Jak wiadomo zadośćuczynienie jest jednym z pięciu warunków dobrej spowiedzi. Jest to naprawa zła wyrządzonego wcześniej przez dopuszczenie się grzechu, ale w jakim stopniu? Chodzi mi tu głównie o to, czym dla was jest zadośćuczynienie? Biegacie po każdym obgadanym, obrażonym czy znieważonym przez was człowiekiem, żeby go przeprosić?

Wolne żarty. Tylko by cię wyśmiali. Ciekawe jak mam mojej narzeczonej zadośćuczynić, że z nią współżyłem. Albo Kościołowi ponieważ on "cierpi" przez moje "grzechy" ??

Głównym powodem tego nienawidzenia jest to, że mamoniarze (materialiści - wyznawcy religii opartej na wierze, że świat materialny samoistnie, bez przyczyny powstał z niczego) swój byt, który polega głównie na niepohamowanym konsumowaniu, zażywaniu wszelkich przyjemności i zaciekłym zwalczaniu wszystkich, którzy stoją im na przeszkodzie do tego celu, budują na ludzkiej krzywdzie, czyli kradnąc, rabując, mordując i oszukując.
Zadośćuczynienie to naprawa wyrządzonych krzywd w możliwym zakresie i prośba do poszkodowanych o darowanie krzywd niemożliwych do naprawienia,czyli stanowi ono przywrócenie sprawiedliwości.
Zadośćuczynienie więc spowodowałoby całkowitą ruinę bytu mamoniarzy, dlatego na samo to słowo wpadają we wściekłość.

z tym zadośćuczynieniem to trzeba ostrożnie, bo czasem można jedynie kogoś utwierdzić w przekonaniu, ze jest taki poszkodowany...niewinny.
a tu jak się dobrze przyjrzeć, to na trudna sytuacje w relacji miedzy osobami, często składa się zachowaniu oby stron.
ja nie jestem w stanie zadośćuczynić komuś kto sam źle się zachowuje i prowokuje do złych zachowań.

moim zdaniem, zadośćuczynić należy komuś niewinnemu, kogo się mniej lub bardziej świadomie skrzywdziło.
za resztę przypadków modlić się, a przede wszystkim przepraszać Boga.