grrr, uwielbiamcoś atkiego, ajk sie nie ma argumentow, albo czegos nie mozna wytlumaczyc to sie mówi, ze trzeba myslec po bożemu, bo sie tego nie zrozumie, a czy Ty jestes Bogiem ze wiesz jak sie po bozemu mysli?!

Ja też Cie lubie
Dziwne pytanie, powinnaś wiedzieć jaka będzie odpowiedz, a mianowicie Bóg mi powiedział.

Ale jest różnica w postrzeganiu rzeczy będąc do nich przywiązanym, a nie będąc do nich przywiązanym. Kiedy jest się do czegoś przywiązanym, postrzega się wszystko inne przez pryzmat właśnie tego.

Patrzenie na wszystko co się dzieje i ocena tego pod kątem swoich przekonań religijnych (albo dowolnych innych), jest dalekie od obiektywizmu. Będzie się wymyślało coraz to nowsze idee, aby to co podważane widzieć jako niepodważalne. Znam to doskonale, bo sam przez dość długi czas tak robiłem.

Nie namawiam, abyś spojrzał na swoją wiarę tak jak widzi ja ateista, ale widzę tendencje u ludzi, do niechęci w porzucaniu tego co daje im poczucie bezpieczeństwa.

Człowiek przywiązany do jakiejś idei nie dopuści do siebie myśli, że może być inaczej. Dlatego pogląd naukowy jest dużo bardziej obiektywny, przez to właśnie, że odcina się od wszystkich bogów i tego co wymyślone przez ludzi na przestrzeni dziejów, i widzi wszystkie święte księgi i religie, patrząc na nie z dystansu, nie faworyzując żadnej z nich.

Z tego testu bije głęboka niezgoda na świat taki, jaki jest, głośne wołanie: powinno być inaczej. Warto się zastanowić, skąd w nas takie niemożliwe do zagłuszenia żądanie - skoro nie znamy i nigdy nie znaliśmy żadnego innego świata, nie mamy żadnego doświadczenia jakiejkolwiek innej rzeczywistości. Nie mamy żadnej podstawy, by żądać czegokolwiek innego niż to, co właśnie jest. Dlaczego więc żądamy ?

Gdyby nie było tego chcenia, nie zachodził by żaden rozwój.
To chcenie jest nieodłącznym elementem świata, takiego jaki znamy, podobnie jak śmierć, choroby, rozmnażanie i ewolucja.

Dlaczego więc żądamy?

A dlaczego niebo jest niebieskie?

No to by nie zachodził.

Mikolaj9
Chwile, zarzucasz mi że nie rezygnuje ze swoich przekonań? Bo dla mnie to własnie Bóg jest obiektywny, prawdziwy, realny. To jest jedyna perspektywa przez jaką powinienem patrzeć.

Zgadzam się że ludzie nie lubią tracić bezpiecznych przystani, ale czemu sugerujesz że ja swojej się trzymam kurczowo do absurdu?
I bynajmniej, wierzący czesto mówią o swoich wątpliwościach, to nie jest tak że do końcażycia nie mam żadnych "ale".

A co do nauki, przez wieki funkcjonowała ona obok Boga, a teologia jakby na to nie patrzeć opiera się również na naukowych metodach, choć bada byt wykraczający poza poznanie naukowe. Nie chce zmieniac toku dyskusji na temat czy teologia jest czy nie jest naukowa. Dla mnie jest, bo metody naukowe stosuje. Problem pojawił się gdy błędnie zaczęto szukać odpowiedzi na wszystkie naukowe kwestie w treściach typowo religijnych. To bynajmniej nie jest tak proste, że odcinamy sie od religii i już wszystko będzie dobrze.

Co wnosi ten post?

To właśnie miałem na myśli.



Jest po prostu taka tendencja, widoczna w większości religii. W skrajnych przypadkach prowadzi do całkowitego odrzucenia faktów.
[/quote]

Operujesz ogólnikami. Mógłbym skopiowac to co piszesz, pozmieniać tylko nick, szczegóły kosmetyczne i napisac Tobie to samo. Zatem zapewne znajdą się przypadki ateistów, lub wierzących w swoje własne religie którzy wbrew faktom nie chcą uznać że się mylą.

Ironiczny ale jeszcze jeden przyklad na to, ze wiary sprzed tysiecy
lat, bez koniecznych poprawek, nie da sie wszczepic w dzisiejsze spoleczenstwo . Czytajac paszkwil "na chlodno" trzeba przyznac , ze od prawdy biblijnej niedaleko.

Nie uważam, że operuję ogólnikami. Piszę jedynie to, co uważam za warte pisania. Nie chcę zagłębiać się w jałowe dyskusje.

Napisałem o tendencjach, występujących w religiach, a dokładniej u ludzi wierzących w nie w różnym stopniu.

Z pewnością znajdą się ateiści, którzy wbrew faktom nie będą chcieli uznać, że się mylą. Jednak większość ateistów to ludzie, którzy wolą wiedzieć niż wierzyć.

Nie muszą ale co wtedy gdy są? Jeśli życie na tym świecie ma jakiś sens to śmierć zanim zacznie się żyć jest zupełnie bezsensowna. Oczywiście możesz powiedzieć, że nic się nie stało przecież teraz czeka je wieczne szczęście ale jeśli naprawdę tak dobrze jest nie żyć i nic na tym nie traci to poco się tu męczymy?A jeśli jednak coś traci to czy jest to sprawiedliwe?


90 lat to miliony uczuć, doznań, pragnień, myśli, wspomnień, doświadczeń 1 rok to tyle co nic, nawet o osobowości trudno coś jeszcze powiedzieć, przemyśl to jeszcze bo równie dobrze mógłbyś powiedzieć, że dla chrześcijan w ogóle życie nie jest zbyt ważne...

No to czemu ludzie potrafią się nienawidzić na postawie wiary w swoje widzimisię? Czy nie zdają sobie sprawy ze swojej subiektywności?


Dlaczego niektórzy byli taki pewni tego ze należy spalić Bruna?
Jak można zdecydować o czyimś życiu wiedząc ze się jest omylnym?

Wkurza mnie gadanie w rodzaju: ja mam racje a tobie sie tylko wydaje

Wiara w Allaha możne się wam wydawać głupia ale On i tak istnieje