Wiem że nie wszyscy księża zgadzają się z zasadnością bezwzględnego zakazu antykoncepcji (...)

Chciałabym jeszcze poruszyć temat grzechu. Da się określić, co jest grzechem w tej sferze, a co nie?


- Da się, ale w niektórych przypadkach jest to trochę niebezpieczna droga, która idzie w kierunku kazuistycznym, stworzenia pewnego kodeksu. Może być to „kodeks Ziobry” – bardziej radykalny, albo „kodeks Zolla” – bardziej liberalny. Kodeks jest dobry dla prokuratora i sędziego, ale źle wyraża miłość między ludźmi. Wiele zasad jest jasno sformułowanych w KKK, niemniej człowiek musi się nauczyć myślenia o sobie, o swojej cielesności, płciowości, o kobiecie, o mężczyźnie, o mężu, o żonie. Tego nie załatwi kodeks i podejście „odtąd – dotąd”. Trzeba uczyć się myśleć, czasem trzeba trochę pobłądzić, posprawdzać, poszukać, może i nawet – trochę się sparzyć.


Dotknął Ojciec bardzo ważnej, moim zdaniem, kwestii, że i w tej dziedzinie nie jesteśmy zwolnieni z myślenia, choć najwygodniej byłoby mieć zbiór przepisów, które z niego zwolnią. Ale w życiu tak się nie da. Zwłaszcza w sferze seksualnej, która powinna być przecież życiodajna i szczęściodajna, nie da się nie myśleć, bo to nas wpędza w kierat i stajemy się współczesnymi niewolnikami.


- Spróbujmy sobie zatem powiedzieć, na czym polega moralność chrześcijańska, żeby nie była takim kodeksem „wolno – nie wolno”. Pytania o to, co wolno, a czego nie wolno są skądinąd słuszne i nie krytykuję takiego podejścia, bo każdy z nas chciałby to wiedzieć. Myślę sobie natomiast, że warto dotrzeć do naszego sposobu myślenia, wartościowania, motywow naszych wyborów.


Weźmy przykład: przychodzi do Ojca na rozmowę duchową mężczyzna i pyta się, czy to a tamto już jest grzechem, czy jeszcze nie? Co mu Ojciec odpowiada?


- Staram się odpowiadać konkretnie. A przy tym próbuję docierać głębiej i tłumaczyć, dlaczego coś jest lub nie jest grzechem. Przykład z innej dziedziny: czy jest grzechem, jeśli ktoś nie był w niedzielę w kościele? Jeśli zadający to pytanie nie patrzy na powody takiego postępowania, to tego nie rozstrzygnie. Bo jeśli był chory na zapalnie płuc i nie mógł wyjść z domu, to jak może mieć grzech? Albo czy chory leżący na stole operacyjnym w szpitalu może wstać i z otwartym brzuchem iść na mszę? Jest przykazanie, by święcić dzień pański, ale to nie znaczy, że zawsze w niedzielę, bez względu na wszystko trzeba iść do kościoła. Być może jeszcze trudniej o jednoznaczne rozstrzygnięcia w sferze seksualnej, bogatej w różnego rodzaju subtelności. Bywają sytuacje, kiedy małżonkowie są stęsknieni za sobą, kiedy mąż wraca z delegacji i zbliży się do żony, nie może sobie wtedy poradzić z seksualnością, ale za dwa, trzy dni sobie z nią poradzi. To jest inny przypadek, niż kiedy intencjonalnie prowokuje żonę w sytuacji, kiedy wie, że nie powinien tego robić, bo mogą począć dziecko, a chcą tego uniknąć.

Naprawdę szkoda mi tych ludzi: Pani spędza życie z głową w majtkach, Pan zastanawia sie czy w tym miesiącu będzie mógł mocniej przytulić się do żony, a może w przyszłam, a może - kto wie? i choć dla jednych to "zgodne z naturą" dla mnie nienaturalne.

W waszym przypadku malzenstwo (z dziecmi) sie widzialnie rozpada i to - o ironio - dzieki stosowaniu metody, ktora w zamysle encykliki HV ma sluzyc prawdziwej milosci malzenskiej.

Świadomość, gdzie popełniliśmy błąd, pozwala uniknąć podobnych w przyszłości )

Nie dzięki tej metodzie, ale dzięki złemu do niej podejściu męża.

3. odpowiedzialność zatem nie spoczywa na żonie jedynie, ale jest wspólna. Zaniedbanie w zrozumieniu NPRu przez męża znacznie wpływa na trudności w skutecznym stosowaniu go.

Moim zdaniem odpowiedzialność jest wspólna jeśli decyzja jest wspólna. Jeśli decyzja jest jednostronna, to i odpowiedzialność jest jednostronna.

Powiedzmy, że mamy razem upiec ciasto. Ty masz swój przepis a ja swój, przy czym oboje jesteśmy przekonani do swojej receptury. Ty jesteś skłonna pójść na kompromis i przejąć część moich wskazówek, ja natomiast twardo upieram się nad czystością mojej metody. W końcu Ty ustępujesz, a ja robię tak jak uważam za słuszne i... ciasto się nie udaje. Czy czujesz się współodpowiedzialna? Przyjmijmy też, że wkładałaś ciasto do pieca (kiedy ja stwierdziłem, że to odpowiedni moment), więc jakiś współudział masz

1. mężczyźni są często dokładniejsi w analizie obserwacji i robią stosunkowo mniej błędów

Coś mi podpowiada, że te dzieci są z pierwszej fazy.
Ja bym z niej po prostu zrezygnowała.