Byłbym skłonny w to uwierzyć, gdyby ów uśmiechnięty chłopiec nie mówił, że mu się "trudno dziwić".
Dlaczego uśmiechniętemu chłopcu trudno się dziwić, że psy odwiecznie są symbolem wierności, skoro widzi tylko smutnego psa na łańcuchu?
Wytłumaczy to ktoś?

"Trudno się dziwić" = NIC DZIWNEGO

czyli chłopiec myśli: Nic dziwnego, że psy "są wierne", skoro je człowiek przywiązuje łańcuchem. I widzi, że taka wymuszona wierność rodzi smutek

Proościej chyba nie potrafię

Moim zdaniem, jeśli chłopiec zna lepszy sposób na bycie wiernym, to go przywiązywanie do budy jako symbol wierności powinno jednak dziwić.

Przepraszam, a kto broni tej tandety? Jak na razie to widzę tylko przeprosiny, skruchę ze strony MGN, oraz debilne komentarze pseudodziennikarzy z brukowców.

Ale skrucha dotyczy tylko tego jednego obrazka "bo się może kojarzyć".
A tymczasem jakoś nikt nie zauważył aż do tej chwili, że cała seria "pomocy" jest do... no, do wyrzucenia w najlepszym wypadku.

Dlaczego katolicy odstawiają taką straszną chałturę? Kiedyś kościoły to były ogniska sztuki i kultury promieniujące na otoczenie i kształtujące wrażliwość.
Teraz niestety częściej są to ogniska kiczu, czestochowskich rymów i...
a co ja będę wymieniać... Wiadomo niestety

Na dymku z ust Murzynka tekst brzmiał (o ile dobrze pamiętam):
"Szkoda, że modlitwa nie rozjaśnia także skóry".
Podobnie jak w wypadku obrazka z psem, podpis nie ma żadnego związku z tekstem Ewangelii i jest niezgodny z jej duchem.
Czy redakcja MGN naprawdę tego nie widzi?
Nawet, jeśli jazgot z zewnątrz jest nazbyt duży, niewątpliwie aluzja do koloru skóry może być odebrana za rasistowską.
Porównanie do wiersza Tuwima o Murzynku Bambo jest zupełnie nie na miejscu, bo tam Bambo nie żałował, że jest czarny. U Tuwima Bambo był przedstawiony całkiem sympatycznie, a śmieszyła jego inność.
W tym wypadku aluzja dotyczy wyłącznie koloru skóry i w dodatku nie jest to ani śmieszne, ani nie ma związku z komentowaną Ewangelią.
Jeśli np. wchodzimy do tramwaju z liściem na głowie, a reakcja ludzi jest niewspółmierna do tego, nie zmienia to faktu, żeśmy czegoś tam mogli nie upilnować i listka z głowy nie zaszkodzi zdjąć, zamiast go tam zostawiać, twierdząc, że reakcja była nazbyt ostra.

No i poruszyliście w dyskusji dwie ważne sprawy.

1.
No właśnie, dlaczego? Wydaje mi się, że z kilku powodów:
a-jak najniższe koszty. W końcu rysować może ktokolwiek... Tylko, że potem buda lewituje, dzieciak ma popodbijane oczy, etc, etc. (To odnośnie obrazka z psem).
b-równość i braterstwo. Czyli nie ważne, czy umiesz coś robić, ważne że chcesz to robić. Zauważyłem to np. na rekolekcjach współorganizowanych przez wspólnoty religijne. I wtedy z poważnego przedstawienia połowa kościoła się śmieje, bo ten co gra postać tragiczną jest śmieszny, wymuszony i wogóle mu nie wychodzi...
Reasumując- czy w szeregach ludzi wierzących brakuje ludzi utalentowanych? Nie sądzę. Inteligentnych? Też nie wydaje mi się. Czy więc są tak wierzący, że nie mają zamiaru udzielać się za darmo, lub niewygórowaną cenę? No tego nie wiem, ale widocznie tak...

2.
No czyli wiadomo. Fragment o nagradzaniu wiernego i oddanego sługi, obrazek o czymś zupełnie innym. Tak jeszcze coś dorzuce, właśnie znalazłem. Bardzo adekwatne w magazynie skierowanym do dzieci (bo raczej nie młodzieży):


Czy potrzeba jakiegoś komentarza?
Ludzie, naprawdę...

I takie pytanie ode mnie. Sprawdzałem redakcje mgn. Wygooglowałem sobie każdego ze stałego składu, bo oczywiście na stronie nie ma kim są Ci ludzie, w googlu też nie znalazłem. Więc spytam z czystej ludzkiej ciekawości- czy teksty kierowane jakby nie patrzeć do najmłodszych czytelników są sprawdzane przez wykwalifikowanego pedagoga? Psychologa? Kogokolwiek kompetentnego w ocenianiu czy coś nadaje się dla dzieci i czy jest to aby odpowiednie?

Z dobrych chęci bym się jednak nie śmiał, bo prędzej, czy później trening może uczynić mistrza. Wpadki się zdarzają i to też trzeba przyjąć jako coś naturalnego. Dużo ważniejsze jest jednak nie tyle to, gdzie jesteśmy, tylko w którą stronę idziemy. Cel powinien być jasny i kryteria dobra i zła zrozumiałe.
W wypadku rysunków w MGN mam wrażenie, że chodzi o sprowadzenie tych kryteriów do poziomu budki z piwem. Do tych ludzi też trzeba próbować dojść, ale błędem jest założenie, że trafiamy do dzieci schodząc do poziomu budki z piwem.
Bardziej jest prawdopodobny wariant drugi - mianowicie, że ktoś spod budki z piwem próbuje dotrzeć do dzieci. Ja sobie na przykład nie życzę, aby moje dziecko było faszerowane piwowarską kulturą. Wierzę i wiem, że Kościół może być miejscem kultury wyższej, dlatego tak bardzo jestem zdziwiony i zaskoczony rysunkami w MGN.

Czy ktoś mógłby mnie objaśnić co jest żartobliwego w komentarzu "nic dziwnego, że psy są uważane za symbol wierności"? Albo co jest żartobliwego w smutnym psie uwiązanym na ciężkim łańcuchu?
To taka ma być poetyka MGN?
Tu nie chodzi o odróżnienie tego, co na serio od tego co nalezy odczytywać w kategoriach zartu. Tu chodzi o poziom tych żartów.
Nigdy mi nie przyszło do głowy, ze rysunek z murzynkiem jest rasistowski. Mam natomiast duże zastrzeżenia co do jego poziomu.
Czy gdzieś w necie można obejrzeć wszystkie te rysunki? Bo może te dwa tylko są takie denne a reszta ujdzie? Chociaż np rysunek z ostatniej niedzieli owszem żartobliwy, ale do ewangelii ma się jak pięść do nosa, ponieważ mocno przesuwa akcenty.
Kto odpowiada za te "pomoce" duszpasterskie? (Nie chodzi mi o wymienianie z nazwiska, to pytanie retoryczne - ku refleksji osób odpowiedzialnych. )
Podpisuję się pod pytaniem A

Hm, strzelam- nigdy się nie dowiemy. Dlaczego? Zapewne dlatego, że nikt z kompetencjami tego nie sprawdza.
Z tego co widze po najnowszej okładce- nikt z kompetencjami odnośnie wiedzy historycznej również nie... (pomyśleć, tyle lat starania się żeby przekazać ludziom prawdziwy obraz epoki, a profani i tak wrzucą byle chłam żeby się im tylko kojażył z rycerzem ) Mam tylko nadzieję, że koleś dał zgode na użycie jego wizerunku...

A. mamy zmusić ludzi do napisania CV i powieszenia na stronie? O ile mi wiadomo, w redakcji MGN jest co najmniej jedna osoba z przygotowaniem pedagogicznym (tzn. o jednej mam jakąś wiedzę w tym względzie...)

jo_tka -oczywiście. A przynajmniej określić kto za co odpowiada. Bo skoro jest wymieniona tak ważna eminencja jak "Asystent kościelny", to dlaczego nie podać również kto jest odpowiedzialny za sprawdzanie zawartości pod względem nieskończenie ważniejszym- pod względem dobra najmłodszych?

Kolejne problem- kim jest "mędrzec dyżurny"? Szukałem po stronie-nie znalazłem. A ciekawi mnie kim jest osoba, która daje dzieciom porady na takie tematy jak:
-"Rodzice nie są razem (...)Mam osiem lat.(...) ...straciłam nadzieje. Co mam robić?(...)"
-"Czasami myślę, że jestem pechowa. Bardzo często przydarzają mi się okropne chwile: albo coś zawalę, albo staję się pośmiewiskiem dla innych. Dlaczego tak jest? Dlaczego tak często to mi się zdarza?"
-"We wrześniu zaczęłam naukę w nowej szkole. Mam 16 lat. Poznałam chłopaka, nazywa się Michał. Dobrze mi się z nim gada, lubimy razem spędzać czas. Rodzice powiedzieli, żebym sobie dała spokój, że mam jeszcze czas na miłość. Jestem pewna, że kocham Michała... tylko nie wiem co robić?" (pytanie może w stylu Bravo Girl [wiem bo czytuje ;D], ale odpowiedź mimo wszystko powinna być odpowiednia i przemyślana)


Tak szczerze powiedziawszy- to chyba była chora, albo na urlopie i troche rzeczy pod jej nieobecność zrobili...

Było już o poetyce obrazków, ciekawy jestem odbioru poetyki piosenek Małego Gościa:



Przyznam, że nie bardzo rozumiem, co poeta chciał nam powiedzieć. Tzn. dosłownie rozumiem, ale mam nadzieję, że jest tu jakaś głębsza myśl, której nie dostrzegam (chodzi mi w szczególności o słowa "reszta to są tylko śmieci").

„Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa” (Flp 3,8)
Są to radykalne słowa, ale w pełni ortodoksyjne i biblijne

OK, dzięki W kontekście podanego przez Ciebie cytatu brzmi to trochę inaczej. Ale ile dzieci zna te słowa św. Pawła?

Poza tym uważam, że cytat jest istotnie zniekształcony, bo zdecydowanie inny wydźwięk ma "Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci" a inny "reszta to są tylko śmieci " W pierwszym wypadku śmieci to to, co z czego ja wyzułem dla Jezusa (czyli coś z mojego wnętrza), w drugim "reszta oprócz Jezusa", czyli np. drugi człowiek.

Po Twoim wyjaśnieniu wiem już, co poeta chciał wyrazić, ale nadal uważam, że bardzo niefortunnie dobrał słowa. Piosenka bardziej dla teologów niż dla dzieci