To chyba oczywiste że grzech planowany ma większą wagę niż taki który wyszedł "pod wspływem chwili"

A co do tematu:



Wszystko działa w dwie strony i wszędzie są pewne granice. Ja się naprawdę dziwie wszystkim tutaj wypowiadającym się, którzy bronią zachowania tego księdza (zakładając, że rzeczywiście miało ono miejsce). Takie zachowanie zasługuje tylko i wyłącznie na potępienie bo tak jak już parę osób zauważyło - orgazm, pozycja i dni cyklu nie mają żadnego wpływu, a przynajmniej nie powinny mieć, na wagę grzechu. Grzechem jest samo współżycie przed ślubem, a nie współżycie w pozycji na jeźdźca w 13 dniu cyklu bez orgazmu kobiety.

Chore.

Nie, to nie jest oczywiste i przykro mi, ale nie masz racji. Chyba, że dla Ciebie grzechem będzie to, że para planuje wyjazd gdzieś na wakacje i mówią "ale będzie fajnie, a wieczorem się pokochamy". Wówczas to nie oni, ale Ty masz problem ze sobą twierdząc, że to grzech.

No ale powiem, nie znam się - nie współżyłem jeszcze - mówię co mi się wydaje - mogę się mylić o 180 czy nawet 360 stopni

Kiedy coś mi się wydaje to zaznaczam to - moim zdaniem, według mnie, a nie jest to tak że...

Jak powiedziałem np z tą finezją i tego rozeznaniem coś śmiesznego to nic teraz nie poradzę

Ale co do tego że jak grzech jest planowany "dziś zrobię mojej dziewczynie romantyczną kolację a później pójdziemy do łóżka" jest większa od tego gdy ma zamiar tylko zrobić kolację i nic więcej a łóżko jakoś samo wyjdzie.

Obcy_astronom - ja jestem mężatką, więc współżyłam i uważam, że masz rację i nie ma nic śmiesznego z tą "finezją" - zgadzam się, że fiznezja przy stosunku może być jakimś miernikiem odnośnie tego czy grzech był "zaplanowany" czy pojawił się w przypływie emocji, w jednej chwili. Owszem pozostaje grzechem tak, czy tak, ale nawet w sądzie prawo rozróżnia morderstwo z premedytacją i w afekcie, więc nie uważam, że należy Cię krytykować i ośmieszać za to rozróżnienie. Problem polega jednak na tym, czy ksiądz jest w stanie obiektywnie
określić ten "miernik" wypytując penitenta...

Druga sprawa, że nie można do upadłego bronić wszystkich księży i ich zachowań...przecież to też są ludzie, niektórzy chorują na różne choroby, niektórzy mają różne zboczenia, więc może się zdarzyć, że ktoś trafi na zboczeńca... w konfesjonale.

Ważne jest jednak, żeby zachować zdrowy rozsądek, bo jeśli ktoś się spotka z takim przypadkiem to pojawia się problem, że przeciwnicy KK rozkładają tę przypadłość na wszystkich "czarnych" (zapominając, że jeśli np. jeden Austriak okaże się np. pedofilem, to nie znaczy, że wszyscy inni też tacy są).

A może z tego własnie powodu ktoś już następnym razem wcale do spowiedzi nie pojdzie...

No i prędzej tak właśnie by było.

Chyba każdy odczuwa lekkie zniesmaczenie na myśl że mógłby być wypytywany o takie szczegóły, i to jest ludzką, naturalną i wymierną oceną tego czy mu wolno czy nie, ile czasu by zresztą musiała trwać taka spowiedź gdyby każdy (nie tylko ten seksualny) grzech opisywać tak szczegółowo. Ja bym pewnie wstała i popukała księdza w czoło na znak zakończonej spowiedzi.
Jedyne pytanie jakie wydaje mi się (z katolickiego, nie własnego) punktu widzenia w miare uzasadnione, to to o dni płodne - może faktycznie prowadzić "po nitce do kłębka" czyli do wiedzy o kolejnym "grzechu" jakim było podejmowanie ryzyka poczęcia, albo zabezpieczanie się w sposób niedozwolony.

Mnie raz tak ksiądz "przewałkował" przy spowiedzi, że aż mnie już kolana od klęczenia zaczęły boleć. I to pomogło, bo następnym razem się kilka razy zastanawiałem przed popełnieniem danego grzechu. Niestety nigdy później nie spotkałem tego księdza.

A inny pochwalił mnie raz za nazywanie grzechu po imieniu.

Mam wątpliwości, co do szczerej intencji spowiedzi u Xeloreu. Jego żal za grzechy też bym postawił pod wielkim znakiem zapytania. Dlaczego? Potraktował spowiedź zbyt machinalnie. Nikt, kto szczerze żałuje nie będzie się wstydził mówienia dodatkowych szczegółów swoich grzechów, bo wie, że spowiada się Bogu a nie księdzu. A ksiądz nie jest Duchem Świętym i nie zna okoliczności grzechu, więc musi się zapytać o pewne rzeczy zanim udzieli pouczenia i nauki.

Nic mnie bardziej nie denerwuje u spowiedników niż odbębnianie penitentów, polegające na tym, że kończy się wyznawanie grzechów i słyszy się krótkie: Za pokutę odmów 3 razy Zdrowaś Maryjo, żałuj za grzechy, udzielam rozgrzeszenia

Aha - czyżby tajemnica spowiedzi już nie obowiązywała? Bo ludzie zachowują się tak, jakby każdy szczegół spowiedzi miał być w niedzielę powtórzony z ambony.

Ludzie- nie bójcie się spowiedzi!

Nie sądź, żeby Ciebie ktoś nie osądził ... Nie nam oceniać czyjeś intencje i szczerość...

- a "miernikiem" żalu wcale nie jest brak wstydu ... zwłaszcza, że spowiadamy się Bogu za pośrednictwem księdza ...

ja tu nikogo, broń Boże, nie osądzam, tylko wyrażam swoje wątpliwości. W Piśmie Świętym była mowa o tych, którzy się obnoszą ze swoimi grzechami, ale za żadne skarby świata nie mogę sobie przypomnieć dokładnego brzmienia słów.

Ja też jakiś niepokalanie poczęty nie jestem, ale jednak spowiedź to prywatna sprawa między Bogiem, spowiednikiem a człowiekiem i nie powinno się o niej głośno mówić.

Dziwi mnie to, że ludzie bardziej są wściekli na księdza (który de facto nie ma na celu tego, aby z nas wyciągnąć informacje i ośmieszyć) niż na samych siebie za popełnione grzechy.

Kiedyś pewna pracująca ze mną pani powiedziała, że kapłan ją spowiadający zapytał: dlaczego córko przy 10-letnim stażu małżeńskim masz tylko troje dzieci?
I też musiała mu opowiadać wszystkie szczegóły ze swojego życia intymnego, co, jak, kiedy i dlaczego tak, a nie inaczej?
Była zbulwersowana tą spowiedzią.
I wiecie, już teraz wiem, że kapłan choć żyjący w celibacie i nie mający swojej własnej rodziny, wie o życiu małżeńskim i rodzinnym o wiele, wiele więcej niż my czasem-małżonkowie.

Tyle, że wie to co mu zostanie podane. Nie zna sytuacji od środka.

A ja zachodzę w głowę dlaczego dla niego 3 to "tylko"?

xeloreu

Tak, tylko i aż tyle.

czeresniowa


Otóż licząc średnio:
10 lat x 365 dn = 3650 dni
W roku 12 x 4 = 48 dni, w czasie których nie podejmują współżycia.
48 x 10 = 480 dni w przeciągu tych 10 lat małżeństwa niepodjęcia współżycia.
W tygodniu 2 razy współżycie = 52 tygodnie x 2 = 104 razy w roku. Inaczej 104 dni.
104 x 10 lat = 1040 - tyle razy w ciągu 10 lat współżycia podejmują "walkę" o dziecko.
Odjąć jeszcze jakieś 30 dni w roku z powodów złego samopoczucia, tj
300 dni w ciągu 10 lat.
3650 - 480 -300 = 2.870
i to jest wynik , jaki powinni osiągnąć kopulując ze sobą.
Od tego odjąć 3 ciąże x 270 dni = 810 dni
i wychodzi ok. 2000 dni współżycia i tyleż dni do zapłodnień.
Można jeszcze odjąć dni połogów, ale to niczego nie zmienia.
Chyba, że stosują NPR, to ich życie intymne układa się nader skromnie.
Piszę to oczywiście obiektywnie nie zajmując stanowiska.
Chcę ci tylko pokazać, dlaczego spowiednik zadał owej pani takie, a nie inne pytanie. Co i dlaczego robiła w pozostałe dni, kiedy była "płodna"?
A, jeżeli nie współżyła z małżonkiem to DLACZEGO ?