Ja nie przedstawiam argumentów.



Tak, tak, tylko że jak się w innym miejscu napisze coś w rodzaju: " ateiści są nietolerancyjni, bo uważają wierzących a priori za osoby bezmyślne ", to będzie, że ci wredni katolicy znowu demonizują ateistów.



Ciekawe, dlaczego u ateistów " naturalny sceptycyzm " w stosunku do swojego obecnego światopoglądu przestaje być " czymś trudnym ".



Hehe, no tak, wiadomo. Kolejny element do kolekcji sprzecznych ze sobą ateistycznych argumentów.



" Wiara " nie jest równoznaczna z " uznaniem, że Jezus jest Bogiem ".

Nie dokończyłem - a zaczyna być czymś prawie niemożliwym To kolejna cecha wspólna ateizmu i większości religii. Wynika to z samej definicji: osobę, która odczuwa sceptycyzm wobec prawd religijnych, a zarazem odczuwa także sceptycyzm wobec tego właśnie sceptycyzmu, nazywamy agnostykiem. Dlatego właśnie agnostycyzm, a nie ateizm, jest postawą ściśle rozumną.

Chyba wszyscy ateisci sa po czesci agnostykami ale czesc ta jest tak znikoma, ze nie ma sensu przywiazywac do niej wagi.
Nasze umysly sa otwarte.

Nie do końca - ponieważ już odrzuciliście jedną z możliwości. Agnostyk nie odrzuca żadnej możliwości. To właśnie upodabnia Was do religii - Wy nie jesteście po prostu sceptyczni. Wy WIERZYCIE, że macie rację.

Nie, nie, nie, mylisz sie. Gdybysmy WIERZYLI w prawie naszego panstwa mialbys paragraw "za obraze logicznego spojrzenia na zycie", wiesz jeden z takich ktore sa potrzebne do obrony smiesznych rzeczy przd wysmianiem.

Wracając do genezy ateizmu - " moda ", o której napisałem, przybiera różne postacie. Jeżeli np. pokutuje przekonanie reprezentowane przez Witolda, że wierzący to osoby bezmyślne, natomiast ludzie rozumni i myślący są wyzwoleni z przesądów i religii, to naturalne jest, że człowiek nie chce uchodzić za osobę bezmyślną, tylko raczej za rozumnego i myślącego. W tej sytuacji argumenty znajdują się same.

Przeciez do wiary mozna podchodzic tak jak do sztuki. Daje jakies przezycie mozna ja w rozny sposob interpretowac itd. Problemem staje sie wtedy gdy naginamy cale nasze istnienie do tych przezyc, nie czlowiek dla sztuki a sztuka dla czlowieka.
W taki wypadku Witold pewno by zamilkl.

To ateizm sam w sobie jest postawą sceptycyzmu. To nie my wierzymy w duchy. Sugerujesz sceptycyzm wobec sceptycyzmu...?




A niby z czym on jest sprzeczny? To prawda. Żaden człowiek nie rodzi się wierzący w Boga i chyba jeszcze nigdy nie słyszałem, żeby jakikolwiek ateista twierdził inaczej. Słyszałem też raczej niewielu wierzacych, którzy by twierdzili inaczej.




To nie ma znaczenia. I tak żaden człowiek nie rodzi się wierzący w Boga.




Agnostycyzm rozumną postawą? Tylko na pierwszy rzut oka. Tak naprawdę, to chyba w przedziale teizm-agnostycyzm-ateizm, trudno o coś bardziej nijakiego i bezsensownego niż agnostycyzm. Teista mówi "tak", ateista "nie", agnostyk mówi... "nie wiem". Nie ma to jak zdecydowany światopogląd. Poza tym, agnostycyzm, zwłaszcza w formie 50/50 (szansa na istnienie/nieistnienie Boga) jest poglądem zwyczajnie błędnym, bo prawdopodobieństwo istnienia i nieistnienie Boga NIE JEST równorzędne.




Nie. Chwila racjonalnego myślenia i wniosek jest następujący: WIEM, że NAJPRAWDOPODOBNIEJ mam rację. Idąc za Dawkinsem: jestem agnostykiem tak samo w stosunu do Boga, jak do wróżek... nigdy nie mogę mieć stuprocentowej pewności, ale cóż...




Nie wkładaj mi w usta słów, których nigdy nie wypowiedziałem. Wierzący po prostu zawieszają racjonalne myślenie, w jednej konkretnej kwestii. Konkretnie, akceptuja własną irracjonalną religię, ale nieraz jest gotów wyśmiać inne religie, mówiąc że są irracjonalne (nigdy szczerze mówiąc nie mogłem zrozumieć, co katolicy widzą śmiesznego w religiach starożytnych, np. w czym czczenie Jezusa jest bardziej racjonalne od czczenia Horusa...).

Ja nic nie sugeruję. Warto natomiast zachować postawę krytyczną wobec własnego światopoglądu.



Tak samo, jak żaden nie rodzi się niewierzący w Boga - bo trzeba najpierw poznać Boga, by móc w niego nie wierzyć.



Ech, od razu widać wyznawcę Dawkinsa. To dawkinsowy pogląd - zresztą ja o czym innym mówiłem. Kto powiedział, że światopogląd sensowny to światopogląd zdecydowany ? Wcale niekoniecznie. A może to właśnie niezdecydowanie jest sensowne ? Zresztą - można być bardzo zdecydowanym agnostykiem. Nie wiem, co jest bezsensownego w powiedzeniu " nie wiem ". Skoro nie ma dowodów ani za czymś, ani przeciw czemuś - to powiedzenie " nie wiem " jest właśnie najsensowniejszą postawą.



Ale co cóż ? Do dyskusji na forum wiara.pl wystarczy ?



1) Wszyscy i zawsze ?
2) Skoro tak, to dyskusja z nami na ten temat nie ma sensu - Ty przedstawiasz argumenty racjonalne w temacie, w którym my zawieszamy racjonalne myślenie. Jasne jest więc, że Twoje pisanie tutaj nic nie da.
3) Drogą racjonalnego rozumowania można dojść do pojęcia Boga ( tzw. Bóg filozofów ). Nieważne, na ile wnioski z tego rozumowania są " prawdziwe " - ważne, że nie jest to bynajmniej powód, by odmawiać mu racjonalności.



Może byś zrozumiał, gdybyś raczył się zainteresować tematem. Pisał o tym m.in. kard. Ratzinger. Nawiasem mówiąc, ja się nigdy nie wyśmiewałem z żadnej religii.

Wybacz, spieszyłem się i tak z przyzwyczajenia, bo ostatnio odpowiadałem ciągle na różnego typu "argumenty" na różne, ciekawe rzeczy


Nie znam takich przypadków. Wszyscy ateiści których znam, są w pełni świadomi swojej postawy i nie kierowali się Twoim określeniem mody.
Przedstaw jakieś przypadki, jeżeli nie jest to tylko Twój wymysł.

A po co ? Ty nie przedstawiłeś żadnych konkretnyh przypadków. Nie wiem, co Cię tak rozdrażniło. Wiele rzeczy może wynikać z mody, także wiara. Zjawisko " mody na ateizm " nie powstało wczoraj, ani nawet w XX wieku. Obecność takiej mody można zauważyć często w środowiskach naukowych, artystycznych, lewicujących itd.

Witold napisał:

Zamieściłem to już gdzieś na tym forum, ale może warto powtórzyć:

Zapewne słyszeliście o geometrach i ich śmiesznych poglądach. Otóż usiłują oni wmówić innym, że posiedli pewną wiedzę, której nie mają wszyscy ludzie. Ich całkowicie błędne przesądy opierają się na takich pojęciach jak punkt, prosta i płaszczyzna. Z powodu dużego znaczenia, jakie przypisują prostej, będę zamiennie nazywał ich prostakami.
Jeśli pytalibyście, o co prostakom właściwie chodzi, zgubią się w sprzecznościach. Ich rzekoma nauka wywodzi się od niejakiego Euklidesa (który podobno zmarł ok. 300 roku pne), ale on prawdopodobnie zaczerpnął swoje idee od Talesa z Miletu, Pitagorasa, kapłanów egipskich, magów z Mezopotamii, a może nawet od Chińczyków.
Euklides znany jest jako autor "Elementów". Przez kilkanaście wieków na całym świecie uczono geometrii według "Elementów" Euklidesa. Dzieło to składa się z trzynastu ksiąg. Księgi czternasta i piętnasta są późniejszymi uzupełnieniami. Autorem czternastej jest Hipsikles z Aleksandrii (około 200 r. p.n.e.), a piętnastą dołączono dopiero w szóstym wieku naszej ery. W IV wieku nowej redakcji tekstu dokonał niejaki Teon, włączając do treści te dodatki, wniesione przez wcześniejszych kopistów, które uważał za potrzebne. Widać więc, że to dzieło zbiorowe, noszące wyraźne piętno rozwijającego się z czasem tego zgubnego zabobonu. Muszę dodać, że najstarsze manuskrypty „Elementów” powstały w kilkaset lat po domniemanej śmierci Euklidesa, więc w ogóle nie mamy pewności, czy działo to napisał Euklides, czy tylko na niego się powołano.
Okazuje się, że chociaż Euklides wprowadza pojęcia: punkt, prosta i płaszczyzna, wcale ich nie definiuje!. Traktuje je jako pojęcia pierwotne, nie wymagające definicji. Można byłoby pomyśleć, że są to rzeczy ogólnie znane, dostępne zmysłom i doświadczeniu wszystkich ludzi. Jest wręcz przeciwnie, gdyż nie spotkałem jeszcze nigdy człowieka, który mógłby odpowiedzialnie powiedzieć, że widział kiedykolwiek te obiekty. Gdyby nawet to powiedziałby, naraziłby się na śmieszność, bo cechy jakie prostacy przypisują tym rzeczom, są wewnętrznie sprzeczne.
Według nich punkt jest całkowicie pozbawiony rozmiarów, co jak uczy doświadczenie, jest niemożliwe. W przyrodzie bowiem cokolwiek istnieje, jest rozciągłe, posiada rozmiary. To wyraźny dowód, że punkt nie istnieje, a gdyby nawet istniał, nie można byłoby go zobaczyć i byłby pozbawiony znaczenia.
W swoim szaleństwie prostacy popełniają kolejny błąd, opisując prostą jako pozbawioną grubości linię nie mającą początku ani końca i w dodatku w żadnym miejscu nie zakrzywioną. Jak jednoznacznie stwierdziła nauka, w przyrodzie nie ma nic prostego. Krzywe są nawet papiaki, a promienie światła zakrzywiają się w polu grawitacyjnym. Proste (jeśli poważnie brać bajki prostaków) bez problemu przekraczają obszar znanego nam wszechświata i to z obu stron!
Bezczelność prostaków sięga zenitu, gdy określają płaszczyznę jako pozbawioną grubości, nieograniczoną, doskonale gładką i nie pofałdowaną powierzchnię (nie wiadomo czego). Wiadomo, że wszystko co na pozór wydaje się gładkie, jeśli się temu przyjrzeć z bliska, a jeszcze lepiej przez mikroskop, okazuje się szorstkie. Tak też niewątpliwie byłoby z płaszczyznami, gdyby takie w ogóle istniały.
To, że proste i płaszczyzny nie są widoczne przez najlepsze teleskopy pokazuje, że one nie istnieją (punkty, jak wykazaliśmy wcześniej, nie istnieją z natury rzeczy). Mogli w nie wierzyć ludzie przed wiekami, gdy nie było jeszcze współczesnych urządzeń technicznych, wszędzie zaś panowała ciemnota i zacofanie. Obecnie jest to nie do pomyślenia, by inteligentny człowiek trwał przy tym zabobonie.
Dlaczego jednak prostacy wierzą w prostactwo? Powód jest prosty. Wikipedia (odnośnie płaszczyzny) ujmuje to następująco: Intuicja płaszczyzny wpajana jest człowiekowi kultury zachodniej od dziecka poprzez obrazowanie płaszczyzny jako karty papieru, powierzchni stołu, czy płaskiego pola rozciągających się "w nieskończoność".
Widać więc, że kłamliwy mem infekuje umysły prostaków już w dzieciństwie, gdy nie są oni zdolni ani do własnych, a tym bardziej do naukowych osądów. Wzrastając w środowisku podobnych sobie prostaków, już nie potrafią wyzwolić się z sideł błędu. Jaki jest w tym cel? Oczywiście, gdy nie wiadomo o co chodzi, musi chodzić o pieniądze. Na urojeniach tych bezpośrednio korzystają geodeci i wytwórcy przyrządów geometrycznych, a podejrzewamy, że do tej grupy zaliczyć też można architektów projektujących punktowce, producentów prostowników, a także krawców szyjących płaszcze.
Przekonania prostaków są wiarą opartą o niepewną co do treści starą księgę Euklidesa. Na ich uzasadnienie prostactwo nie ma innych argumentów, pochodzących chociażby z osobistego doświadczenia. Nie twierdzą oni bowiem, że kiedykolwiek widzieli (na jawie bądź we śnie) twory, które skupiają ich uwagę. Powołują się jednak na swoją wyobraźnię (ten rodzaj złudzeń należałoby prawdopodobnie leczyć farmakologicznie). Byle krawędź - kojarzy im się z prostą, byle jeziorko - oni już wyobrażają sobie płaszczyznę, byle g... muchy - a oni dostrzegają w tym punkt. Wiadomo, że krawędzie - chociażby stołu - są naprawdę krzywe, i z całą pewnością nie wychodzą poza obręb pomieszczenia. Powierzchnia jeziora, nie dość że pofalowana, ograniczona, to jeszcze zakrzywiona (ale co oni wiedzą o swobodnej powierzchni cieczy w polu grawitacyjnym ziemi). O trzecim obiekcie - ze względu na kulturalne towarzystwo - nie będę się już wypowiadał. Ustaliliśmy więc, że nauka dowodzi, że świat nie jest prostacki, ale pokrętny.
Nauka niezbicie dowodzi, że twierdzenia prostaków nie trzymają się rzeczywistości. Ich wiara jest oparta na niesprawdzalnym, a ogromnym i bardzo konkretnym założeniu o istnieniu obiektów, co do których nauka dowiodła, że one nie istnieją. Budowany na fałszywych założeniach światopogląd - z natury rzeczy - też jest fałszywy.
Nie wierzcie, że może istnieć coś, czego nie można zobaczyć i dotknąć!

Bo agnostycyzm to w ogóle nie jest pogląd, tylko właśnie jego BRAK! "Tak", "nie" i "nie wiem". "Nie wiem" - odpowiedź na każde pytanie.




Wystarczy i to nie tylko do tej
Nie możemy powiedzieć że WIEMY, że nie ma Boga. Tak samo nie możemy powiedzieć że WIEMY, że nie ma Potwora Spaghetti...
choć właściwie to wiemy, ale niby nie możemy miec 100% pewności...




No cóż, jeśli jesteś w stanie uwierzyć, że 2000 lat temu dziewica urodziła syna, który później chodził po wodzie, a potem jeszcze przeżył własną śmierć, a jego ojcem był niebiański, niewidzialny duch - no to wybacz. Ale nie wmówisz mi, że w tych sprawach myślisz racjonalnie. Nawet jeśli wierzysz, że to tak ma być i że irracjonalność jest jak dla ciebie pozorna - to i tak nie czyni tej wiary racjonalną.




Ciekaw jestem, CO też takiego pisał.

Nic mnie nie rozdrażniło Tylko uśmiech kącikiem ust wzbudziło :>
Pewnie, że może wynikać z mody wiele rzeczy, ale ateistycznych postaw jeszcze jako takich nie widziałem.
W środowiskach naukowych moda na ateizm? No teraz to palnąłeś.
Wolisz sobie wmawiać, że to moda, niż przyjąć fakt, że znaczna większość naukowców jest ateistami z przekonania
Co mają artyści do wyznania?
Myślisz, że cała lewica istnieje tylko dzięki swojej modzie? Phe...

Słuchaj, to Ty powiedziałeś, że istnieje moda na ateizm i dopóki nie podasz konkretnych przykładów, to po prostu zmyślasz. Ja czegoś takiego nie zaobserwowałem, Ty ponoć tak, więc pokaż mi i innym forumowiczom.

Moda nie może być podstawą ateizmu, bo ten termin odnosi się do tendencji w kulturze nie mających nic wspólnego z wiara w Boga.
Jeżeli chodzi o to, że popularne jest obecnie np w mediach krytykowanie kościołów, religii, doktryn religijnych to jest to na pewno przyczyna rosnącej liczby ateistów, ale nie można tego nazwać modą.

Generalnie za genezę ateizmu można uznać odrzucenie idei Boga jako fałszywej. Więc ludzie nie rodzą się ateistami, bo zaraz po porodzie nie mają poglądów na tę koncepcje.

Ja jestem ateista, bo wiem, ze Boga nie ma.