To jest tak...

U przyjaciólki w pokoju wisi mały krzyżyk i wizerunek Matki Boskiej. Oboje z mężem są wierzący i mocno praktykujący. W prezencie ślubnym od brata pana młodego, księdza, otrzymali wielgachny portret JPII, który zawisł w centralnym punkcie pokoju, tuż nad stołem. Papież jest przedstawiony hmmm... źle. Jest to po prostu obraz wątpliwej jakosci, którego ja, osobiście, nie powiesiłabym na ścianie ze względu na jego niską wartość artystyczną i zwyczajną brzydotę.

Cenię JPII i mimo, ze nie jestem jakoś mocno praktykująca, wierzę w Boga. Byc moze dlatego ogromne, brzydkie dewocjonalium z wizerunkiem Ojca Św. nieco mnie razi. Zwłaszcza, ze swa wielkością przyćmiewa pozostałe dwa wizerunki... powiedzmy szczerze, ważniejszych postaci. Symbol konającego Syna Bożego i Jego Matki zdominowała postać człowieka zacnego, szanowanego, ale przecież jeszcze nawet nie świętego.


Co o tym sądzicie? W tym konkretnym przypadku pewnie chodziło także o grzeczność dla ofiarodawcy, ale i postępowanie księdza W. mocno mnie zdziwiło. Ja na jego miejscu podarowałabym młodym obraz Chrystusa lub Maryji lub przynajmniej prawdziwego świętego - a najlepiej kopię któregoś z dzieł późnego Średniowiecza Renesansu, które są piękne i cieszą oko nawet ateistów (choć mniejsza już o tę urodę).

Czy Polacy nie za mocno eksponują wizerunek zmarłego papieża? Czy nie ociera się to juz czasem o.... herezję? Wybaczcie, jesli taki temat już był - w takim razie prosze o podpiecie mojego posta do tamtego tematu.

Musiałabyś przebadać większą próbkę losową niż jedna rodzina i jeden ksiądz, żeby odważyć się uogólnić na "Polaków". Nauki o statystyce określają, jaka powinna być minimalna próbka, a oczywiście im więcej tym lepiej.