Odpowiadam na wezwanie , odnośnie trzech części które zamieściłaś. Brak odzewu jest spowodowany jak sądzę małą kontrowersyjnością zawartych tam myśli. Chyba wszyscy widzimy podobnie , co dzieje się wokół nas. De facto te trzy wycinki zawierają pytania cywilizacyjne. (dobrze mateolu zestawiłaś !) To kwestia barometru Kościoła, który stał się mocno cywilizacyjny. Łączy się z kolejnym aktualnym obecnie tematem, dlaczego w kościele jest więcej kobiet niż mężczyzn ? Autor użala się i można go zrozumieć, że Kościół pozostawił go samego nie dostrzegając problemu
Pisze autor Pokutowała też przez lata zaszczepiona mi bezradność, „życiowa mądrość” głosząca, że najlepiej w nic się nie mieszać, stać z boku i – jak w znanej piosence – „w razie czego nie tracić nic”. Przecież lepiej nie działać, nie brać na siebie odpowiedzialności, lecz narzekać, użalać się nad sobą, dogadywać i zazdrościć innym, którzy potrafili wziąć życie w swoje ręce. Taki model wychowania, który znacznie utrudnił mi wejście w dorosłe życie, a w szczególności – bardzo skutecznie – założenie własnej rodziny

Efekt współczesnego sybarytyzmu i skomunizowanych przez poprawność polityczną społeczeństw. Kościół odszedł od heros religiosi na rzecz wiary opartej tylko na miłości św Jana, w praktyce miłości w pojęciu żeńskim. Tym samym zwracając się ku kobietom w sposobie nauczania i pojmowania świata nie mógł występować przeciw takim patologią (cytat drugi). Jedyne co mógł zrobić to potępić odejście małżonka. Samo jednak potępianie to za mało, zawsze są przyczyny. Odejście przed laty małżonków było spowodowane wprowadzenie innej kultury, po prawdzie diabelskiej , zyskaniem sobie posłuchu idei wolnościowych. Zabrakło systemu, atmosfery, wujków , dziadków , którzy neutralizowali negatywne skutki.
W przeszłości deklarowana pewna nieufność do wszystkiego co żeńskie , była spowodowana nie uprzedzeniami , stereotypami, lecz intuicyjnym wyczuciem skutków ( jak na powyższym przykładzie), jeśli zostawi się całkowity wychowanie zupełnie w rękach matek. Ma to później przełożenie na całość cywilizacji, co widać na współczesnym obrazku. Odwrócenie naturalnych pojęć, zamiast ich właściwej regulacji, nigdy nie przyniesie dobrych owoców.
Jeśli w temacie obok byłem przeciwny ministrantkom, to między innym dlatego, że niszczy to kolejne miejsce w którym prawidłowo przeprowadzona ministrantura przynosi dobre owoce wychowawcze. Samotne matki często wysyłają chłopców do ministrantury , aby w określonym środowisku lepiej się rozwijali. Potem procentuje to w życiu szczególnie dla niedoszłych ministrantek , które stają się żonami i matkami.
Rozwiązanie nie leży w zabieraniu tego co jest, lecz w dobudowaniu tego co być powinno .
Kościół nie może być tylko miejsce pociechy , ale i musi być miejscem walki, zwłaszcza duchowej . Bez tego nie pójdzie do przodu , nie rozwinie się i trudno będzie znaleźć takim jak autor pomoc „na kazaniu”. Mogą już znaleźć w przykościelnych poradniach rodzinnych, które mają dobrze przygotowany personel i dostrzegają takie sytuacje. Ta świadomość za pontyfikatu Benedykta XVI zaczyna przebijać się do głosu. Zbiega się to z deklarowaną (przynajmniej !) chęcią powrotu ojców do rodzin i ... większą ilością porzucania rodzin przez żony i matki (75-80% pozwów rozwodowych). To chyba przejściowy trend , ponieważ odczują pokoleniowo to samo co ojcowie , którzy zrobili to lata wcześniej i fatalnie na tym nie wyszli.