Marku, daj spokój. Ja chrześcijaństwa dowcipem, nawet dziejowym, nie nazwałem.

Podmiotem mojej wiary jest Bóg a nie chrześcijaństwo.
Wiem że tego jako ateista nie czujesz, ale ja się do dowcipów na temat Boga nie przyłączę.

Demon La Place'a został obalony przez mechanikę kwantową. Poza tym nie należy utożsamiać determinizmu z przyczynowością, bo to dwie zupełnie różne rzeczy. Determinizm jest nieaktualny i sprzeczny z mechaniką kwantową, a zasada przyczynowości nie

Pogląd twierdzący, iż każde zdarzenie jest skutkiem jakiejś przyczyny, nazywa się determinizmem (kauzalnym). Jest to z goła coś innego niż zasada przyczynowości.

Poprawię się - nie wiem czy jest to coś innego niż determinizm.

Jednak pewien jestem co do poprawności używanego przeze mnie pojęcia

W takim razie mam bardzo konkretne pytanie:

Powiedzmy, że zdarzenie A może być z prawdopodobieństwem 50% przyczyną zdarzenia B, ale z takim samym prawdopodobieństwem może też być przyczyną zdarzenia C. Poza tym B i C to zdarzenia wykluczające się, czyli nie mogą zajść jednocześnie.

Czy taka sytuacja jest twoim zdaniem deterministyczna?

teraz wy się kłóćcie. Ja idę na urlop.

Oczywiście, że tak.
Prawdą jest fakt, że ze stanowiska nauk przyrodniczych w definicji determinizmu nie powinno używać się słowa "przyczyna" - dla ścisłości pojęcia. Pytanie brzmi mniej więcej tak" Czy znając obecny stan świata i zasady nim kierujące, jesteśmy w stanie przewidzieć stan przyszły?"

I w tym przypadku co za różnica, że prawdopodobieństwo przyczyn wywołujących skutek jest 50%? Znamy przyczynę - znamy skutek. Widzimy A - zatem będzie B. Widzimy C - zatem będzie B. Determinizm nie cofa się wstecz! Determinizm nie oznacza, że widzimy B zatem z całą pewnością było A, lub z całą pewnością było C.

Nie obraź się, ale po prostu nie zrozumiałeś mojego postu.

Sytuacja jest taka:

Widzimy A i nie wiemy czy będzie B, czy C. Mamy tylko prawdopodobieństwa. Jeżeli wystąpi B, to A będzie przyczyną B, a jeżeli wystąpi C, to A będzie przyczyną C.

Mam nadzieję, że to wyjaśnienie wystarczy, bo napisać to prościej już się chyba nie da

Fakt zrozumiałem jak widać na opak

Determinizm odrzuca zatem takie pojęcie sprawy.

Jedna możliwa przyczyna - jeden możliwy skutek

po A występuje B

nie ma możliwości, aby po A wystąpiło cokolwiek innego niż B

Ja tak właśnie rozumiem determinizm. Obawiam się jednak, że sam sobie przeczysz:



Zauważ, że w moim przykładzie każde zdarzenie może być skutkiem jakiejś przyczyny:

Jeżeli wystąpi B, to jego przyczyną jest A
Jeżeli wystąpi C, to jego przyczyną jest A
A też może mieć jakąś jeszcze wcześniejszą przyczynę.

Zatem mój przykład spełnia twoją definicję, którą zacytowałem powyżej.

Tymczasem w ostatnim poście twierdzisz, że mój przykład nie jest deterministyczny.

Czy mógłbyś to wyjaśnić?

To tak jakby stwierdzić, coś musiało tak się stać tak, a nie inaczej.

I, do jasnej ciasnej, nie potrafię temu zaprzeczyć.
Po dłuższym namyśle; rzeczywiście, wszystko na swoja przyczynę.
Ale te wszystkie przyczyny przyczyn przyczyn idą jak domino do Pierwszej Przyczyny. Jakiegoś poruszenia.
I stąd ten bóg?
Chyba w tym momencie zrozumiałem istotę istnienia boga. "Poruszyciel", "Architekt".
Hm... determinizm zabiera smak życiu. Tak jak film; nie wiemy, co będzie, a jest już to nagrane i tego nie zmienimy.

Ale filmy też bywają ciekawe.

Z drugiej strony ta "teoria przyczyn" ma swój początek.
Co było przed początkiem przyczyn? Zakładając, że istnieje "najpierwsza" przyczyna, nie wiemy, czy to ona była początkiem wszystkiego, czy też przypadkiem (czy też dziełem przypadku).

Cholera.

Demon LaPlacey'a to fakt. To tak, jak bilard, domino.
Platon też w tym maczał palce (świat-teatr).

I dalej nie wiem, jak o tym pisać.Brakuje mi po prostu słów. Hm... mam teraz dużo do myślenia (odegrania?).

To tak jakby stwierdzić, coś musiało tak się stać tak, a nie inaczej.

I, do jasnej ciasnej, nie potrafię temu zaprzeczyć.
Po dłuższym namyśle; rzeczywiście, wszystko na swoja przyczynę.
Ale te wszystkie przyczyny przyczyn przyczyn idą jak domino do Pierwszej Przyczyny. Jakiegoś poruszenia.
I stąd ten bóg?
Chyba w tym momencie zrozumiałem istotę istnienia boga. "Poruszyciel", "Architekt".
Hm... determinizm zabiera smak życiu. Tak jak film; nie wiemy, co będzie, a jest już to nagrane i tego nie zmienimy.

Ale filmy też bywają ciekawe.

Z drugiej strony ta "teoria przyczyn" ma swój początek.
Co było przed początkiem przyczyn? Zakładając, że istnieje "najpierwsza" przyczyna, nie wiemy, czy to ona była początkiem wszystkiego, czy też przypadkiem (czy też dziełem przypadku).

Cholera.

Demon LaPlacey'a to fakt. To tak, jak bilard, domino.
Platon też w tym maczał palce (świat-teatr).

I dalej nie wiem, jak o tym pisać.Brakuje mi po prostu słów. Hm... mam teraz dużo do myślenia (odegrania?).

W każdym razie przy tym wszystkim założenia chrześcijaństwa i w ogóle większości religii biorą na łeb.

Cóż. Sądzę, że umysły ścisłe w tej gestii nie mają z wiele do powiedzenia. Mogą tylko liczyć, co będzie (ale tego jest tak dużo do wyliczenia, że jest niemożliwe!).

Zdajemy się na wierzących.

A dlaczego zacytowałeś definicję, które jest definicją nieścisłą, a przedstawiona została przeze mnie w jednym prostym celu - pokazać, że prawidłowo używam pojęcia 'determinizm', a dlaczego nie zacytowałeś pytania, które postawiłem zaraz po niej jako uściślenie tej definicji?



A determinizm odpowiada na takie pytanie "tak". Zatem jeżeli B ma przyczynę w A, to C nie może mieć przyczyny z A, ponieważ gdyby jedna przyczyna mogła wywoływać dwa różne skutki, przy czym nie dałoby się przewidzieć który akurat wywoła, to przyszłego stanu świata nie dałoby się przewidzieć.

Determinizm przyjmuję formę prewidyzmu.



I wyjaśniłem powyżej - pierwsza definicja była tylko nakreśleniem poprawności pojęcia, a nie definicją ścisłą, którą podałem zaraz po tym jak głębiej weszliśmy w temat

Jak się nad tym zastanawiałem peirwszy raz i pojąłem istotę problemu to zareagowałem podobnie