Witam, od jakiegoś czasu nasuwa się mnóstwo pytań związanych z wiarą.
Na katechezie ksiądz mówił że nie wszystko w Biblii(która jest podstawą Katolicyzmu ) jest napisane dosłownie. To w takim razie co jest dosłownie a co nie. Może Jezus to też taka przypowiastka dla prostaczków- żeby zrozumieli. To w takim razie jak można brać dosłownie listy itp.

Jezus mówił w przypowieściach o ziarnku gorczycy o kąkolu , o pracownikach winnicy i wiele innych a tego nie da się brać dosłownie bo wypadało by stwierdzić , że Biblia to jakaś książka o rolnictwie te przypowieści opisują ludzi (bardzo ogólnie napisałem), negują pewne postawy pochwalają inne . Trudno tez dosłownie brać Apokalipsę. Co do listów są one świadectwem wiary pierwszych chrześcijan , przykładem jak należy żyć w wierze , pokonując różne trudności i słabości są źródłem pociechy dla współczesnych chrześcijan .

Co do ST to podobno też nie można brać go dosłownie- a się bierze. Tzn. tam, gdzie to wygodne, albo gdzie nie wlazła jeszcze nauka.

Przykład odczytywania przenośnego: historia o arce.
Przykład interpretacji dosłownej nieopodal: kwestia "nieczystości u cierpiących na wycieki". (bodajże księga kapłańska lub powt. prawa).
Co ciekawe, w tejże samej księdze jest o niejedzeniu "nieczystych" zwierząt ("te, które mają rozdwojone kopyta i przeżuwają, są czyste"- reszta, jest be.). Tak samo sprawa ma się z 10. przykazań (chodzi mi o przykazanie mówiące o obrazach). Oczywiście "to nie obowiązuje". Bo było niewygodne i tyle. Wzięto to, co się podobało w ST, a to, co nie pasowało lub dawno zostało obalone przez naukę (historia z Noem, pierwsi ludzie), jest po prostu przenośnią.

Także z tymi alegoriami w Biblii to bywa różnie. Co do NT zgadzam się- wiele tam przenośni, ale ST powinien być traktowany tylko i wyłącznie jako mitologia, zbiór baśni.

Po części myślę że masz rację jogurt, wydaje mi się tak dlatego że Kościół odrzucił np. nie dawno znalezioną księgę Judasza i inne apokryfy. Bardziej do mnie dociera to że PŚ jest jedną wielką przypowieścią i książką etyczną= jak powinno się żyć.

Apokryfy są kwestią dyskusyjną. Wg. mnie to wewnętrzna sprawa Kościoła- nie mieszam się w to. A czy ludzie uwierzą...


No, może poza paroma aspektami bym się zgodził. Ale to już kwestia wiary.

Zauważ także, że to, co kiedyś brało się dosłownie, dziś jest przenośnią. Kościół określa swym wiernym, co jest metaforą, a co nie. Jeżeli nie wierzysz Kościołowi, wypaczasz jego naukę, jesteś heretykiem.

Możesz/mogą mnie nazywać jak chcesz/ą. Nie robią na mnie wrażenia klątwy zadawne przez Kościół, dziwne nazwy( jak jakieś zaklęcia z Harrego Pottera) typu Apostazjaaaaa, heretykkkk, exkomunikaaa. Nie te czasy Narazie jestem agnostykiem, szukam swojego Jezusa, myślałem że mnie ktoś przekona...

No tak - Kościołowi nie wolno, ale ateiści jak najbardziej mają prawo orzekać, jak POWINIEN być traktowany ST.

Nic dziwnego ....gdy ktoś szuka "swego Jezusa", "swego Boga", wtedy akurat Biblia nie musi być przydatna - wystarczy "swoja" wizja, koncepcja.

Czemu mitologię grecką mam traktować jako zbiór baśni, natomiast ST, w którym występują fantastyczne istoty i w którym dzieją się fantastyczne rzeczy, nie wolno mi określić tym mianem?

Gdybyście stosowali się do wszystkiego, co zapisane w ST, mówiłbym inaczej. Natomiast macie taką tendencję, aby przyjmować, co pasuje, a odrzucać resztę.

Poza tym, czy powinienem traktować jako prawdę objawioną księgę, w której dzieją się rzeczy niemożliwe? Ja, stosując się do kryteriów kwalifikowania gatunków literackich, określam to mianem baśni. Ładnych poniekąd.