Weźmijcież sobie Pismo Święte, Ewangelię św. Jana, i poczytajcie: "ta choroba nie zmierza ku śmierci, lecz ku objawieniu chwały Bożej". Po to była potrzebna śmierć Łazarza i jego wskrzeszenie. Dla objawienia się chwały Bożej. To dla ludzi wierzących całkiem dobry powód
Że już nie wspomnę o takim drobiazgu, że Maria i Marta (wraz z rzeszą krewnych i przyjaciół) też wolały mieć brata żywego niż umarłego. Podobnie jak wdowa z Nain, setnik od chorego sługi, rodzice Tabity, a w Starym Testamencie Szunemitka, matka dzieciaka, którego wskrzesił Elizeusz.

Trochę złośliwy to Bóg, który odbiera ci najbliższych, wiedząc, że i tak ich wskrzesi tylko i wyłącznie dla swej chwały...



Trochę to egoistyczne, nieprawdaż? Zakładając, że jestem człowiekiem prawdziwie wierzącym: po co miałbym chcieć wskrzeszenia moich zmarłych członków rodziny, skoro wierzę, że poszli do Nieba czy innego miejsca wiecznego szczęścia? To nawet trochę takie przedkładanie swego komfortu psychicznego nad cudze cierpienia, czyż nie?

Co do tego cytatu: odnosi się on do Łazarza czy może jest wyjęty z innego miejsca? (nie znam na tyle dobrze PŚ, żeby móc umiejscowić w nim dowolny cytat)

Oczywiście, że odnosi się do Łazarza - J 11,4

A Bóg jak to Bóg - nie ma obowiązku być takim, jakiego byśmy Go sobie chcieli mieć. Jest jaki jest i nie podlega naszym ocenom, kieruje się własnym systemem wartości zamiast stosować się do naszego, i jeszcze na dokładkę jest tak bezczelny, że mówi nam, że to my mamy Go naśladować, zamiast żeby On z pokorą naśladował nas, choć przecież powinien.
I odpowiedź na pytanie, dlaczego mianowicie postępuje tak niegodziwie, ma jedną - "Jam jest Pan Bóg twój". Na szczęście nie nakłada na nikogo obowiązku wierzenia w siebie ani służenia sobie - Joz 24,14 - wszystko jest dla chętnych.

USER
Jeśli czyjaś wiara ogranicza się do dałem na Msze za chorego i zmawrł, to przykre że ma taką wiarę. Bóg to naprawde nie automat do życzeń.

Natomiast możemy się przerzucac przykładami, a tak naprawde istotne jest to co czują ludzie. Ja zatem wole przykład Owieczka_in_black czyli matki która płacze choć jej syn poszedł tylko do wojska i wróci. To jest lepsza analogia. Zresztą, jeśli by nawet ktoś z naszych bliskich wygrał wycoeczkę, to po pierwsze przykra będzie rozłąka, a po drugie to że jednak on jedzie a my nie.
Ostatecznie wszyscy w niebie się spotkamy, ale tutaj na ziemi trzewba żyć, a odejście kogoś wcale w tym nie pomaga, tylko przyprawia o smutek. Szukanie haków typu, ludzie powinni być szczęsliwi, ale nie są, nie ma sensu.

WIST
Wybacz, ale nie szukam haków. Jestem od przedszkola faszerowany Kościołem, katechezą itp.. Teraz wydaje mi się to co najmniej dziwne
Nie możesz mieć do mnie pretensij. Ten pierwszy post to tylko jeden z wielu dziwnych spraw w K.

to czego się boją skoro idą do nieba?




rozumiem, że Abraham jest w otchłani?

Bólu, samego umierania, że może to jednak bujda i nie będzie zadnych nagród? Nie wiem. Jeśli nawiedzi mnie kiedyś jakiś zmarły katolik to ci powiem.


Nie. Katolicy wierzą, że po śmierci Jezus zstąpił do otchłani i dokonał sądu- czy jakoś tak. Przed Jezusem wszyscy poszli do otchłani, bo nie było możliwe zbawienie bez Jego ofiary na krzyżu. A teraz, skoro już zostali odkupieni, to idą do Nieba. Jeśli się mylę, poprawcie mnie.

To znaczy że dopóki Jezus się nie poświęcił to Lucyfer nie miał co robić i czym żądzić? Czy też może otchłań była już wtedy pod władzą tego upadłego archanioła?

Dobre pytanie!
Ale to już nie do mnie, a do katolików.
Może Szatan tez jest poza czasem czy coś w tym stylu?

A co do działania modlitw: duża tu zasługa autosugestii- modlisz się np. o rozwiązanie jakiegoś problemu, myślisz nad nim, myślisz, aż w końcu wpadniesz na pomysł i twierdzisz, że to Bóg cię oświecił! A tak naprawdę to wynik intensywnego myślenia nad problemem, aż "w końcu wyjdzie". Zresztą z tymi modlitwami jest tak, że jeśli nie otrzymujesz pomocy, to akceptujesz to ("Bóg tak chciał"), jeżeli natomiast ktoś ci pomoże, to dziękujesz Bogu za ową pomoc. Jeden widzi w tym działanie Boga, drugi czysty przypadek.

No właśnie, to jest świetna furtka - "Bóg tak chciał", "Niezbadane są wyroki Boskie". Czyli jak przekonać siebie samego że:
a) Ja sam do tego nie doszedłem, to Bóg mi pomógł, hurrra i dzięki Ci Panie.
b) Nie udało się, no cóż tak miało być nic bym na to nie poradził.

Eh to człowiek decyduje o swoim losie i dlatego ma rozum aby nie zginać przy pierwszym lepszym problemie, więcej wiary w człowieka!!!!

Ciekawe, czy Łazarz też tak intensywnie myślał cztery dni w grobie, aż wpadł na tak genialne rozwiązanie

chudyk, sorry wielkie zatem. Natomiast tak naprawde jeśli chcesz to zadaj ogólne pytanie, czemu Katolicy wogóle płaczą, są smutni, zdenerowwani itd. skoro ich Bóg jest miłością?

Dla mnie naprawde nie ma tu nic dziwnego. Bycie człowiekiem wierzącym nie oznacza że nic nas nie rusza, że zawsze się śmiejemy i jestemśmy normalnymi ludzmi. Twoje pytanie to tak naprawde pytanie o to czemu nie jesteśmy inni, miast bycia takimi samymi ludzmi jak każdy inny. A jednak różnica jest, tylko w innym miejscu.

Nie denerwwuj się, zrozumiałem za pierwszym razem.

W każdym człowieku jest taki odruch, że gdy umiera ktoś bliski, to choćby go mieli w złotej trumnie pochować a on sam miałby zaraz trafić do nieba- nie da się nie płakać.

Zauważyłem, że płacz ludzi na pogrzebach ma w sobie nutę egoizmu. Dlaczego? Bo nie obchodzi nas to, że zmarły jest bliżej Boga niż my i że cierpienia ziemskie już go nie ruszą. Płaczemy raczej dlatego, że po prostu myślimy na zasadzie: umiera ktoś bliski naszemu sercu a bez niego nasze życie nie jest takie same. Boimy się tego, jak będzie wyglądać życie bez osoby, przy której życie wydawało się lżejsze. I stąd łzy.

Płaczemy nie dlatego, że ktoś umarł, ale przez świadomość rozłąki z tą osobą - rozłąki, która na tym świecie się nie skończy.

Chudyk, nie widze aby sę tu ktoś denerwował...