Św. Paweł napomina:
- "Jeżeli korzysta ktoś daru języków, to niech mówią kolejno dwaj, najwyżej trzej, a jeden niech tłumaczy. Gdyby nie było tłumacza, powinien zamilknąć na zgromadzeniu" (1 Kor 14,27-28).
Bo:
- "Kiedy się przeto zgromadzi cały Kościół i wszyscy zaczną korzystać z daru języków, a wejdą na to ludzie prości orza poganie, czyz nie powiedzą, że szalejecie? (1 Kor 14,23).
Autentyczny przykład bezmyslności w tej dziedzinie - impreza osiemnastki, na której jest grupa młodzieży z grupy charyzmatycznej (Wspólnota Nowej Ewangelizacji św. Pawła).
O północy inicjują modlitwę za jubilatkę, modlitwa w kręgu przechodząca w nieartykułowane krzyki, śpiewy...i tak około godziny.
Pozostali patrzą jak na jakieś magiczne dziwowisko, coś z pogranicza szamaństwa.

HA!
No właśnie- też mam wrażenie, że bez tłumaczenia to nie ma sensu...

Co więcej skoro czasem byli tłumacze, to znaczy, że modlono się TEŻ językami znanymi dla tamtejszych ludzi...

Ciekawe czy w dzisiejszych wspólnotach dar języków obejmuje też angielski, hiszpański, francuski...coś co można zweryfikować- czy tylko tajemnicze, wymarłe języki ?

ale przecież tu nie chodzi o tłumaczenie z konkretnego języka, np: jeżeli nie ma tłumacza j. angielskiego to nie można "blablać" po angielsku.
To o czym piszemy od kilku postów nazywa się ksenoglosa. Jest to proroctwo wypowiedziane w językach, przy nim jednocześnie pojawia się dar tłumaczenia języków, aby to proroctwo wyjaśnić.

Ja mówiłem raczej o aspekcie "chciejstwa" czy "pragnieniu zobaczenia cudu" niż o zniewoleniu.
Oczywiście, tzw. nasladownictwa szatańskie czy imitacje się zdarzają, od tego jest we wspólnocie prezbiter by rozeznawał, ale nie mam tego za główny problem.
No, to zdaje się bylo o czymś trochę innym ?
Być może, ale czy masz jakieś wiarygodne źródła ? Bo ja słysze to wyłącznie jako "charyzmatyczną plotkę".

Obawiam się że wypaczenie nastepuje już często na starcie, przy ewangelizacji związanej z rzekomymi charyzmatami (najczestszy przypadek 0 tzw. "upadek w Duchu")

Co do Jana Pawła II to słyszałem to od bezpośrednich świadków, dla mnie wiarygodnych, tyle mogę na ten temat powiedzieć.

Przypomniało mi się, że dwójka bliskich mi osób była na spotkaniu Odnowy. Zrobiły one to pierwszy i chyba ostatni raz - chociaż obie są wierzące. Przestraszyło je dziwaczne zachowanie a dokładniej właśnie wydawanie dziwacznych odgłosów.

Ja byłam w 2008 r dwa razy na rekolekcjach prowadzonych przez wspólnoty z Odnowy. Pierwsze z nich było zorganizowane w Toruniu. Był zaproszony ojciec z Indii. Mowienie językami to było właśnie wydawanie jakichś pomruków i niezrozumiałych słów. Miałam co do tego jakieś mieszane odczucia. Raz wydawało mi się że te pomruki łączą się w jakąś idealną i harmonijną całość - coś jakby śpiewał jakiś chór cerkiewny (takie miałam wtedy odczucia). A drugi raz wydawało mi się to jakieś bardziej na pokaz albo na pograniczu jakiejś ekstazy czy nie wiem czego. Naprawdę miałam bardzo mieszane odczucia. Na drugim spotkaniu w Lublinie z ojcem z Ugandy jakoś sobie tej modlitwy językami nie przypominam.