Do Wierzących
Co to znaczy gdy mówisz że wierzysz? Wiara wiąze się z pewną niepewnością: wiara to nie wiedza, nie jesteście pewni na 100%(-jeśli tak myślicie, to jesteście w błędzie) , to po prostu wiara 50/50, po śmierci okaże się tak/nie okaże się . Ale teraz nie mamy pojęcia, tak na seio To w takim razie czym różni się człowiek wieżący od agnostyka?

Ja osobiście też nie wiem Jedni mówią że go nie ma drudzy że jest,

Nie chcę tutaj wywoływać kolejnej wojny nt.jest Bóg czy go nie ma.
Chcę tutaj rozmawiać na temat co to znaczy gdy mówisz "wieżę"
No i niech ktoś powie czym różni się agnostycyzm z wiarą z koro to i to jest nie pewnośćą?

Mysle, ze kiedy w Kosciele wyznaje Credo to wlasnie wtedy mowie Stworcy wierze, mimo licznych moich watpliwosci, mimo mego ograniczenia, niepewnosci, mowie Bogu po prostu ufam Ci, chce Ci ufac zawsze, to tez pewnosc dla mnie, ze mimo mojego grzechu On mnie nigdy nie odrzuci i zawsze bedzie kochac, nigdy nie zawiedzie....
Z drugiej strony najpewniejszym przykladem dla katolika naszej wiary jest PEWNOSC, ze po PRZEISTOCZENIU Jezus jest z nami, nie tylko na zasadzie symbolu, On jest, mimo ze Go nie widzimy wzrokiem fizycznym.
Reasumujac wiara to po prostu bezgraniczne zaufanie Stworcy z pewnoscia, ze zawsze Cie wyslucha, a z drugiej strony wie co dla Ciebie najlepsze( patrz. Badz wola Twoja ta afermacja, zawierzasz wszystko Bogu, wiedzac, ze On wybierze dla Ciebie najlepiej....

Mala notka jest to punkt widzenia tylko i wylacznie moj i nie musisz sie znim zgadzac....

Ja myślę, że człowiek wierzący ma po prostu pewność, nie jest agnostykiem, nie wierzy 50/50, ale własnie dązy do wiary 100/100. Wierzy czasem nawet wbrew rozsądkowi (jeden z uczniów uwierzył Jezusowi tak, że szedł po wodzie - tu chyba własnie wkracza ta ufność, o której wspomina caterina78) Wiara jako pewność jest niekoniecznie pewnością empiryczną, czesto bierze się zwyczajnie z serca, z woli itd. Ot takie wewnętrzne przeświadczenie.
Spójrz, chudyku, jak czasem wygląda wiara w wyzdrowienie - człowiek wierzy często wbrew zdrowemu rozsądkowi, wbrew temu, co twierdzą lekarze, wbrew temu, że wszystko wkoło mowi, że nie ma nadziei, pomijam to, czy stanie się tak, jak wierzył, jednak jest to wiara niemal 100/100. Moc wiary moze w tym przypadku zależy od mocy pragnienia, to takie maksymalne wmówienie sobie tej rzeczywistości, że jawi się ona jako prawda.

Można wymieniać mnóstwo pięknych i niepięknych definicji wiary - ale każda będzie dopiero początkiem zagadnienia. Ostatnio wyczytałem u Heschela, że wiara jest zgodą na Boga.

"Wierzę" ma dwa znaczenia:
Pierwsze znaczenie oznacza "chciałbym".
Np. Wierzę, że zdam egzamin=chciałbym zdać egzamin.
Np. Wierzę, że zostanę milionerem=chciałbym zostać milionerem.
Np. Wierzę, że pójdę do nieba=chciałbym pójść do nieba.
Np. Wierzę, że niebo i Bóg istnieje=chciałbym aby istniały, itp.
Ale to "chciałbym" zawiera się w drugim, bardziej ogólnym i uniwersalnym zdefiniowaniu "wierzę"

Drugie znaczenie, to:
"Wierzę, znaczy zakładam niemożliwy do potwierdzenia na dany moment fakt jako prawdziwy"
I tak np.
"Wierzę, że jutro będzie ładna pogoda."
W żaden sposób niemożliwy na dany moment do potwierdzenia fakt.
"Wierzę, że zdam egzamin"
Również w żaden sposób niemożliwy do potwierdzenia na dany moment fakt.
Potwierdzenie będzie możliwe dopiero w przyszłości.

Jednak wiara w Boga wydaje mi się najbardziej prymitywną ze wszystkich możliwych wiar, jakie występują u człowieka, ponieważ opiera się ona na wielokrotnym "wierzę".
Bo np wierzymy, że Bóg istnieje, ale wierzymy też, że Boga nikt nigdy nie będzie mógł zobaczyć. Czyli wierzymy w coś czego nigdy nie zobaczymy.
Wierzymy, również w rzeczy, które okażą się po śmierci.
Wiara to pewne zaufanie na jakiś czas.
Wierzę, że znajdę dobrą pracę do czerwca. "Obdarzam tą wiarę pewnym zaufaniem" - i w czerwcu okazuje się czym była moja wiara.
Bardzo błahe rzeczy, ale nie duży odstęp czasu.
Bardzo poważne rzeczy, i czas równy śmierci.

Na szali wiary w Boga, i niebo, człowiek stawia praktycznie wszystko. Całe swoje życie.
Może umrzeć, i tyle będzie miał ze swojej wiary.
Człowiek jest albo wielki w swojej głupocie albo głupi w swojej wielkości, bo zauważmy że jeżeli ktoś obiecał by nam, że po śmierci nam wynagrodzi, to nigdy nie zgodzimy się na takie układy.
Np. w zamian za pożyczkę, po śmierci będę ci służył przez 2 lata.
Ale w niebo się wierzy.

Innym aspektem głupoty ludzkiej, jest to, że wierzą nie wiedząc w co wierzą.
Np. wierzą w niebo, ale nie wiedzą, czy to miejsce czy stan, jak niektórych się przestawi z miejsca na stan, to oni dalej wierzą, wcześniej było super i teraz jest super.
Wierzą w trójcę, ale nie rozumieją co to w ogóle jest. Nie wiedzą, czy Jezus mówiąc "Ojcze nie moja lecz twoja wola niech się stanie " mówił do samego siebie ? Ale wierzą.

[...] - obrażanie ludzi religijnych i dzielenie wierzący - prostak i głupek, niewierzący - inteligentny i wykształcony jest niedopuszczalne!

Hebrajczyków 11:1
BT
"Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy."

W NŚ sformułowano ten werset jak definicje:
"Wiara to nacechowane pewnością oczekiwanie rzeczy spodziewanych, oczywisty przejaw rzeczy realnych, choć nie widzianych"

Jeżeli życia wiecznego nie ma, to wierzący z wiary i ateista z niewiary będą mieli dokładnie tyle samo - figę z makiem. Ale przecież liczą się tylko korzyści za życia, powie ktoś ! Proszę bardzo - ateiści cały czas podkreślają ( ostatnio w odpowiednim wątku ), że im jest trudniej, ciężej itd. ot, tacy nowocześni cierpiętnicy, za to wierzący to mają fajnie, bo wierzą, że Bóg ich kocha bez względu na wszystko. Więc kto ma ze swojego światopoglądu więcej korzyści za życia ? Wierzący. Jak widać, z ideologii głoszonej przez sam ateizm można bez problemu wywnioskować, że ateizm nie ma sensu także w przypadku nieistnienia Boga.

Wiara to jest PEWNOŚĆ istnienia obiektu wiary. Pewność bez dowodów, a nawet wbrew nim.

Wiara to nie jest:
nadzieja
oczekiwanie
spodziewanie się
ocena prawdopodobieństwa
przypuszczenie
wątpliwość
itp
itd

Zwątpienie wyklucza wiarę. Wiara może powrócić dopiero po usunięciu wątpliwości.

Człowiek rozumny w razie wątpliwości pozostaje przy wątpliwościach aż do ich usunięcia, rozwikłania. Człowiek z umysłem skażonym religią robi wszystko, aby wątpliwości zakłamać, wyprzeć ze swojego umysłu, byle pozostać przy wierze, przy dogmatach.

Wcale, że nie Wiara nie jest pewnością istnienia Boga, bo wtedy nie byłaby wiarą! Ta pewność, o której piszecie jest wewnętrznym przeświadczeniem, bo co dla zmysłów niepojęte niech dopełni wiara w nas.
Mylicie też wiarę w coś tam z nadzieją. mam nadzieję, że zdam egzamin, a nie wierzę, że zdam (choć oba przykłady się przenikają). Wg Encyklopedii powszechnej wiara to przekonanie zwłaszcza nie w pełni uzasadnione czynnikami poznawczymi; przeświadczenie o istnieniu czegoś... szczególną odmianą jest wiara religijna, stanowiąca system przekonań, którego istotnym składnikiem jest przeświadczenie o istnieniu Boga; w filozofii dyskutuje się stosunek wiary do rozumu i wiedzy. A zwątpienia są dołkami w polskich drogach asfaltowych. Czasem trzeba wymienić oponę, ale w końcu dojeżdża sie do miejsca przeznaczenia

User!
Wiesz w pewnych kwestiach chyba sie mylisz, Twoje ostatnie zdanie chyba raczej jest hipoteza, niz teza, nie obrazaj prosze ludzi wyksztalconych i zarazem wierzacych w Boga, to bardzo , zapewniam Cie bardzo boli, czyzby jakas powierzchownosc...






Ps. Moi Drodzy moderatorzy dlaczego pozwalacie uzytkownikowi User obrazac inne osoby, to mimo wszystko rani bardzo rani...

Wcale że tak! Wiara jest pewnością istnienia obiektu wiary, bo tylko wtedy jest wiarą.

Ble, ble, ble...
Chcesz coś powiedzieć o zewnętrznym przeświadczeniu i wierze poza wami....?

A o czym chcesz mówić w ogóle? Istotnym składnikiem wiary w Boga ma być wiara w Boga? Czy mowa o jakiejś innej wierze religijnej, bez żadnego boga...?

A to co znowu za kwiatek?

Ble, ble, ble....
Nie potrafisz mówić po prostu i na temat?

Kiedy wątpisz to mówisz : "wierzę w istnienie Boga", czy "wątpię w istnienie Boga"?

Widzę, że Cię poryszyło "astrotaurus", to dobrze! Wychodzi Twoja nonszalancja w podejściu do tematu. A każda dyskusja musi sie opierać na czymś, skoro Tobie nie pasuje świecka definicja encyklopedyczna wiary, to Twoje blebleble jest nadzwyczajnie usprawiedliwione

W szale krytyki często popełnia się właśnie takie "kwiatki". Bo i owszem - filozofia jak najbardziej traktuje o takich rzeczach.

Poprawione tagi:




W szale krytyki często popełnia się właśnie takie "kwiatki". Bo i owszem - filozofia jak najbardziej traktuje o takich rzeczach.

Astrotaurus to przypadek tak typowy, że aż zabawny. On WIE, wie bez żadnych wątpliwości, i nie dopuszcza jakiegokolwiek innego rozumienia rzeczy. Klasyczny ateistyczny fundamentalizm.