Hmmm... czyli uprawnionych i dzieki mojemu glosowi. Wiec pytanie traci sens.



Raczej bardzo proste pytanie kiedy pytanie jest uznane przez "spoleczenstwo". Bo jesli ja jestem czlonkiem spoleczenstwa i spoleczenstwo tak uzna to znaczy ze ja uznalem. Jezeli ja nie uznalem to nie uznalo go "spoleczenstwo" ale "wiekszosc spoleczenstwa".
Stad owo pytanie co przez to rozumiesz.


Karkolomna twa teza. Jesli nie wyjasnilem sie dosc jasno podam obrazowy przyklad ilustrujacy co mialem na mysli przez owa "niejednoglosnosc wobec zbrodniarzy" Popatrz na czesc polskiego spoleczenstwa - polskich sknhedow wielbiacych postac Adolfa Hitlera i popatrz na czesc spoleczenstwa potepiajacego go. Widzisz jednoglosnosc spoleczenstwa w jego sprawie? Ja nie. I nie jestem z tych co go popieraja.




Tyle ze to nic do dyskusji nie ma to rozprawianie czy gdyby za picie czystej wody, czy spozywanie napojow innych niz alkohol grozila kara tak, a taka, to czy bys zlamal to prawo. Sluchaj w Krakowie, czy gdzie tam w Polsce ponoc nie wolno zbierac jesienia kasztanow. Sadu i wyroku za to od dobrych stu lat jednak tam nie widziano. W jakims stanie USA zas jest zakaz spiewani w krutkich spodenkach na zewnatrz domu. Prawo jest pelne absurdow ktorych nikt nie przestrzega, a w kazdym razie nie kaze.

Poza tym czy ty akceptujesz 100% norm prawnych? Nie bede pytal o spoleczne bo w odniesieniu do samej tylko Polski te sie zmieniaja w zaleznosci od regionu.

Spoleczenstwo w ktorym 100% przyjmuje te same wartosci i prawa i ich przestrzega to utopijne spoleczenstwo komunistyczne. A utopii dotad kula ziemska podobno nie widziala.

I jescze dygresja odnosnie twojej sugesti o "oblezonej twierdzy" czy jesli jedna osoba na calym swiecie ma odmienny poglad na jakas sprawe - np uzna ze woli czytac ksiazki od konca i do gory nogami to znaczy ze ma ona jakis kompleks?

Czyżby społeczeństwem byli tylko Ci, którzy myślą "poprawnie", a reszta ma zaburzenia, które można leczyć praniem mózgu

Ze społecznego punktu widzenia to nie jest "choroba".

Wiec jak mozna leczyc cos co nie jest choroba?

Nie można leczyć czegoś co nie jest chorobą, nie można z definicji. Dla mnie psychiatrzy, którzy tworzą indeks chorób są większym autorytetem w dziedzinie psychiki niz ktokolwiek na forum, w tym ja sama;) Więc może nie piszmy o "leczeniu" homoseksualizmu, bo coś takiego nie istnieje.

Kaśka przeczytaj wcześniejsze posty, a dowiesz się, że wg niektórych nawet łysina jest chorobą

Czytałam i jestem załamana.
Tak samo, jak ktoś wspomniał, że skoro np. fenyloketonuria jest chorobą genetyczną, czemu jest leczona.
Otóż nie jest leczona, bo leczyć się jej nie da. Jedyne, co się stosuje to odpowiednia dieta, żeby szkodliwa fenyloalanina nie zalewała organizmu.
Nie wyleczy się albinizmu.
Pląsawica Huntingtona w morderczym tempie wpędza ludzi do grobu.
Z dziecka chorego na Downa nie zrobisz osoby o IQ 100.

To tak a propos któregoś z poprzednich postów.

O, widzisz: nadając etykietkę jakiemuś problemowi determinujesz dalsze postępowanie.
Napiszesz: choroba - pojawia się od razu myśl - leczyć.

Tymczasem problem polega na czymś innym. Ryzykują, że Was znudzę, spróbuję po krótce wyłuszczyć moją perspektywę.

Popęd seksualny jest bardzo potężną siłą, zdolną do kształtowania społeczeństwa. Dlatego też społeczeństwo stara się kontrolować jego oddziaływanie. Od propozycji dietetycznych do akceptowania dzielnic rozkoszy, społeczeństwo stara się skanalizować realizację popędu seksualnego, tak aby nie doprowadził on do eksplozji.

Jednak, w społeczeństwach judeo-chrześcijańskich, a także islamskich, regulacje powyższe dotyczą popędu heteroseksualnego. Popęd homoseksualny jest objęty ogólnym zakazem i koniec. Kto przekroczy ten zakaz, odnosi wrażenie, że oto otwarły się przed nim drzwi do raju, bez żadnych moralnych hamulców.
Np. można zmieniać partnerów niczym serwetki, a jak któryś z tego powodu cierpi, to jego problem...

Tymczasem, w społeceństwach, w których homoseksualizm jest traktowany jako jeden z uprawnionych przejawów współżycia ludzkiego, np. w Japonii, popęd homoseksualny podlega podobnym regulacjom co heteroseksualny. Jest tam - w Japonii - ustawiona na tej samej płaszczyźnie moralnej, zdrada homo- i heteroseksualistów.

Podobnie niektóre elementy Love Parade zostałyby w Japonii potraktowane z takim samym niesmakiem, jak w najbardziej tolerancyjnych krajach zachodu, wydarzenie na kształt Shit Parade, w której uczestnicy wypinają ku widzom gołe tyłki i publicznie defekują. Jakby nie było jest to czynność ludzka, ale demonstrować ją publicznie? Niesmaczne.
Przy czym zapewniam, że poziom napięcia seksualnego w związkach japońskich osiąga szczyty niedostępne dla większości Europejczyków...

Podsumowując. Na czym polega problem? Moim zdaniem - na zachłyśnięciu się wolnością przez homoseksualistów i głupim przeświadczeniu, że teraz już wszystko wolno.

Androny pleciesz, kochanieńka. Leczenie i terapia obejmuje także zapewnienie warunków, w których organizm może normalnie funkcjonować.

To dlaczego wielu znanych psychiatrów uważa przeciwnie:
BUENOS AIRES, May 1, 2008 - The eminent Spanish psychiatrist Enrique Rojas gave a speech yesterday in Buenos Aires declaring that homosexuality is "a clinical process that has an etiology, pathogeny, treatment, and cure". http://www.lifesitenews.com/ldn/2008/may/08050110.html

Jeśli indeks chorób tworzy się nie w dyskusji naukowej tylko pod agresywną presją jakiegoś politycznego lobby, to trudno tu mówić o autorytecie naukowym. Podjęta w 1973 r. decyzja kierownictwa American Psychological Association skreślająca homoseksualizm z listy zaburzeń spotkała się z krytyką wielu psychiatrów, a nawet w późniejszym referendum 40% głosujących lekarzy opowiedziało się przeciw (a biorąc pod uwagę niepelną frekwencję "za" bylo 25% czlonków APA).

Zresztą znane są przypadki (np Robert Spitzer), że nawet tacy, którzy byli za tą decyzją, dziś zmienili zdanie. Warto przypomnieć zewnętrzne okoliczności tej decyzji: były to czasy kiedy organizacje gejowskie organizowały w USA zamieszki, ich aktywiści zakłócali konferencje naukowe i zakrzykiwali wystąpienia psychiatrów wypowiadających się niezgodnie z ich ideologią. Członkowie APA otrzymali listy zachęcające do "właściwego" glosowania, inspirowane przez organizacje gejowskie (o czym adresatów nie poinformowano). 4 lata później czasopismo Medical Aspects of Human Sexuality donosiło, iż 69% psychiatrów nie zgadzało się z ustaleniami APA i wciąż uważało homoseksualizm za rodzaj patologicznego nieprzystosowania społecznego. Więcej na ten temat: http://krytyka.org/pokaz_pracenaukowa.php?id=22

Przede wszystkim sprawa ta jest bardzo delikatnej natury. Zgodnie z Kodeksem Prawa KanonicznegoDlatego też osoby konsekrowane starają się unikać zdiagnozowania u siebie takich przypadków. Ma to zresztą także inny wymiar.Taki stosunek do osób potrzebujących pomocy wiąże się z działanie diabła, które

Wprawdzie JPII zalecał otoczenie chorej psychicznie osoby konsekrowanej szczególną czułością i opieką...to jednak choroba psychiczna jawi się zainteresowanym przede wszystkim w kontekście orzeczenia Kongregacji Nauki Wiary "Normy określające sposób przygotowania w kuriach diecezjalnych i zakonnych spraw dotyczących przeniesienia kapłana do stanu świeckiego z dyspensą od obowiązków wynikających ze święceń wyższych" [KNW8, II.3.b.e] (uwaga: jeżeli tekst ładuje się "bez końca" należy odświeżyć stronę).
Nie jest to perspektywa szczególnie zachęcająca do dzielenia się swoimi osobistymi przeżyciami, dlatego też w internecie nie publikuje się poszczególnych przypadków.

Mówię o tym, czego uczą mnie na Akademii Medycznej. Rzeczywiście - terapia tak, ale leczenie ma na celu pokonanie albo zniwelowanie choroby (chociaż takie zniwelowanie nazywa się zaleczeniem).
Tylko, że w przypadku fenyloketonurii dieta nie sprawia, że organizm funkcjonuje normalnie. Funkcjonuje tak samo nienormalnie. Ogranicza się mu tylko pożywienie, które jest przez ten źle funkcjonujący organizm metabolizowane na zabójczą fenyloalaninę.

Nie wiem czego się nauczyłaś w Akademii Medycznej.
Włożenie kończyny w opatrunek gipsowy jest leczeniem, pomimo tego, że jest to wyłącznie stworzenie warunków, w których organizm może doprowadzić do zrostu kości. Co może też nie nastąpić, jeżeli organizm nie jest w stanie do tego doprowadzić. Np. powikłane złamania u starych ludzi często nigdy się nie goją.
Podobnie leczeniem jest podawanie antybiotyku, pomimo tego, że gdyby nie funkcjonowały mechanizmy obronne organizmu, to do wyzdrowienia by nie doszło. To m.in. jest powodem wysokiej śmiertelności chorych na HIV, gdzie organizm jest atakowany przez komensali i np. pomimo olbrzymich dawek antybiotyków, pełzak dziąsłowy włazi do płuc.

Może starczy tego OFF TOPu.

Kancermeister nie napisałeś właściwie nic - kodeks prawa kanonicznego jest tutaj tak odpowiedni, jak w stosunku do moich wypowiedzi na forum regulamin huty

Dążysz swoimi wypowiedziami do sklasyfikowania homoseksualizmu jako choroby i objęcia takich osób przymusowym leczeniem - jeśli chodzi Ci o zmianę jedynie kodeksu kanonicznego to w porządku, więcej wypowiadać się nie muszę, jeśli jednak chciałbyś coś zmienić w prawie państwowym - to po co odnosisz się do kanonicznego? Bez sensu.