Ale czyż tak nie jest najczęściej właśnie? W Polsce niemal każde dziecko jest chrzczone i posyłane na religię katolicką. Przesiąka tym katolicyzmem od najmłodszych lat. A czym skorupka za młodu.... To nie jest żaden wybór. Tylko czy to jest dobre?



Słusznie piszesz. Trudno mi się nie zgodzić. Ale taki człowiek naraża się na wiele kłopotów, szczególnie ze strony rodziny, która siłą, podstępem i szantażem będzie go zawracać na jedynie słuszną drogę. Znam to z własnego doświadczenia i doświadczeń znajomych. Co ciekawe, wiele osób wierzących mi nie wierzy, że takie fakty miały miejsce - sądzą że zmyślam, żeby pokazać jacy to wierzący są źli. Ale ja nie muszę zmyślać.

Jajko, jak to trafnie śpiewa Kazik "z tylu rożnych dróg przez życie każdy ma prawo wybrać źle" - to samo można odnieść do religii. To Twój wybór, nie rozumiem nacisków ze strony rodziny, znajomych, choć wiem, że one bywają nie do zniesienia. Poza tym każdy uważa, że ma monopol na prawdę /czy Prawdę/, jednak tak samo prawdopodobne jest jest, że oni się mylą, jak prawdopodobne jest, że Ty się możesz mylić. Nie rozumiem uszczęsliwiania kogokolwiek na siłe. Mogę uważać, że moja droga jest słuszna, ale to moj wybór i moje ryzyko, ktoś inny musi wybrać sam, nie chcę być za to odpowiedzialna w taki sposó, że to ja komuś coś narzuciłam.
Więc przede wszystkim musi to być TWÓJ wybór. Jakkolwiek ciężka jest droga tych poszukiwań.

Jeśli chodzi o mnie, to ja już wybrałem. Teraz się tylko zastanawiam, jak wychować dzieci by ich nie indoktrynować jedynie słuszną (moją) wersją światopoglądu. Dlatego zadaję tu te różne pytania. To mi (czasami) pomaga podjąć decyzje wychowawcze i ułatwia rozmowę z dziećmi na tematy religii.

Moim zdaniem należy być w stosunku do dziecka szczerym, mówić "ja wierzę w to". Dziecko będzie początkowo naśladować, ale jeśli w międzyczasie nie zaniedba się nauki samodzielnego myślenia i - co równie ważne - podejmowania decyzji - znajdzie własną drogą. Nie ma co przesadzać z tą indoktrynacją. Odrobina jest potrzebna - choćby po to, aby dziecko miało się przeciw czemu buntować.

Tak też uważam i tak też robię. Przeraża mnie jednak sposób wychowania stosowany przez wielu wierzących, którzy zwyczajnie pomijają wyrażenie "ja wierzę w to" i dalej przedstawiają prawdy wiary jako prawdy obiektywne.

Nie wiem która z religii jest najlepsza. Chyba mimo wszystko jakiś odłam chrześcijaństwa (wg moich standardów) miałby szansę. Może katolicki, ale wcale nie koniecznie - nie przyglądałam się temu nigdy pod tym kątem. Buddyzm jako droga samodoskonalenia się i ogólnie pojętego "dobrego życia" też ok, ale raczej dla mnie w aspekcie filozoficznym bardziej niz typowo religijnym.
Islam - najmniej wiarygodna z religii...

Jest islam i islam. W mediach głownie serwują nam ten zły, fundamentalistyczny islam. I on faktycznie jest koszmarny. Ale znałem osobiście wilku muzułmanów, i to byli normalni ludzie. Wcale nie modlili się 5 razy dziennie, nie zastanawiali się czy aby kibel nie jest zwrócony w kierunku Mekki (ostatnio w Wielkiej brytanii była jakaś afera na ten temat), opowiadali sobie "normalne" sprośne dowcipy, pili piwo, oglądali panienki w sieci. Po prostu normalni ludzie...

Wiem jajko co masz na myśli, i wcale nie twierdzę że jeden islam jednoczy tylko i wyłącznie takich samych ludzi. Tak samo wśród katolików masz po prostu wyluzowanych dobrych ludzi kierujących się takimi a nie innymi wartościami, ale nie zdominowanych, a masz też takich którym wściekłość kapie po nogach jak współmałżonek zaproponuje niedzielny rodzinny wyjazd nie uwzględniający w planie porannej mszy i popołudniowych nieszporów.
Ale raczej powiedziałabym że to są ludzie. Ludzie i ludzie... tacy i tacy. O różnej naturze i różnym podejściu, sposobie praktykowania własnej religii i głębokości wiary.

Natomiast dla mnie islam jest po prostu najmniej wiarygodny wśród wszystkich religii świata (bez względu na to jak zachowują się poszczególni jego wyznawcy).
Wystarczy trochę poczytać o żywocie Mahometa, który w moim (i nie tylko moim) odczuciu ewidentnie dopasowywał swoje nauczenie i rzekome "boskie" przekazy do tego co jemu samemu (Mahometowi) było właśnie wygodne w życiu doczesnym i co pozwalało spełniać bezkarnie bieżące zachcianki...
Dobrze to skomentowała nawet Aisza, jedna z jego 13(!) żon (notabene, chyba niegłupia babka, mimo że sporo od niego młodsza): “Widzę, że Allah pośpiesznie wypełnia twoje życzenia i pragnienia". (Sahih al-Bukhari, tom 6, s. 295). No to w końcu kto tu komu służył? Że nie wspomnę o bezczelnym stanowisku iż Mahomet (przypuśćmy że faktycznie niech sobie będzie prorokiem) jest wśród innych proroków (m.in. Jezusa, Noego, Adama...) "ulubieńcem" Boga. No ja dziekuję jak Bóg ma mieć takie słabostki, i to jeszcze skierowane na takich dziwnych osobników. Sorry.
Nie jestem w stanie uznać za wiarygodną religię opartą na nauczaniu kogoś takiego, po prostu napawa mnie to obrzydzeniem, nawet wyłączając na razie rozważania nad terroryzmem, fundamentalizmem i dyskryminacją kobiet itd. Po prostu samo nauczanie moim zdaniem ma podstawy delikatnie mówiąc - wątpliwe.

Masz rację. Ten Mahomet to podejrzany typ. Ale ciekawe jak to się stało, że tylu ludzi za nim poszło? Z biedy i analfabetyzmu i naiwności? Nabrali się na obietnice lepszego życia w niebiesiech? No ale przecież Jezus też obiecywał lepsze życie (tylko może bez tego całego seksu )

A spotkałaś się z religią mormonów? Ten ich założyciel - prorok Józef Kowalski (Joseph Smith) i jego Księga Mormona i cała historia złotych tablic z boskim przesłaniem (które to tablice niestety gdzieś jakimś dziwnym trafem zaginęły) i jego wielożeństwo....to jedna wielka bzdura moim zdaniem. Choć same wartości głoszone przez mormonów są ok, generalnie trudno im coś zarzucić... No ale ta historyjka Józka Kowalskiego jest żałośnie naiwna...

Myślę, że największą klątwą wszelkich proroków jest długie życie. Gdyby Mahomet umarł, albo lepiej zginął po roku czy dwóch, na jego wizerunku możnaby zobaczyć tyle samo skaz, co na Jezusa. Choć z drugiej strony - bez przesady, sam nie uważał się za Boga i jego ludzie też go za takiego nie uznawali, więc nie musiał być aż tak święty.
Im dłużej prorok żyje, tym gorzej. oczywiście są wyjątki, np. Budda, utrzymał klase do końca, z tego, co wiem.
Z kuriozalnych przypadków twórczości religijnej - w Warszawie zsątpił na ziemię Pani Bóg Halina Tass!

wiem jaką nie wybrać:
http://video.google.pl/videoplay?docid= ... ogan&hl=pl

jakiej nie wybrać. Piszemy po polsku.
I myślisz, że jak wkleisz jeden link w x miejscach, do przez to staniesz się bardziej przekonujący? To metoda "na Goebbelsa".

Kazda religia jest PIEKNA lecz ma mozna powiedziec date waznosci i tez sie psuje za jakis czas:))))

osobiscie uwazam bahaizm ma wilkie potencjal!
ale to tylko moja opinia:)

Sprawa jest prosta Religi się nie wybiera to ona wybiera nas sama w miarę jak się nad tym zastanawiamy, spotykamy i prowadzimy dialog z innymi ludźmi, poznajemy inne kultury i wierzenia rozwijamy swój światopogląd.

Część wierzeń wydaje nam się bardziej przekonujących a jeszcze dla niektórych "ateistów" wszystkie wydają się banialukami, tak więc nie szukaj religii tylko żyj i odkrywaj świat jak natrafisz na właściwą to się przy niej zatrzymasz

Może stać się też tak że pochłonie Cię żądza poznania, zaczniesz szukać kluczyć pomiędzy różnymi wyznaniami, sektami czy historiami. Poznasz wiele prawd a im dłużej będziesz szukał tym szybciej będziesz dostrzegał iż większość z tych prawd wcale tak prawdziwymi nie jest jednak na niektóre znajdziesz potwierdzenia i w pewnym momencie stwierdzisz że tak na prawdę Twoją religią jest poznanie tak było i jest w moim przypadku

pozdrawiam