Witam, jakiś czas temu zastanawiałem się w jaki sposób można sformułować "życiowe credo" poza chrześcijaństwem i bez odnoszenia się do Boga.

Wymyśliłem poniższy tekst:


Główną prawidłowością jest to że:
opisuję to co jest mi OBECNIE WIADOME.

Zastanawiam się czy w tego typu credo możliwe jest niekierowanie się intencjonalnością? Chyba nie, bo do życia trzeba przyjąć jakieś założenia, czyli intencje... (u mnie są to ostatnie zdania). Dodatkowo bez wiary te intencje mają bardzo wzlędny i ulotny charakter. Z drugiej strony to, że np chrześcijaństwo ma wiele zdefiniowanych wg swoich kryteriów twierdzeń wcale nie znaczy, że są one prawdziwe...
W tym moim credo podejrzewam, że początek jest nawet trochę chrześcijański... (np. jeżeli Tajemnicę zdefiniuję jako Boga)

Czy ktoś może zdefiniowac powyższe credo jako: ateistyczne, agnostyczne, panteistyczne, monoteistyczne, inne? Bo ja sam za bardzo nie wiem... Czy wy (głownie pytanie do nie-chrześcijan) macie swoje credo? Bo to chyba ważne (mówiąc "przypowieściowo"), żeby mieć jakiś fundament.

Pozdrawiam.

Skąd taki pomysł?


Jakieś pokraczne i niejasne to rozumienie Miłości.


Obserwować, to możemy fakt, że w pewien sposób zdefiniowany rozwój (którego definicja jest niejasna!) jest efektem zmiany. Cele nie są dostępne obserwacjom. O celach możemy wnioskować z obserwacji, ale żadna analiza obserwowanych przyczyn zmian nie wskazuje na rozwój jako cel.


Gdyby tak było, to co byłoby za "credo" (wyznanie WIARY)? Ale tak nie jest (uwagi wyżej), więc nie ma problemu.

Ja bym widział inne. "Urodziłem się, pożyję i umrę. Za dwadzieścia lat mało kto będzie o mnie pamiętał." I wszystko.

Hm, to mi się jakieś dziwne wydaje, jak można wyznawać "coś" bez fundamentów wiedzy o tym "czymś". "Coś" się nagle pojawia a my nie interesujemy się tym skąd się to wzięło?

Swoją drogą współwystępowanie istnienia i zmiany to moim zdaniem ciekawy problem filozoficzny: jak coś może się zmieniać nie przestając istnieć?

Jeśli się nie mylę, to z tego m.in. powodu pojawiło się rozróżnienie na istotę, przypadłości itp., a zagadnienie zostało szeroko omówione, ale wciąż uważam to za interesujący temat. Tyle że ja dziwny jestem.

Po przemyśleniu (na podstawie Waszych uwag) takie "credo" wyznaje OBECNE INTENCJE na bazie aktualnego pojmowania świata. Wynika z niezgody, nieakceptacji przedstawionych prawd w credo np chrześcijańskim i stanowi próbą zbudowania czegoś z czym na bazie doświadczeń życiowych można się utożsamić aby nie zaprzeczać sobie samemu. Jednocześnie to wyznanie nie rości sobie prawa do bycia absolutną prawdą. A ewentualna polemika z np. chrześcijaństwem (czy inną religią) nie dotyczy kwestionowania Boga tylko polega na pytaniu o: KONSEKWENCJĘ i KRYTERIA wyjaśnień apologetycznych, oraz rozmowa o DOŚWIADCZENIACH z których takie poglądy/wierzenia wynikają (a także badanie możliwych dróg interpretacji ich - tzw "gdybologia stosowana" ).

Takie rozumienie oczywiście rodzi wiele problemów których nie ma w KK- np.: z autorytetami-kto nim jest i dlaczego. Jednak myślę, że warto szukać swojej drogi. A wy jak myślicie?

Nie mówię, że to moje credo jest doskonałe... Ale wydaje mi się że trzeba próbować. A wy - tutejsi niewierzący i niechrześcijanie - co możecie zaproponować światu poza tutejszą -tak częstą- krytyką religii(głównie w ujęciu KK) i założeń wiary na forum o tejże nazwie .

Do dyskusji nt. tego, co mają światu do zaproponowania niewierzący zapraszam do wątku " Jeżeli Boga nie ma, to nic nie ma sensu ".

Mnie się to wydaje sensowne

Wszystko pięknie tylko po co?
Jak do tej pory, przez setki milionów lat, rozwój doskonale sobie radził bez Ciebie

Pozdrawiam