Ja to nazywam realizmem po prostu, bez tych nadętych uwag o krzyżu.
A z Twojej poprzedniej wypowiedzi wyzierała jakaś pochwała masochizmu. Zresztą cały katolicyzm jest w treści mroczny, pozbawiony radości, choć bardzo jarmarczny i świecidełkowaty na co dzień.

Znaczy co konkretnie? Mam się śmiać do byle czego jak głupi do sera?
Doceniam i powiew wiosennego wietrzyku, i dobrze ugotowany ryż... tyle że ja wiem co to znaczy na tle całokształtu i potrafię przyłożyć właściwą miarę we właściwych okolicznościach.

Eeee, znowu jakieś nicnieznaczące ogólniki.
Pewnie, ze dzieci są milsze, bo bardziej otwarte na rozwój, później przychodzi bezmyślne zadowolenie z siebie. Generalnie stary tępak wyrasta z małego tępaka.

Ale konkretnie... prosiłem.
Czego takiego można się nauczyć tylko od nich?

A byłaś może w szkole specjalnej, gdzie 10-12 letnie dzieci zajmują sie przez kilka lekcji pięcioma burakami? Na matematyce je liczą, na rysunkach rysuja, na polskim piszą (dlatego buraki, bo jabłka byłyby za trudne...) . A na przerwach trudne do opanowania demony seksu...
To jest tragedia, taka półzwierzęca, półroślinna natura okraszona ochłapem człowieczeństwa.
Gloryfikowanie tego jest po prostu chore!


Bardzo to dramatyczne. Poopiekuj się kilkadziesiąt lat mężczyzną o umyśle 3-latka, którego trzeba nakarmić, umyć przewinąć, pilnować, żeby nie zrobił sobie krzywdy, żeby czegoś nie tłukł i dopatruj się z uśmiechem sensu w nadziei z jego oczu...

Gloryfikacja cierpienia jest chora.
Trzeba robić wszystko, aby takich rzeczy było jak najmniej na świecie, a nie się tym religijnie upajać.

astrotaurus
W pierwszej chwili chciałam Ci odpisać tym samym sposobem jak Ty na mój post , ale nie zrobię tego. Uważasz, że cały katolicyzm jest jakiś mroczny, pozbawiony radości. Skoro tak uważasz, to żyj w tym przekonaniu, nie mam zamiaru wpływać na zmianę Twoich poglądów.

Napisałam co myślę, i będę się tego trzymała.

Ty masz swoje zdanie ja swoje.
I jeszcze coś...tak na marginesie, opiekowałam się kimś chorym, i robię to do dzisiaj.
Pytasz czy masz się smiać jak głupi do sera...
Pisząc takie teksty, wybacz ale nie traktuję Cię poważnie.
Smiej się do czego chcesz....możesz nawet do dziurek od sera....Jeśli tylko sprawi Ci to radość...to czemu nie...

I na zakończenie... ''To jest tragedia, taka półzwierzęca, półroślinna natura okraszona ochłapem człowieczeństwa.
Gloryfikowanie tego jest po prostu chore '' Dla mnie to nie tragedia...dla mnie to człowiek....Taki sam jak Ty...jak ja...i sąsiad za scianą..No chyba, że Ty uważasz się za kogoś lepszego...

Teoria mówią o tym ,że Bóg kocha bardziej upośledzonych może mieć sens. Historia Adama i Ewy pokazała, iż bardziej odpowiadał mu stan nieświadomości człowieka na temat dobra i zła. Inaczej po co zakazywał im zjedzenia owocu z drzewa poznania ? Dlaczego kara za ten czyn była tak surowa ?

Ok wracając do tematu gdzie idą Upośledzeni po śmierci. Ostatnio sobie o tym przypomniałem. Mówię o limbusie(otchłani). Otchłań jest częścią piekła, gdzie dusze nie doświadczają męk, ale też nie widzą Boga, doświadczając jedynie typowych dla dzieci przyjemności naturalnych (cyt. z Wikipedi)

Co prawda dot. to głównie nieochrzczonych dzieci (teoretycznie). Skoro jednak upośledzeni są zbliżeni poziomem do dzieci to dlaczego nie mieliby tam trafić ?

Strumyku, odpowiadasz swoim emocjom, a nie moim słowom.

A nic innego tam obok nie było napisane? O właściwej mierze na przykład?
Pewnie było, ale wolałaś nie zauważyć, bo nie miałabyś podstaw do tak niemądrych uwag.

Bardzo nieładna sugestia, strumyku, bardzo! Nie masz powodu do dumy. Przeczytaj uważnie i ze zrozumieniem mój post.

Człowiek upośledzony nie jest takim samym człowiekiem jak większość. Właśnie z racji swojego upośledzenia.

Ja nie mówiłem o usypianiu takich ludzi, czy odmawianiu im miłości i opieki, tylko o bezsensie gloryfikacji cierpienia i religijnej ekscytacji upośledzeniem.
Ja mówię o rozwoju nauki, badań genetycznych, badań prenatalnych, żeby unikać upośledzeń i cierpień, które są absolutnie zbyteczne poza religią gloryfikująca cierpienie.
Wspomnę tu choćby Matkę Teresę - waszą świętą, której humanitaryzm kazał pomagać innym, ale której dewiacja religijna kazała to robić w sposób temu humanitaryzmowi urągający - kisić miliony i żałować na środki przeciwbólowe ! To jest właśnie ta wasza chora gloryfikacja cierpienia.

astrotaurus
Owszem zauwazyłam...to co napisałeś..
To co dla Ciebie jest właściwą miarą, jest lepsze, od tego z czego cieszy się człowiek upośledzony ?

Achhh jaka wielka szkoda ,że nic nie wspomniałeś o usypianiu takich ludzi, normalnie jestem pod wrażeniem Twojej wrażliwości.

Robisz selekcję na ludzi ''lepszych i gorszych ''?
Upośledzony jest inny, od tego co jest zdrowy, człowiek bez rąk jest inny od tego co ma zdrowe ręce...Niezależnie od tego, czy jest to osoba zdrowa, czy chora..zawsze jest człowiekiem, taki samym jak chciałam napisać jak Ty.. jak ja ale znów poczujesz się urażony, że Cię porównałam ..wiec nie zrobię tego już.

''kisić miliony i żałować na środki przeciwbólowe ! To jest właśnie ta wasza chora gloryfikacja cierpienia.''
Mam pomysł....Wpłać wszystko co posiadasz, na jakiekolwiek dowolne konto akcji humanitarnej...Daj dobry przykład...
Z tego co piszesz, odnoszę wrażenie, ze nie jesteś katolikiem...więc naucz nas jak dzielić sie z ludzmi ktzórzy są w potrzebie.

Wiecie co, ja nie odbieram źle postów astrotaurusa i słowa, które pisze są wg mnie jego wrzaskiem: dlaczego tak musi być??? Zamiast "gloryfikacji cierpienia" on wolałby wg mnie zrobić coś, żeby nie trzeba było tego cierpienia znosić, nie zachwycając się ich szczególnym wybraniem przez Boga, zając sie działaniami na rzecz rozwoju nauki i wiedzy, żeby ci ludzie nie musieli cierpieć, żeby byli normalni, jego przeraza taka pogodzona z nieszczesciem bierność.
Może to dziwne, ale ja widzę, że astrotaurusa to wszystko zwyczajnie boli.
Sorry, astrotaurusie, że tak sobie tu piszę o Tobie, jakby Cię tu nie było, ale możesz przecież się odnieść do tego.
Astrotaurus na pewno nie jest nieczułym okrutnikiem, a to niestety wynika z postów skierowanych w odpowiedzi na jego post.

Owieczka_in_black


wrzaskiem niewiele da się zrobić w życiu.


''nie zachwycając się ich szczególnym wybraniem przez Boga, zając sie działaniami na rzecz rozwoju nauki i wiedzy, żeby ci ludzie nie musieli cierpieć, żeby byli normalni, jego przeraza taka pogodzona z nieszczesciem bierność.

Myślę, że Astrotaurus nie jest jedynym człowiekiem , który chciałby coś zrobić dla ludzi.
Mnie też nie jest łatwo patrzec na cierpienie innych .
O ile jestem w stanie pogodzić się ze (....) u siebie, nie znaczy to , że biernie podchodzę do cierpienia innych ludzi..

''Astrotaurus na pewno nie jest nieczułym okrutnikiem, a to niestety wynika z postów skierowanych w odpowiedzi na jego post''

Tak samo jak człowiek który potrafi godnie znosić na co dzień cierpienie , nie jest masochistą....

Czasem bezsilność bywa tak wielka, że pozostaje już tylko tyle, tym bardziej, że w tym przypadku ta bezsilność taka jest. Nie jestesmy znawcami genetyki, by samemu przyczynić się do jakiegoś odkrycia. A pomoc tym ludziom jest dobrą rzeczą, jednak nie zmienia ich stanu, moze jedynie uprzyjemnic ich życie, jesli coś do nich dociera, albo sami możemy sobie tym poprawiać samopoczucie, że coś zrobiliśmy. Jednak to nie rozwiązuje sprawy.




Na pewno nie jest jedynym.



Zgadza sie, Strumyczku, jednak są ludzie, których to cierpienie przerasta, którzy mają dość i nie chcą tak żyć, są też tacy, którzy nie rozumieją słowa godność, ani może żadnego innego, które wypowiadamy, czasem to cierpienie, czy sama choroba odziera ich od urodzenia z jakiejkolwiek godności.

kochana Owieczko...zgadza się....Masz rację..
Tylko Ty piszesz o godności, a astrotaurus o pochwale masochizmu...
A to nie to samo...
Ja naprawdę rozumiem, i wiem, że ''są ludzie, których to cierpienie przerasta, którzy mają dość i nie chcą tak żyć, są też tacy, którzy nie rozumieją słowa godność, ani może żadnego innego, które wypowiadamy, czasem to cierpienie, czy sama choroba odziera ich od urodzenia z jakiejkolwiek godności ''... Ale nikt nie ma prawa zarówno oceniać Tych którzy nie potrafią sobie radzić z cierpieniem, jak i Tych którzy potrafią na co dzień z danym cierpieniem żyć..i nazywać to pochwałą masochizmu.Masochizm wiemy jaką ma definicję to słowo...A niesienie własnego krzyża hmm..Zazwyczaj nikt nas nie pyta czy chcemy go nieść....
Jednak jeśli już musimy to robić, to chyba lepiej i ''zdrowiej'' jest zaakceptować go, i przeżyć życie mimo wszystko jak najlepiej da się, niż obarczać cały świat , i samego Boga za coś.na co nie miało się wpływu.. Czy takie rozwiązanie jest masochizmem ?

Nie chcialam urazić astrotaurusa...jeśli tak to odebrał to przepraszam...
To tyle z mojej strony w tym temacie.

Zlituj sie , strumyku!
To Ty mówisz o pochwale masochizmu w ten ponury katolicki sposób : "tak na różne cierpienia", "noszenie krzyża"...

Ja potępiam gloryfikację cierpienia (zobacz sobie moje pierwsze pytanie w tej kwestii).
To katolicy ubóstwiają się umartwiać, a choćby modląc się do swojej świętej, pochwalają również jej sadyzm o podłożu religijnym...

Ciepieniu NIE
Ono jest nieusuwalnym elementem życia, ale jego miejsce jest w zsypie, a nie na ołtarzach.

Pewnie, że to jest radość dla rodziców upośledzonego dziecka, kiedy 25-letnia na przykład córka pójdzie samodzielnie do kiosku po gazetę i po raz pierwszy nie zginie, albo nie zgubi pieniędzy.... tyle że ludzie religijni potrafią się cieszyć aż takiej sytuacji, cieszyć się, że Bóg ich bardziej kocha, że są bliżej niego...
Taka cierpiętnicza postawa to jest chora postawa.

W tym temacie nie chodzi o cierpienie osób upośledzonych, tylko o ich pozycję podczas sądu ostatecznego ! Ja już o tym mówiłem , że założenia KRK o jednakowych osądzie wszystkich ludzi wg. kryteriów moralnych, jest zupełnie bezsensu. Przecież upośledzony nie robi w sumie nic znaczącego. To niby za co go karać lub nagradzać - za sam fakt istnienia ?

Może dostaną nagrodę za ciężkie warunki lokalowe duszy za życia?

Strumyczku, nikt ich nie ocenia, tylko im współczuje i dlatego ja osobiście nie chce, żeby ktokolwiek musiał sobie czymkolwiek to cierpienie tłumaczyć. Nie mam zamiaru nikomu mowić, ciesz się, że cierpisz, Bóg cie wybrał do wyższych celów, cierp pokornie itd. Nie, w tym momencie dołączam się do głosu astrotaurusa i jakiemukolwiek , a przynajmniej niezawinionemu cierpieniu, mowie stanowcze NIE!

Każdy człowiek, nawet upośledzony jest stworzony przez Boga..,.
NIe będzie on sądzony jak zwierzę ( jak ktoś wyżej wspomniał) ale jak najpiękniejsze stworzenie ( człowiek). Bóg sam zesłał ich na świat i sam ich do siebie wezwie..

Nie rozumiem, dlaczego ludzie upośledzeni są poniżani, nie lubiani, inni.
Oni tylko trochę inaczej myślą niż zdrowi.

myślę, że upośledzeni doznają w niebie Wiosny.

ja natomiast zauważam coś zupełnie przeciwnego do tego co napisałaś mianowicie to że ludzie upośledzeni fizycznie czy umysłowo są często niepotrzebnie wyróżniani i oczywiście jest jeszcze wiele do zrobienia aby takim ludziom pomóc ale trzeba pamiętać że BÓG NIE MA WZGLĘDU NA OSOBĘ i że każdy będzie sądzony tak samo bez względu czy ma jedną rękę czy dwie, a znam takich niepełnosprawnych że szkoda słów, zresztą nie wiem czy wiecie ale istnieje w Polsce więzienie dla niepełnosprawnych i są skazywani na kary tak samo jak inni przestępcy, także nie kierujcie się tym że ktoś jeździ na wózku bo ten człowiek oczekuje takiego samego traktowania jak każdy inny i wogóle ten post jest bezsensowny bo takie pytanie jakie jest tu postawione świadczy o poglądach segregacyjnych tego kto ten post założył.