Wydaje mi się, że nie są to podejścia całkowicie sprzeczne - a tylko odpowiadają innym potrzebom.

Osobiście, gdy chcę poznać i zrozumieć bliżej Boże Słowo, to rzucam się w wir komentarzy, wersetów równoległych i różnych przekładów.

Ale kiedy potrzebuję pomocy Bożego Słowa czy chcę je wykorzystać w modlitwie, na nic mi komentarze, szukam fragmentów, które będą mi pomocne tu i teraz... Jest jakiś odłam duchowości chrześcijańskiej, który skupiał się na medytacji nad wybranym wcześniej fragmentem z Psalmów czy Przysłów. Tyle, że te fragmenty trzeba było wybrać. Jeszcze w wydaniach Księgi Psalmów ks. Wójcika z lat 40. i 50. znajdowały na końcu strony z wyborem psalmów na daną okazję czy okoliczność w roku liturgicznym. W nowych wydaniach tego już brakuje, człowiek dostaje 150 utworów literackich dawnego Izraela, z którymi nie wie co zrobić.

Dlatego potrzebne są dwa rodzaje komentarzy i historyczno-krytyczny i duchowo-modlitewny...

W modlitwie Słowo Boże wykorzystuję w ramach odmawiania liturgii godzin, i to mi wystarcza.