Podwaliny pod Kreacjonizm Ewolucyjny położył Darwin, który także Wierzył w BOGA.

Poprzyj to dowodem Darwina.

[/b]

Jaki problem dać link do tych listów, na których opierasz swoje twierdzenie?

Czyli, puki co, są tylko Twoje puste słowa, bez dowodów, względem mojej argumentacji.

Towarzystwo Płaskiej Ziemi (The Flat Earth Society) - organizacja głosząca pogląd, że Ziemia jest dyskiem z centrum w biegunie północnym, otoczonym 50-metrowej wysokości ścianą lodu, a okrążające ją Słońce i Księżyc mają po 52 km średnicy.

Podwaliny współczesnej koncepcji płaskiej Ziemi stworzył angielski wynalazca, Samuel Birley Rowbotham, który twierdząc, iż Biblię należy dosłownie rozumieć, głosił, że Ziemia jest dyskiem otoczonym ścianą lodu. Po śmierci Rowbothama w 1884 r. jego zwolennicy utworzyli Universal Zetetic Society, działające dosyć prężnie aż do I wojny światowej, po której zaczęło upadać. Idee Rowbothama zostały jednak podchwycone w USA przez wyznawców Chrześcijańskiego Katolickiego Kościoła Apostolskiego założonego przez Johna Alexandra Dowiego.

W 1956 r. Samuel Shenton reaktywował organizację zwolenników Rowbothama pod nazwą Towarzystwo Płaskiej Ziemi. Sheton uważał, iż zdjęcia Ziemi z kosmosu są mistyfikacją. Po śmierci Shentona w 1971 r. prezesem towarzystwa został Charles K. Johnson. W ciągu trzech dekad, w których przewodził organizacji, osiągnęła ona liczebność 3000 członków, również w krajach takich, jak Arabia Saudyjska, Iran, czy Indie.

Moja opinia jest taka: logika jest własnością bytu, nie jest ograniczeniem, a własnością, tak jak jestestwo. Dlatego mówienie, że Bóg nie podlega logice jest równie absurdalne jak negowanie jego jestestwa (zakładając, że jest).

A hipoteza bytu chaotycznego jest doskonałym przykładem.

Kolejnym przykładem jest Biblia - w niej Bóg postępuje zawsze logicznie, nie ma sprzeczności w istocie Boga. Nie mam jednak kompetencji wypowiadać się w tym temacie jako autorytet, także oddaje to pod Twój osąd.

Teoria strun – teoria fizyczna zakładająca istnienie cząstek elementarnych w postaci wibrujących strun. Obecnie teorii tej nie można w żaden sposób zweryfikować doświadczalnie.

Teoria ta jest obecnie uważana za najbardziej obiecującą teorię fizyczną mogącą doprowadzić do odkrycia jednolitej teorii opisującej wszystkie elementarne siły występujące w przyrodzie (tzn. oddziaływanie silne, słabe, elektromagnetyczne oraz grawitacyjne). Fizycy wierzą, że z teorii strun uda im się wyprowadzić zarówno ogólną teorię względności jak i mechanikę kwantową, co da w efekcie kwantową teorię grawitacji. Niektórzy fizycy upatrują w niej tzw. teorii wszystkiego.

Pierwotna wersja teorii strun, nazywana obecnie teorią strun bozonowych, powstała w 1970 r. Współcześnie teorią strun jest nazywana jej następczyni, teoria superstrun z 1984 r., która dodatkowo uwzględnia supersymetrię (1971 r.). Struna w tej teorii to szczególny wypadek dwuwymiarowej p-brany z ogólniejszej M-teorii (1995 r.), czyli 2-brana.

Teoria strun zakłada, że przestrzeń w której żyjemy ma co najmniej 10 wymiarów, przy czym trzy wymiary przestrzenne oraz czas są wymiarami otwartymi, natomiast pozostałe wymiary są zakrzywione do rozmiarów subatomowych.

Wartości liczbowych stałych fizycznych nie można wyprowadzić z żadnej teorii fizycznej lecz są one rezultatem pomiarów. Gdyby udało się zbudować teorię superunifikacji wraz z kosmologią kwantową wartości, to liczbowe stałych fizycznych przestałyby mieć charakter swobodnych parametrów, lecz zostałyby zdeterminowane wewnątrz samej teorii.

Przykład M-teorii [edytuj]

Wedle jednego z rodzajów M-teorii, teorii Horavy-Wittena, 11 wymiarów wymaga tylko grawitacja (teoria ta wywodzi się z modelu supergrawitacji), natomiast tzw. oddziaływania cechowania (silne, słabe i elektromagnetyczne) zachodzą w hiperprzestrzeni 10-wymiarowej. W jej świetle wszechświat ma kształt dwóch dziesięciowymiarowych membran, które łączy odcinek z osobliwymi końcami o nazwie orbifold. Można to interpretować jako dwa 10-wymiarowe wszechświaty oddziaływające między sobą za pomocą grawitacji, z których jeden to nasz wszechświat, a drugi składa się z ciemnej materii.

Wiąże się z nią teoria Randalla-Sundruma, która opisuje tzw. wszechświaty membranowe. W tym modelu kształt wszechświata jest podobny jak w teorii Horavy-Wittena (jeśli dodatkowy wymiar jest nieskończony, to zamiast dwóch występuje tu tylko jedna membrana). Ta teoria przewiduje, że newtonowskie prawa grawitacji zmieniają się przy oddziaływaniach na odległość poniżej milimetra, oraz że efekty unifikacji dla grawitacji można zaobserwować już przy energii dostępnej akceleratorom. To obiecująca właściwość, która daje wreszcie perspektywę sprawdzenia efektów M-teorii przez fizykę doświadczalną.

Fizyczne znaczenie wielowymiarowej czasoprzestrzeni [edytuj]

W największym uogólnieniu wszystkie oddziaływania i cząstki (przy założeniu, że są to drgające struny) można potraktować jako odkształcenia wielowymiarowej czasoprzestrzeni. Jest to podejście analogiczne do uznania grawitacji za zagięcie 4-wymiarowej czasoprzestrzeni w teorii względności, ale dzięki przyjęciu większej liczby wymiarów "pojemność" tej koncepcji jest znacznie większa. Czyni to wielowymiarową czasoprzestrzeń dobrym narzędziem do próby stworzenia Ogólnej Teorii Wszystkiego.

Symetryczna wielowymiarowa czasoprzestrzeń to prawdopodobnie pierwotny kształt naszego wszechświata sprzed Wielkiego Wybuchu. W myśl tej teorii obecnie obserwowana czterowymiarowa forma powstała poprzez złamanie owej pierwotnej symetrii i ciasne zwinięcie pozostałych wymiarów. Uznanie wielowymiarowej czasoprzestrzeni jako naturalnego stanu z czasów początku wszechświata wyjaśnia dlaczego tak trudno byłoby wykazać ją eksperymentalnie. Oznaczałoby to bowiem konieczność laboratoryjnego odtworzenia panujących wtedy ekstremalnych warunków.

Mimo że te zwinięte wymiary mają być o wiele mniejsze niż rozmiary atomu, a więc normalnie niedostrzegalne, to ich istnienie ma poważne konsekwencje. Pozwalają one mianowicie wyrazić prawa fizyczne za pomocą praw geometrii, czyli zredukować fizykę do czystej matematyki. Wobec tego pytanie, jak pośrednio zweryfikować istnienie ukrytych wymiarów, pozostaje zasadne. Niemożność przeprowadzenia takiego dowodu oznaczałaby, że mimo prostoty i piękna takiej konstrukcji jest ona tylko bytem matematycznym, pozbawionym fizycznego sensu.

1. Jeśli założymy że wszechświat jakoś zaczął istnieć z całą swoją logiką, i wielowymiarową przestrzenią tzn. ,że -logicznie - kiedyś nie było logiki i istnienia. Zatem potencjalny Pierwszy Poruszyciel - logicznie - mógł być ponad logiką i istnieniem...

Obecnie rozwijają się różne teorie, jest to chyba już powszechne założenie, że wszechświat ma conajmniej 11 wymiarów. Ponadto teorie kwantowe, teoria strun w wielu miejscach dochodzą do tez, których nie jest się w stanie potwierdzić - wg istnijacych teorii - eksperymentalnie. Np. są teoria o mulivesum - wielości wszechświatów. Ponadto weryfikacja innych wymiarów dysponując narzędziami 4-wymiarowymi jest kłopotliwa.

Zatem twierdzenie że logika jest własnością bytu być może jest prawdziwe natomiast nie ma pewności że prawa znanej logiki są ustalone raz na zawsze...