W nazwie tematu napisałem imię i nazwisko, ponieważ chcę dyskutować o człowieku, nie o papieżu.

Zwykle gdy zadaję sobie w myślach pytanie, staram się "oszacować" jak odpowiedzieli by na nie ludzie uważani powszechnie za autorytety. Na pytania, które kieruję w sprawie Boga i moich wątpliwości najbardziej chciałbym usłyszeć odpowiedź Karola Wojtyły. Nigdy jednak nie miałem przyjemności jakiegokolwiek "zbliżenia" z papieżem polakiem. Byłem na dwóch wizytach papieża w Polsce - Zakopane i Gliwice. W Zakopanem nie miałem możliwości nawet go zobaczyć, do Gliwic papież z okazji choroby nie dotarł. Będąc jeszcze osobą wierzącą uznałem to za największe nieszczęście jakie mogło mnie spotkać (po śmierci, gdy już sprawa była oczywista). Teraz mam tylko w głowie jedno pytanie - czy rozmowa z Wojtyłą zmieniła by coś w moim życiu? Czy jest to może przereklamowana osoba? Jaki jest naprawdę Karol Wojtyła, a jaki był naprawdę Karol Wojtyła?

Jaki był Karol Wojtyła? taki sam jako papież - pokrótce powiem, że był uważny, cierpliwy, słuchający, nie dbał o rzeczy materialne, ludzie wspominają, że nawet jako biskup widzieli go w spodniach dresowych wystających spod postrzępionej sutanny....I sądzę, że we wspomnieniach ludzi z okresu JPII, kiedy był Karolem Wojtyłą dostarczą odpowiedzi na to pytanie.... A jeśli chodzi o to Twoje pytanie "czy rozmowa z Wojtyłą zmieniła by coś w moim życiu?" nikt tego nie wie, Żydzi mieli kontakt z Pawłem a nie wszyscy się nawrócili więc nie wiadomo czy sam kontakt, jakikolwiek z nim by dał coś czy nie....tylko Bóg to wie.....

O, a ja myślałem, że starasz się odwołać do logiki i racjonalnego rozumowania..

Ja się teraz zaczynam mimowolnie zastanawiać, jak wiele w Twoim życiu zmieniło rozczarowanie z niemożności spotkania z ukochanym autorytetem.

Cytat:

"Tymczasem, podkreśla gazeta, materiał posiadany przez krakowską przyjaciółkę Karola Wojtyły jest "niezwykle delikatny" dla Watykanu i to tylko ona zna całkowicie jego zawartość. Obecnie Stolica Apostolska - podaje "La Stampa" - chce mieć pewność, że nie pojawi się żaden "przeciwny dowód" świętości kandydata na ołtarze.

A przecież - przypomina gazeta - Benedykt XVI nakazał, aby prace w procesach beatyfikacyjnych prowadzono "skrupulatnie" i by przebiegały one z poszanowaniem reguł.

W artykule na łamach "La Stampy" przytoczona jest także wypowiedź ks. Adama Bonieckiego, który tłumaczy, że aby zrozumieć pojawiający się i dla niektórych "kłopotliwy" ton zażyłości w tej ogromnej korespondencji Karola Wojtyły z Wandą Półtawską, trzeba znać jego "wolną i w żadnym razie nie klerykalną drogę formacyjną, jego podziemne studia w seminarium, przynależność do grupy teatralnej za nazistowskiej okupacji, pracę robotnika".

Wojtyła zawsze był "pośród świeckich, chłopców i dziewcząt" - przypomina się w artykule - i zawsze - jak zauważa cytowany w artykule kardynał Marian Jaworski - utrzymywał spontaniczne, takie same kontakty ze świeckimi i duchowieństwem, zarówno jako zwykły ksiądz, jak i biskup, a potem papież.

Powołując się na ks. Bonieckiego autor stwierdza, że Wanda Półtawska jako niezwykle bliska przyjaciółka Jana Pawła II wywoływała "zakłopotanie i niezadowolenie w Kurii Rzymskiej" i "niekiedy zdumiewała swoim nonkonformizmem i nieformalną zażyłością z papieżem, kiedy zdarzało się jej brać udział w kapciach w porannej mszy w prywatnej kaplicy apartamentu papieskiego".

Można ją też było dostrzec w oknie kliniki Gemelli w czasie rekonwalescencji papieża po zamachu w 1981 roku i kiedy spędzała letnie wakacje w Castel Gandolfo - podkreśla "La Stampa".

Galeazzi stwierdza, że teraz, po śmierci Jana Pawła II, "ogromny plik listów pełnych serdecznych tonów między papieżem i świecką stanowi powód obiekcji, trudności, spowolnienia procedury ze strony ośmiu teologów, oceniających positio", czyli kluczowy dokument procesu beatyfikacyjnego.

Na zakończenie autor odnotowuje, że sam kardynał Stanisław Dziwisz był zaniepokojony "upublicznieniem dawnej zażyłości przyszłego błogosławionego z Wandą Półtawską".

"Karol Wojtyła, który został papieżem pozostając człowiekiem, wciąż wstrząsa schematami kościelnymi" - konstatuje "La Stampa" "

To jakieś chore we wszystkim doszukiwać się zła czy winy, czy nie może człowiek przyjaźnić się z człowiekiem, obojętnie czy to papież, piekarz czy gospodyni domowa.

są ludzie którzy zawsze będą węszyć , doszukiwac się, nadinterpretować...
A jaki był Karol Wojtyła- wydaje mi się że radosny, przyjazny, pełen pozytywnej energii. Mądry ale pogodny i skromny. Zawsze kojarzy mi się Jego osoba z wierszem Staffa

Przeto myśli me, które stoją przy mnie w radzie,
Choć smutne, są pogodne jako starcy w sadzie.
I uczę miłowania, radości w uśmiechu,
W łzach widzieć gorycz smutną, dobroć chorą w grzechu,
I pochwalam tajń życia w pieśni i w milczeniu,
Pogodny mądrym smutkiem i wprawny w cierpieniu ... "[/i]