A ja pytam, gdzie w tym wszystkim jest Kościół?

Dlaczego nie pomógł - poza załatwieniem psychologa - finansowo, moralnie, a przede wszystkim religijnie? Dlaczego nie napietnowano tego zbrodniarza ambony, dlaczego w imieniu Kościoła nie przeproszono dziecka i rodziny, dlaczego nie odprawiono Mszy w ich intencji...?

A przede wszystkim - czemu go przeniesiono do pracy z innymi dziewczynkami i CZEMU NIE PRZESTAŁ BYC KSIĘDZEM?!

Przede wszystkim: księdzem jest się na całe życie, śluby są wieczyste.

Stawiasz zarzuty, a nie wiesz praktycznie nic. Nie wiesz co dzieje się za murami kurii, ani jakie kroki zostały podjęte (przecież wcale nie muszą być widoczne od razu). Nie wiesz co się działo, dzieje na linii, chociazby, rodzina - proboszcz. Nie wiesz wkońcu nic o mszach, chyba że zadałeś sobie trud zjeżdżenia parafii na około.

To nie obrona środowiska kościelnego. Chciałbym tylko pokazać, że takie pochopne rzucanie zarzutów z rękawa nie udziela się dyskusji i znów sprowadza ją do zwykłych spekulacji

Z tego co napisałeś wynika, ze mozna byc gwałcicielem, pedofilem, mordercą itp., a jednocześnie wciąż księdzem?

Co do reszty - chyba źle zrozumiałeś. Ja NIE ATAKUJĘ Koscioła, ale pytam, gdzie on jest, co zrobił w tej konkretnej sytuacji.

Z przedstawionego materiału nie wynika, by zrobił cokolwiek wiecej niz napisano. Myslę, ze gdyby tak było, wspomniano by o tym.

Ale załóżmy, ze masz rację.
Co, Twoim zdaniem, Kosciół (jako instytucja) winien zrobić w opisanej sytacji?

zgadza się, śluby są wieczyste


a ja nie byłbym tego taki pewien. media żerują na sensacji. dla nich jest przede wszystkim ważne, że on był księdzem, a ona miała 13 lat


zbadać dobrze sprawę i działać. adekwatnie do potrzeb. jakiej innej odpowiedzi sie spodziewasz? nie usłyszysz żadnego konkretu, bo znowu to powtórze: wiemy bardzo mało (!)

Idąc za logiką, którą proponujesz (o ślubach wieczystych) - jak to się ma do współzycia z dzieckiem?

Czy taki ktoś ma prawo odprawiać nabożeństwa, udzielać Komunii?

Chciałbyś mieć takiego zbrodniarza za proboszcza czy wikarego w swej parafii?

WSPÓŁŻYŁ Z DZIECKIEM NA PLEBANII!

nijak sie ma, nie wiem o co pytasz.

z nabożeństwami - nie znam na tyle dobrze prawa kanonicznego. wiem tyle, że kapłan w stanie grzechu ciężkiego nie może odprawiać Mszy Świętej(natomiast może udzielać rozgrzeszenia)

czy chciałbym? nie znam tego człowieka


kurcze, hasła jak z pierwszej strony faktu chcemy prowadzić merytoryczną dyskusję czy nakręcać się chwytliwymi, trafiającymi w serce hasłami?

Powtórzę pytanie i kieruję je do zwłaszcza do Pawła i Cyryla:

Co, Twoim zdaniem, Kosciół (jako instytucja) winien zrobić w opisanej KONKRETNEJ sytuacji?

Hipotetycznie przyjmując, że jest dokładnie tak, jak opisano.
Pytam więc wprost: jak Kościół - Waszym zdaniem - winien znaleźć się w takiej sytuacji?

hej, udzieliłem już odpowiedzi

Paweł, Twoja odpowiedź to unik.

Współżycie tego zbrodniarza z dzieckiem - to fakt (nie myl z tabloidem!).

nazywaj to jak chcesz. Ja po prostu wierze, że wypowiadanie się i sądzenie na temat o którego nie znam wystarczająco jest bezsensu

Napisałeś:

"Ja po prostu wierze, że wypowiadanie się i sądzenie na temat o którego nie znam wystarczająco jest bezsensu"

Boga ani Jezusa tez nie widziałeś, prądu nie widziałeś, duszy nie widziałeś, autorów Biblii nie widziałeś...

Zęby było jasne - nie jestem trollem. Nie chcę zadymy. Poszukuję wartosci, sensu i autorytetu Koscioła. Nie w celebrze, nie w pseudopoboznosci, nie w medialnym afiszowaniu sie polityków itp.

Szukam Koscioła właśnie w takiej trudnej sytuacji.
To dlatego pyta, jak Kościół winien znaleźć się w takiej sytuacji?
Jeśli ma byc dla mnie moralnym i religijnym drogowskazem/autorytetem.

zły przykład z prądem - bardzo łatwo można udowodnić, że prąd jest ale o czym tu dyskutować - to tylko uporządkowany ruch elektronów.

O ile wiem, prądu nie widać (mozna WIDZIEĆ ruch elektronów?), raczej tylko skutki jego działania.

A co przykładów - równie dobrze mógłbym napisać: myśl, miłość, bezsens, piękno, życie czy inne pojęcia abstrakcyjne. Ale chyba nie o to tu chodzi?

Bo jest to tak oczywiste, że nie wymaga komentarza.

W obliczu takiego upadku człowiek staje bezradny.....

Nie różnicuję odpowiedzialności karnej za dokonane zło od sutanny, stanowiska, sprawowanej funkcji.

Osobiście jestem przeciwna publicznemu piętnowaniu.
Każdy człowiek może i ma prawo zmienić radykalnie swoje życie, zadośćuczynić za popełnione zło, a publiczne napiętnowanie może nieodwracalnie uniemożliwić taki proces.
Nie różnicuję zła...pedofil lekarz czy duchowny budzi we mnie zawsze wstręt.
- "Tak więc każdy z nas o sobie samym zda sprawę Bogu" (Rz 14,12)....od ziemskiej sprawiedliwości można się wymigać...ale nie Bożej - duchowny też.