Impotencja trwała, uprzednio wiadoma niestety wyklucza, gdyż seks należy do istoty małżeństwa. Po prostu osoby te nie są zdolne do małżeństwa - tak jak ja nie jestem zdolny do śpiewania w operze. To nie kara - po prostu nie mam głosu.

Teoretycznie tak, ale w świetle tego co podaje Kancermeister czyli:

Kan. 1075 - § 1. Jedynie najwyższa władza kościelna może autentycznie wyjaśniać, kiedy prawo Boże zabrania małżeństwa lub je unieważnia.

możemy mieć pewne wątpliwości czy aby na pewno impotencja uniemożliwia małżeństwo.

Nie ma rzeczy czarnych i białych na świecie.

A o dziwo najśmieszniejsze jest to, że małżeństwo będzie ważne jeśli para będzie kochać się tylko jeden raz w ciągu całego małżeństwa, a nie będzie jeśli facet jest impotentem. To jest ta ludzkość katolicyzmu, o którym wspominała madness?

A porównania niemożliwości śpiewania w chórze do życia w miłości uważam za co najmniej niestosowne.

Bo ?

Dwoje (i więcej) ludzi może żyć obok siebie do końca swoich dni. Nawet czystości seksualnej nie muszą ślubować, bo nie byliby zdolni do złamania takowego ślubu, więc niby po co

...to tak jak ja bym ślubował, że nigdy w życiu nie będę latał o własnych siłach...

Tylko dlaczego koniecznie to nazywać małżeństwem?

Ejże ! Chyba trochę przeinterpretowałeś.
Przytoczony fragment Ges mówi jedynie, że brak potomstwa (w domyśle - mimo strań) nie czyni małżeństwa nieważnym. Innymi słowy: brak potomstwa nie może stanowić podstawy orzeczenia o jego nieważności. A bardziej po ludzku: nie można twierdzić, że małżeństwo jest mało warte (czy w jakiś sposób upośledzone) gdy jest bezpotomne (a który to pogląd jest bardzo natarczywie lansowany na wielodzietni.org).
Nie ma natomiast (ten cytat z Ges) nic wspólnego z rozdzielaniem seksu i prokreacji.
I nie kłóci to się ze stwierdzeniem, że niezdolność do podjęcia stosunku czyni małżeństwo nieważnym. Zdolność do podjęcia stosunku oraz posiadanie potomstwa to nie synonimy .

1. Nie do końca. Sądzisz, że żyjąc razem (pod jednym dachem i dzieląc wszystko a jedyna rzecz, która różniłaby ich od małżeństwa to niepodejmowanie stosunków seksualnych) mogliby swobodnie uczestniczyć w Komunii? Nie gorszyliby sąsiadów (który to argument zgorszenia często pada)?
2. Ale w ceremonii ślubnej nie ślubuje się wyłącznie czystości seksualnej. Dlaczego miłość, wierność i uczciwość sprowadzasz do czystości seksualnej?
3. Jak wyżej: małżeństwo to nie wyłącznie stosunki seksualne. I małżeństwem jak najbardziej może się (IMO) nazywać. Bo, wyprowadzając słowo, jest to wspólnota małżonków. Podykutować można, czy nazwać rodziną (z powodu niezdolności do zrodzenia dzieci), ale małżeństwem - dlaczego nie?

No a np. adopcja? Przecież takie małżeństwo może adoptować dzieci, zakładać rodziny zastępcze itd. Do tego powinno mieć sakrament małżeństwa.

Jedynym "problemem" tu jest drugi współmałżonek, który jest "skazany" na dożywotnią abstynencję ale przecież są np.: białe małżeństwa - ludzie decydują się na abstynencję.





No właśnie.

Przede wszystkim podany przeze mnie cytat z KDK nie jest wyrwany z większego akapitu, tylko jest pełnym akapitem. Akapit zaś formułuje odrębną myśl, chociaż wpasowującą się w ogólne tło. Ta koncepcja to rozłączenie prokreacji i małżeństwa, co zresztą sam potwierdzasz, choć innym słowami. To, że użyto go pod koniec wywodu o płodności małżeńskiej oraz fakt, że dla ogólnego wydźwięku tego rozdziału mógł być swobodnie pominięty, tym bardziej świadczy, że wyraża on nową koncepcję, wyodrębniającą się z ogólnego planu. To zaś, że został mimo wszystko umieszczony, oznacza, że był ważny. Dokumenty soborowe nie są swobodną twórczością literacką. Każde zdania i każdy akapit są tam starannie wyważane.

Istnieją wszak domy dziecka prowadzone przez instytuty życia konsekrowanego, w których dzieci są wychowywane przez ich członków. Kościół dopuszcza taką możliwość. Tu jednak powstaje pewien problem. Tego rodzaju wychowanie może doprowadzić do wielu obrzydliwych zachowań, jak choćby te, które zostały ostatnio obnażone pracami Rządowej Komisji ds. Nadużyć wobec Dzieci w Irlandii. Analiza przyczyn nasuwa niekiedy podejrzenie, że brak było w tych wypadkach głębokiej więzi między rodzicami a potomstwem. Więzi, jaka wytwarza się u człowieka podczas porodu dziecka. Więzi, którą wielu badaczy uważa za niezbędną do prawidłowego procesu dojrzewania zarówno dorosłego, jak i jego potomstwa. Dalsze prace (być może już dokonane, ale o tym nie wiem) porównujące zachowania opiekunów bezpłodnych, takich jak adopterzy, pracownicy domów dziecka itp. z rodzicami posiadającymi własne dzieci i prowadzącymi tzw. rodzinne domy dziecka oraz ich wychowanków, rzuciłyby zapewne więcej światła na ten problem.

W każdym razie bezpłodne małżeństwo przysposabiające cudze dzieci mogłoby się zachowywać wobec nich niedojrzale. Najdelikatniej mówiąc.

Gdzie wyczytałeś w moich postach, że sprowadzam ślubowanie miłości, wierności i uczciwości małżeńskiej do wstrzemięźliwości seksualnej? Sam masz takie myśli i stąd Twoja walka z cieniem.

Poprawka.
Chodziło mi o związki trwale niezdolne do podjęcia współżycia seksualnego i będące raczej dwuosobowymi zakonami niż normalnymi małżeństwami.

1. Z kim dyskutujesz?, bo ja tego nie sugerowałem.
2. Mógłbyś rozwinąć? Bo nie rozumiem skąd wnosisz o rozłączności oraz że potwierdzam.
3. To prawda - kto to kontestuje?
4. Tu wyczytałem:

5. A tu z kolei ja nie wiem skąd wyciągasz wnioski o myślach które mam

Bo miłość to nie jest zwykłe śpiewanie w chórze czy gdziekolwiek. Miłość to największe uczucie jakim można obdarzyć drugiego człowieka. I teraz wyobraź sobie, że ktoś Ci odbiera życie w pełnej miłości tylko z powodu tego, że Ci fiut nie staje.

Miłość to jeszcze trochę za mało na małżeństwo - tak jak miłość do muzyki to za mało by starać sie o posadę tenora w operze.

Ależ oczywiście, że nie za mało.

Kolejna nietrafiona analogia i kolejna jakże krzywdząca. Sory, dla mnie i pewnie nie tylko dla mnie porównywanie miłości do jakichkolwiek zawodów jest śmieszne.

Ale idąc Twoim tokiem myślenia - może miłość do muzyki nie wystarczy, żeby być tenorem, ale wystarczy by założyć kapelę, choćby amatorską. Nikt przecież nie powiedział, że małżeństwo musi być światowej sławy rozrywką, jeśli rozumiesz co mam na myśli.

Nie wystarczy.