A dla mnie przerażające jest nieistnienie związane ze śmiercią. Przerażające że przestanie się istnieć, nie będzie sie czuło, myślało, nie będzie się miało świadomości istnienia i będzie wielka nicość.

Jednak prawdziwa wiara nie wynika z lęku śmiercią lecz jest np sposobem na życie.
Stworzenie sobie bogów nic nie zmieni w rzeczywistym istnieniu Boga.

Mnie przeraża opcja negacji istnienia Boga, bo jeśli upadnie teoria że istnienie człowieka ma źródło w Bogu, to na nic będą całe nadzieje w tym pokładane.

To jakieś przysłowia ludowe ?

Dlaczego by sobie nie przedłużyć życia, zobaczyć jak świat będzie wyglądać za 100/200 lat. Czy ludzie polecą w kosmos gdzieś dalej i co tam znajdą/spotkają.
Przedłużanie życia jest praktyczne, a poza tym zawsze to życie można zakończyć i po kłopocie wiecznej nudy.

Człowiekowi niezwykle trudno byłoby pogodzić się z faktem, że jego bliscy którzy umarli - odeszli na zawsze, i już nigdy nie będzie miał okazji z nimi porozmawiać.

Wiara w życie pozagrobowe daje tę pociechę, że śmierć człowieka nie jest naszą z nim rozłąką na zawsze.

Może właśnie stąd wynika poniekąd strach przed śmiercią?

Tak, wiele razy zdarzało mi się słyszeć od ludzi, że boją się nie własnej śmierci, ale śmierci bliskich. To już jest logiczniejsze.

Nie, to wniosek z obserwacji. Doświadczenie. Definicja życia - zarówno na poziomie przemiany materii, jak i psychiki. Jako świadoma, inteligentna istota, obserwując i doświadczając, robiąc cokolwiek, zmieniasz się. Bez zmian - nie żyjesz.

Oczywista oczywistość.

Może mały cytat z najmądrzejszego agnostyka którego wydał nasz kraj :



Tym byłoby trwanie WIECZNE bez zmian. Żadnych zmian. Oczywiście taka wieczność to absurd , koszmar, najstraszniejsza ze strasznych możliwości... Ludzie tak naprawdę nie chcą TRWAĆ wiecznie. Oni nie chcą jedynie umierać.

Co do przedłużania życia, być może bym skorzystał, jeżeli pomogłoby mi to w kwestii moich planów i celów. Natomiast prędzej czy później musiałbym zdecydować się na śmierć, bo nie można znieść perspektywy bycia wiecznie niewolnikiem własnych genów i uwarunkowań.

Co do strachu przed nieistnieniem to sądzę, że większość tutaj kłamie, że się tego nie boi lub nie do końca sprawę przemyśleli.

(mowa tutaj o ludzich, którzy nawracają się na stare lata - być może ze strachu)

@ Greg(R) znasz zapewne przypowieść o synu marnotrawnym. W skrócie to wygląda tak...

...młody syn bierze od bogatego ojca część majątku, jedzie w daleki świat i szybko roztrwania złoto na zabawach. Jak zaczyna doskwierać mu brak kasy to znajduje sobie pracę przy świniach, ale jest licho, bo nawet nie może pożądnie zjeść. W tym momencie dochodzi do wniosku, że wróći do ojca, zatrudni się choćby jako niewolnik, bo jak sam powiada; oni przynajmniej mają chleba pod dostatkiem. Syn wraca, a ojciec zamiast powiedzieć mu coś w stylu "i co? u tatusia najlepiej, hęęę?" wybiega na spotkanie i nakazuje przygotować ucztę. [Łk 15,11-32]

Zauważ, że ów syn wcale nie przeżył jakiegoś głębokiego nawrócenia. Po prostu sobie wykombinował, że już lepiej mu będzie jako niewielnik u ojca - przynajmniej się naje do syta. Mimo jego interesowności ojciec wcale go nie odrzuca.

Bóg wcale nie chce nas mieć doskonałymi. Bardzo często myślimy sobie, że jak już przestaniemy używać prezerwatyw, nie będziemy dawać łapówek i zaczniemy kasować bilety to będziemy pełnoprawnymi Chrześcijanami. Jeśli czyjaś wiara w Boga opiera się głównie na byciu uczciwym to szczęść mu Boże.

To Bóg jest tym, który przemienia i naprawdę nie ma wielkiego znaczenia, jak doskonała jest dusza, która dostała się w Jego ręce. Jak się ktoś zafascynuje Chrystusem to z czasem przychodzi ta całą otoczka uczciwości, bo jak się kogoś kocha to najzwyczajniej w świecie chce się być wobec niego fair. Wtedy już nie trzeba nikogo przekonywać o tym, że aborcja jest grzechem, ściąganie na egzaminie jest grzechem...

Istotą Chrześcijaństwa jest tęsknić za Bogiem i wcale nie musisz być przy tym doskonały. Nawet jeśli na początku drogi jesteśmy interesowni to kompletnie w niczym Jemu nie przeszkadza .
pozdrawiam

Macie jakieś doświadczenia w tym temacie, że wypowiadacie się z taką pewnością ?

Johnny99: wybacz, ale to Ty stoisz po stronie zawsze wypowiadającej się na tematy egzystencjalne bez żadnych przesłanek doświadczalnych.

Ja wcześniej napisałem - w _życiu_ mam doświadczenie. Zmiany każdej istoty żywej są obserwowalnym faktem. Zatrzymanie zmian to zatrzymanie życia. EOT.

Problem w tym, że Twoje zastrzeżenia nie mają nic wspólnego z żadną egzystencją, a dotyczą wyłącznie słów. Wyrażę się jasno: ja nie mam naprawdę żadnego problemu z tym, że dla Ciebie życie wieczne w niezmiennym szczęściu nie jest " życiem ". Trudno, proszę bardzo, jeśli chcesz nazwij to " śmiercią " albo " tragedią ", albo jeszcze bardziej dramatycznie - niczego to nie zmieni.

Uważam, że w takim ujęciu mielibyśmy kolejną silną pokusę dla sprzeciwu wobec nauczania Kościoła (przy założeniu, że KK byłby przeciwny tego typu praktykom). Silną, ale jakościowo chyba nie odbiegającą zbytnio od seksu przedmałżeńskiego czy antykoncepcji, albo eutanazji.



Ja nie głosowałem nie dlatego, że nie chcę, ale dlatego, że nie wiem, jak bym się zachował. Musiałbym poznać argumenty za i przeciw, rozważyć je i dopiero mógłbym podejmować jakieś decyzje.

@SweetChild

Uważam, że w takim ujęciu mielibyśmy kolejną silną pokusę dla sprzeciwu wobec nauczania Kościoła (przy założeniu, że KK byłby przeciwny tego typu praktykom). Silną, ale jakościowo chyba nie odbiegającą zbytnio od seksu przedmałżeńskiego czy antykoncepcji, albo eutanazji.

A to ciekawe. Przyznaję, że nie nie pomyślałem o tym w ten sposób. Osobiście sądzę, że gdybyśmy faktycznie zyskali taką możliwość a Kościół byłby przeciwny, to oznaczałoby to praktycznie zepchnięcie go na margines. Już w tej chwili 95% młodych ludzi nie akceptuje stosunku Kościoła do seksualności.

A czym jest stosunek przedmałżeński wobec śmierci?

W ankiecie wzięło udział niestety mało chrześcijan. Trzy głosy za, trzy przeciw. To zdecydowanie za mało aby móc mówić o rzetelnej statystyce. Jednak jak sam widzisz nie wszyscy chcą umierać.

A gdyby faktycznie na szali położyć życie zgodnie z wiarą kontra przedłużenie życia?

---------------

Na pozostałe posty odpowiem później.

Przerażenie [ odnośnie nieistnienia ] to cecha istniejących samoświadomości wyposarzonych w instynkt samozachowawczy .

Zatem z punktu widzenia jednostki śmierci boimy się tylko do póki ona nie nastąpi - potem niema się już kto bać .

Przerażenie [ czy może raczej zwykły strach ] budzi wizja niezaspokojenia jednego z mocniejszych instynktów .



Takie przypadki się zdarzają i każdy dokonuje własnego wyboru .
Naprawdę wierzący wybierają " życie wiecne " . Niewierzący [ lub wierzący tylko deklaratywnie ] wybierają życie .