@Witold

A wizja jego istnienia jest po prostu zbędna.

Jak widać wielu osobom jest jednak potrzebna.

I jak napisał Johnny katolik nie ma prawa się zawieść. Bo jeśli po śmierci nic nie ma to katolik nawet się o tym nie dowie. Dlatego uważam, że to sprytna koncepcja.

A co jeśli okaże się, że po śmierci czeka na niego inny Bóg niż ten, którego katolik wielbił przez całe życie? I jeśli ten inny Bóg cenił sobie u ludzi inne wartości i zachowania?

Co jednocześnie pokazuje nieprawdziwość słynnego "Zakładu Pascala".

@Raziel

A co jeśli okaże się, że po śmierci czeka na niego inny Bóg niż ten, którego katolik wielbił przez całe życie?

To jest problem katolików a nie mój. Ja jestem ateistą.

To właśnie jest " istniejący stan rzeczy ". Co z tego, że nie mogę zmienić tego, że umrę ? Czy to znaczy, że mam akceptować coś złego tylko dlatego, że nie mogę tego zmienić ?



Załóżmy że nie mamy. I co z tego ? Może to źle że nie mamy ? Dlaczego mamy to akceptować ? Jeżeli w latach 50 nie mieliśmy wpływu na to, by komunizm przestał istnieć, to oznaczało, że powinniśmy go zaakceptować ? Co do zbędności - ech.. i to ma być szacunek dla rzeczywistości ? Jeżeli jego wizja jest zbędna, to skąd się niby wzięła ? Po co ludzkość miałaby wierzyć sobie coś, co jest po prostu zbędne ?



Dość swobodnie sobie przeskoczyliście z poziomu " wierzący - niewierzący " do poziomu " katolik - niewierzący ". Zresztą jest to zwyczajowa taktyka gdy przychodzi do zakładu Pascala. Katolik to nie to samo co wierzący.

Katolicy wierzą w tego Boga, który jest Najwyższy i jest Jeden. Nie może być innego Boga, który jest Najwyższy i Jeden. Bóg albo jest jeden, albo Go nie ma wcale. Tertium non datur. Co do " cenienia innych zachowań " - cóż, pewnie trudno wymagać od ateisty, by widział w religii cokolwiek więcej niż nakazy i zakazy..

No tak, więc wściekle tupniesz nogą i życie wieczne zaraz się pojawi




Jakaś ateistyczna akcja miała takie hasło (nie wiem czy to z tych autobusów w Londynie, czy z czego innego, ale mniejsza):

"Zła wiadomość jest taka, że Bóg nie istnieje. Dobra, że wcale go nie potrzebujesz"

I to jest bardzo słuszne sformułowanie. Tak samo z życiem wiecznym. Ludziom się wydaje, że te koncepcje coś im dają. Jakąs absurdalną nadzieję i absurdalny "sens życia". Pytanie brzmi: po komu te brednie?

Poza tym ja odnoszę wrażenie, że jeśli ktoś twierdzi że wiara w życie wieczne nadaje mu sens życia, to tak naprawdę ten ktoś musi naprawdę mocno czuć że jego życie jest bez sensu, żeby w ramach łaty na ten bezsens użyć czegoś, co być może w ogóle nie istnieje...

Może i się nie pojawi, ale przynajmniej zachowam się godnie - jak człowiek wolny, który nie musi akceptować tego, co mu się nie podoba.



Jeżeli sens życia jest absurdalny, to i życie jest absurdalne. Jeżeli życie jest absurdalne, to nie jest żadnym absurdem wierzyć w to, że istnieje inne życie, nieabsurdalne. Wręcz przeciwnie - jest to rozumne i racjonalne, bowiem rozum nie zgadza się na absurd. Jeżeli sens życia to absurd, to życie doczesne jest brednią, i faktycznie - po co komu ta brednia ?



Jeżeli ktoś twierdzi, że x nadaje mu sens życia, to tak naprawdę musi mocno czuć, że jego życie jest bez sensu, żeby w ramach łaty na ten bezsens używać x..

Sam zresztą napisałeś, że sens życia to absurd. Zatem ten, kto czuje, że jego życie nie ma sensu, ma absolutną słuszność - więc nie rozumiem, skąd to pejoratywne nastawienie do odczuwania bezsensu życia u kogoś, dla kogo słuszność jest zawsze dobra.

Wątpię by buddyzm nie wymagał wiary w każdym razie pisałem ogólnie o religii która nie podejmuje walki z rzeczywistością a co najwyżej z tym jak ją postrzegamy. Przecież chrześcijanin nie wymusza na rzeczywistości istnienia aniołów czy kary za grzechy, po prostu przyjmuje, że to wszystko jest już jej częścią i do takiej rzeczywistości próbuje się dostosować.

O ile pamiętam, nie mówiliśmy o tym, które drogi są fałszywe, tylko które prowadzą donikąd. Jeżeli to to samo, to znaczy, że ateizm również jest fałszywą drogą..



Chrześcijanin codziennie podejmuje walkę z rzeczywistością, i za to właśnie jest najbardziej krytykowany ! Czyż nie jesteśmy oskarżani o to, że nasze postulaty np. wstrzemięźliwości seksualnej są " wbrew naturze " ( czytaj: rzeczywistości ) ? Drugiego zdania nie rozumiem.

Całą tą analogie z drogą zacząłem by wytłumaczyć ci, że ateizm sam w sobie nie pretenduje do miana jakiejś konkretnej drogi życiowej i naprawdę nie musisz nas przekonywać, że traktowanie go w ten sposób nie miałoby raczej sensu o ile w ogóle byłoby możliwe...


Ale ja nie pisałem nic o celu, celów może być wiele. Pisaliśmy o końcu który przynajmniej ja rozumiałem jako śmierć więc jeśli po śmierci niema nic to liczy się tylko życie, o to mi chodziło.


Tyle, że taka walka nie miałaby żadnego sensu gdyby chrześcijanin nie przyjmował, że częścią rzeczywistości jest Bóg którego interesuje co i z kim robi w łóżku więc chyba bardziej walczy ze sobą niż całą stworzoną przez Boga rzeczywistością ale pewnie różnie można na to patrzeć...

To do czego pretenduje ? Po co on w ogóle jest ?



Ale mi też o to chodziło. Tak, celów partykularnych jest wiele - celem chodzenia do szkoły jest nauka, celem pracy jest zarabianie pieniędzy, celem wakacji jest odpoczynek. Ale jest jeden cel główny - cel życia. Życie jest jedno. I o tym celu mówimy. Czy gdyby szkoła nie dawała po jej zakończeniu wiedzy, to należałoby z tego wnosić, że liczy się tylko szkoła ? To dość dziwny wniosek. Ja bym raczej powiedział, że jeżeli dana szkoła nie posiada takiego właśnie celu swojego istnienia, to do chrzanu z taką szkołą.



Nie wiem, co ma przyjmowanie czegoś jako części rzeczywistości do walki z nią.

Nie jest po coś, ateizm to jedynie poglad odrzucający wiarę w Boga i tyle. To poglad, a nie ideologia czy coś w rodzaju innej religii.

Po to żeby nie wierzyć w Bogów.


Dziwny to jest twój przykład bo całe szkolnictwo zostało utworzone w pewnych konkretnych celach i jeśli ich nie spełnia to po prostu przestaje być szkołą i niema tu za bardzo miejsca na wątpliwości, czy naprawdę muszę tłumaczyć, że z życiem jest inaczej? Nie możesz jednoznacznie wskazać co jest jego "nadrzędnym" celem bo to subiektywne. Jeśli niema żadnego "życia" po śmierci to znaczy, że możemy osiągnąć tylko te cele które stawiamy sobie za życia.


Jeśli przyjmiemy, że te rzeczy już istnieją niema sensu walczyć o ich zaistnienie.

Wróce jeszcze do stwierdzenia :



Katolik może i nie ma prawa sie zawieść , jednak zawieść może się człowiek który zrozumie że popełnił błąd będąc wierzącym [ więc zmarnował sobie życie - jedyne jakie ma ].

@Johnny99

Ale jest jeden cel główny - cel życia

A tym głównym celem życia jest przekazanie życia. Wszelkie inne cele są wymyślone przez ludzi.

-----------------

@danbog

jednak zawieść może się człowiek który zrozumie że popełnił błąd będąc wierzącym

Jeśli będzie szczerze i gorąco wierzył do samej śmierci to się nie zawiedzie. Przyczyna jest prosta - brak aparatu poznawczego aby stwierdzić omyłkę.