O ile wiem - przynajmniej w chrześcijaństwie - takie kontakty nie są możliwe.

Przepraszam, ale skoro wychodzisz z takich założeń, to żaden opis by Cię nie przekonał, żaden konkretnie opisany przypadek, żadna relacja. Uczciwiej przyznać, że zwyczajnie doświadczenia innych osób, które przeżyły kontakt z duszą zmarłego - nie trafiają do Ciebie i już, bo są zbyt subiektywne i kropka.

Chyba, że to takie samooszukiwanie się w panicznym lęku przed przebudową światopoglądu i dlatego dopisujesz tę standardową formułkę "żeby choć jeden konkretnie opisany przypadek..."

Nawet, gdybym konkretnie opisała Ci kilka osobistych doświadczeń z zakresu OOBE czy przytoczyła - z mojego punktu widzenia - wiarygodne relacje bliskich mi osób, Ty i tak zawsze będziesz mógł to zbyć. Nawet, gdybym podała opisy kilku naukowych eksperymentów, i tak będziesz mógł je podważyć i uznać za bzdurę.

Czy obejrzałaś już ten film?

http://video.google.com/videoplay?docid ... 3207786382

Kontemplacja i Medytacja też są Modlitwą.

Jest jeden poważny argument przeciwko istnieniu "czegoś po...". Chodzi tu właśnie o te nieliczne (w skali całej ludzkości) relacje dotyczące spotkań rodzin z duchami zmarłych na krótko po ich śmierci. Jeśli taki kontakt jest możliwy, to dlaczego nie jest powszechny? Wszyscy albo przynajmniej zdecydowana większość ludzi powinna być nawiedzana przez duchy zmarłych krewnych, którzy powinni przyjść choćby po to, żeby pocieszyć pozostałe przy życiu rodziny, informując je o swoim bieżącym stanie-sam fakt, że jednak przetrwali w jakiejś formie, już byłby wielkim ukojeniem dla opłakujących ich ludzi. Gdyby takie spotkania były powszechne, nie dałoby się ich wyśmiać ani zignorować. Niestety, z jakichś powodów nie są powszechne, a to stawia ich autentyczność pod dużym znakiem zapytania.

Frater. Jako że jestem ciekawy i otwarty na argumenty zobaczyłem ten film. Trochę przewijałem bo był długi a książkę "Życie po życiu" zdążyłem przeczytać jakieś piętnaście lat temu i to podobne było. W każdym razie w tym filmie wypowiadają się żywi ludzie więc nie bardzo wiem jaką mają wiedzę na temat tego co jest po śmierci. Powiesz że prawie umarli. Ale prawie robi wielką różnicę. Ja też mogłem być prawie bogaty, prawie prezydentem czy prawie nie wiem czym. Ale nie jestem i moje opinie w odnośnych sprawach są warte funta kłaków.

Kochana pokaż mi jednego żywego(?) nieboszczyka który mówi o tym jak spędza czas po śmierci a przyznam Ci we wszystkim rację i powiem wszystkim że się myliłem. Nawet będę uszczęśliwiony widząc że jednak śmierć to nie koniec.

Aha, a więc nie chodzi Ci o dowody na istnienie duszy czy istnienie po śmierci, tylko chciałbyś od razu pełną relację z pierwszej ręki

Trudno o takie dowody, o jakich piszesz - jeśli mamy na myśli dowody niepodważalne i w pełni wiarygodne. Musiałbyś poszperać w literaturze związanej ze spirytyzmem i w relacjach uzyskiwanych za pośrednictwem mediów, choć tutaj też niemal wszędzie da radę coś zdyskredytować.

Ze swojej strony polecam zapoznanie się z historią Leonory Piper, która była słynnym XIX-wiecznym medium. W skrócie jej życiorys można przejrzeć na anglojęzycznej Wikipedii, choć także sporo książek przytacza jej przykład. Wiarygodności tej kobiety jako medium oraz dokładności informacji przez nią przekazywanych nie potrafił podważyć nawet sam Richard Hodgson.

Dla niezorientowanych - Hodgson był członkiem założycielem British Society of Psychical Research. W 1884 roku zdemaskował rzekome zdolności parapsychiczne madame Blavatsky - uznał ją za oszustkę, a większość teozofów ocenił jako patetycznych głupców. Z wyraźną przyjemnością podważał też wiarygodność seansów spirytystycznych pewnych mediów, w czym pomagały mu zdolności zręcznego magika. Był badaczem psychiki; demaskował oszustów bezwzględnie i agresywnie; do przypadku Leonory Piper podszedł w sposób pedantyczny i z właściwym sobie sceptycznym nastawieniem. Przez kilka lat starał się wykryć oszustwo tego medium - bezskutecznie.

W ostatecznym rozrachunku Hodgson uznał nawet, że działalność Leonory Piper jako medium może dowodzić ostatecznie istnienia życia po śmierci. Śmiałe stwierdzenie, jak na zagorzałego sceptyka - co z pewnością podnosi wiarygodność całego przypadku. Tutaj historia jednego z przekazów, uzyskanego za pośrednictwem medium, w obecności Hodgsona:



Oczywiście, zawsze można zacząć w tym miejscu podważać wiarygodność świadków itd. Chociaż Hodgson, który poświęcał sprawdzaniu tego typu kwestii wiele czasu, zawsze pilnował, by świadkowie seansów Leonory Piper nie mieli szans na przekazanie jej jakichkolwiek informacji o zmarłych, z którymi chcieli się kontaktować. Wynajmował nawet w tych celach prywatnych detektywów, by wykluczyć możliwe oszustwo i współpracę medium ze świadkami.

Filmu nie obejrzę ze względu na specyfikę mojego połączenia z Internetem. Ale to nie istotne, potrafisz odpowiedzieć na pytanie: czy te osoby w trakcie śmierci klinicznej były świadome? Tak czy nie?