Twoje narzekania na to jakie złe jest to forum (a z tego składał się wycięty post) nie mają żadnego związku z Wielkim Postem.

Przypomnę Ci, że w wyciętym poście (z 1 marca) napisałaś m.in.:

akacja napisał(a):

Żeby więc nie tracić niepotrzebnego czasu ja stąd odchodzę na czas Wielkiego Postu, a potem zobaczy się co dalej


Gdy poruszyłam ten problem forum w spowiedzi, spowiednik dał mi wskazówkę, by nie czytać tego, co piszą na tym forum, (bo piszą to ludzi poranieni i zbuntowani) tylko by czytać w internecie Drogę Krzyżową, dokumenty kościoła.
A więc zgodnie z tą wskazówką spowiednika będę czytała artykuły na stronie głównej wiary.pl pomagające w przeżyciu Wielkiego Postu, ale nie mogę czytać niczego co piszą na forum (to będzie to wyrzeczenie).

Nie wiem po co piszesz te swoje posty z deklaracjami odchodzenia z forum, skoro w ogóle się do nich nie stosujesz.
Wszystkie Twoje kolejne posty pisane w tym stylu beda usuwane.

Na podstawie ww. wypowiedzi akacji pozwolę sobie krótko pokazać, czym jest, a czym nie jest post chrześcijański.
Taka postawa, którą opisała akacja, NIE JEST praktyką postną, nie jest to wyrzeczenie - nie w rozumieniu chrześcijańskiej duchowości. Rezygnacja z czegoś, co i tak nic mi nie daje, czy wręcz szkodzi, nie jest postem, a zdrowym rozsądkiem
Chrześcijański post jest to wyrzeczenie się dobrowolne czegoś, do czego mam Prawo, co jest dla mnie jakimś DOBREM. Dla dobra innych. Dobrowolnie wyrzekam się własnych korzyści czy przyjemności, a duchowe owoce tej rezygnacji ofiaruję w intencji kogoś innego

Zbliża się kolejny Wielki Post i czas na postanowienie. Powrócę do poprzedniego Wielkiego Postu, ponieważ ze względu na postanowienia, że nie będę wchodzić na forum nie odpowiadałam na posty na forum.

Miało związek z Wielkim Postem. Wycięłaś, Moniko, wskazówkę spowiednika. Ona bardzo mi pomogła w przeżywaniu Wielkiego Postu. W tym czasie korzystałam z materiałów na wiara.pl, które pomogły mi w przeżywaniu Wielkiego Postu. Tym samym zobaczyłam na portalu, jak pomaga w formacji chrześcijańskiej.

Była to praktyka postna. Podejmujemy się wyrzeczeń by ograniczyć niekontrolowane zachcianki czy jest to oglądanie telewizji, komputera, marnotrawienie pieniędzy, nadmierne objadanie się. Po to by doprowadzić do uporządkowania tych niewłaściwych przyzwyczajeń. Po to podejmuje się postanowien wielkopostnych. Podobna modlitwa była w piątek rano w radiu em.

I są owoce, zeszłorocznej rezygnacji korzystania z forum na rzecz modlitwy medytacyjnej. Przestałam narzekać na to, że to forum jest złe, a zauważyłam dobro w portalu wiara.pl, że pomaga na drodze wzrostu chrześcijańskiego i przeżywaniu swej wiary.

Dla mnie Post to stan ducha , podjęcie wysiłku zmiany swojego życia , zmiany samego siebie (to jest dla mnie najtrudniejsze). Próba pogodzenia , przebaczenia , podania ręki , ... Można odmówić sobie jakiejś przyjemności (to niezłe''ćwiczenie''), ale nasz Pan powiedział :Kiedy pościcie nie bądźcie posępni... dlatego życzę Wam i sobie abyśmy owocnie przeżyli ten Święty Czas , bo żaden dzień , żadna chwila nie zdarzy się drugi raz.

O znaczeniu postu chrześcijańskiego mówią teksty liturgii:






Post więc są to wyrzeczenia, przez które należy więc pokonywać wady i oczyszczać się z grzechów i nieuporządkowanych przywiązań.

Może warto zaglądnąć i przeczytać? --->> Przepis na pustynię

Czyżby odchudzanie się było celem postanowień wielkopostnych

Może tak poczytaj dokładnie o co chodzi:
http://www.malygosc.pl/index.php?grupa= ... 1140&katg=

Post ma kilka znaczeń: dotyczy odniesień do innych, do Innego [tzn. do Boga], do rzeczy i do samych siebie. (…) W odniesieniu do Innego post jest modlitwą ciała. Jest symbolicznym uznaniem prawdy, że własne życie nie jest absolutne, a tym bardziej utrzymujący je pokarm, lecz sam Bóg i Jego słowo.
W odniesieniu do rzeczy post jest koniecznym korektorem żądzy „posiadania ich”. Mogą one być i nie być. Powinny być używane jako odniesienia do Innego i innych, a nie jako fetysze.
W odniesieniu nas do innych post prowadzi do właściwego podejścia do życia i śmierci. Wszystko przyjmuje się jako dar Boży, a wszelkie ograniczenia jako sposób komunii z Bogiem, zasadę i cel wszystkiego.
Post jest ponadto konieczny, by zdobyć „umiarkowanie”, polegające na tym, że posługujemy się rzeczami w tej mierze, w jakiej są one użyteczne w miłowaniu Boga i bliźniego. To, co nie służy temu celowi służy nienawiści i śmierci. (…)
Post zmysłów stanowi środek zaradczy, który przywraca należną im funkcję. Nie dotykam i nie kosztuję wszystkiego, nie słucham wszystkiego i nie patrzę na wszystko – pobudzany pragnieniem zaspokojenia odczuć. Wybieram dotykanie, smakowanie, słuchanie i patrzenie w tej mierze, w jakiej pomaga mi to w miłowaniu innego.

o. Silvano Fausti. "Wspólnota czyta Ewangelię wg. Św. Mateusza"