Omawiane kwestie są związane z reinkarnacją, bo motorem rozwoju wielu idei buddyjskich były właśnie rozważania o karmie i odrodzeniu na podstawie tego, co było powiedziane w Nikayach.

Leć

Co tylko świadczy o skali twoich odpałów.

Nie odkrylem nigdzie tak zaawansowanego nurtu poza buddyzmem i chasydyzmem.
Wydaje mi się, że mistycy należący do większości nurtów duchowych docierają do poziomu tat tvam asi (ty jesteś tym), czyli zjednoczenia się z absolutem, z jednią itp. i na tym kończą rozwój.
W przypadku chrześcijaństwa pojawia się na tym poziomie konflikt między doświadczeniem niepodzielnej jedni, całości i bezmiaru a doktryną boga osobowego, z którym ma się mieć jakaś szczególną relację, ale mistyk nie może już takowej nawiązać. Twierdzi, że bóg nie jest różny od niego. Wtedy oskarżany bywa np. o panteizm. Teolodzy chrześcijańscy dopasoweali taki własnie termin dla doświadczenia duchowego, którego sami nie znają.
Zresztą z tej samej przyczyny - tj. niewiedzy buddyści innych tradycji pomawiają therawadinów o nihilizm.

Chodziło mi o wątek, który pojawia się czasem ze strony therawadinów klasycznych zafascynowanych Abhidhammą - że istota to tylko masa dhamm (zjawisk). Tego nie ma w Suttach - to pogląd z Abhidhammy.

Poza tym mylenie klasycznej, opartej na Abhidhammie i komentarzach Therawady z pierwotnym buddyzmem to też nieporozumienie. W Therawadzie był pan, który nazywał się Buddhagosa - niektórzy mówią, że był dla Therawady tym, czym św. Paweł dla chrześcijaństwa. O wiele ciekawsze rzeczy niż w Abhidhammie i komentarzach są w rdzeniu kanon palijskiego, w Nikajach - uważam, że nie dają one podstaw do tego typu poglądów. Dlatego prezentowanie tej późnej, opartej na komentarzach Theravady jako "pierwotnej nauki" to nieporozumienie.

Pzdr
Piotr

Dominikdano.Polecam lekturę "Obłoku Niewiedzy" inne wydanie "Chmura Niewiedzy". Warto też poczytać coś na temat negatywnej teologii,która głosi ,że o Bogu z pewnością można powiedzieć jedynie to czym nie jest.
Nie ma w mistyce chrześcijańskiej konfliktu pomiędzy koncepcją Boga osobowego a doświadczeniem jedni.

Dzięki za informację. Nie znam tej pozycji.
Gdybyś mógł zacytować jakiś fragment, w którym jest o pustce coś analogicznego do słów wybitnego cadyka Magida Dow Bera z Międzyrzecza byłbym wdzięczny.

Podobnie jak Jezus cadycy zasłynęli nie tylko ze swych oryginalnych nauk, ale z 'cudownych dokonań' - ("przemiany" jajka w ciastko). Jednak owe "przemiany" należy traktować jako model nałożony na rzeczywistość. Być może takie same podejście metodologiczne stosował Jezus, co następnie zaowocowało wierzeniami w cudowne przemienienie wody w wino, albo w "sklonowanie" bochenków chleba i ryb.

Coś w tym duchu
"pragniemy być zatem w tej rozświetlonej ciemności,pragniemy widzieć w slepocie i wiedzieć w niewiedzy to ,co jest poza widzeniem i poza wiedzą-właśnie przez nie-widzenie i nie-wiedzę.To bowiem oznacza wiedzieć i widzieć prawdziwie ,a nadistiotową cena tego co nadistotowe ,jest strząśnięcie z siebie wszystkiego co jest bytem"
Dionizy Aeropagita

W duchu może i jest, ale nie ma to moim zdaniem jeszcze nic wspólnego z pustką wszystkich rzeczy i zjawisk. Jest to raczej próba przekazania doświadczenia mistycznego przekroczenia umysłu dyskursywnego.
Jednak nie jest to jeszcze według mnie wgląd w naturę rzeczywistości, w jej immanentą pustość.

Inny wybitny chasyd, rabbi Pinchas z Korca powiedział:
"Utrata kształtu i odzienie w kształt następują w oka mgnieniu całkowitego Nic."

To jest po prostu genialne!

Ponieważ głównym tematem jest reinkarnacja, to nieco o niej po chasydzku.

> Wiele lat po śmierci rabbiego Michała ujrzał go we śnie rabbi Cwi Hirsz z Żydaczowa. Zmarły tak do niego powiedział: "Wiedz, że od chwili śmierci idę ze świata w świat. A świat, co wczoraj był rozpostarty nad moim czołem jako niebo, jest dziś ziemią pod moją stopą, niebo zaś dzisiejsze jest jutrzejszą ziemią".<

Idea reinkarnacji jest obecna nie tylko w buddyzmie. Oto kolejny chasydobuddyzm:

>Rabbi Rafał z Berszady powiedział:
„Mówią, że pyszni narodzą się powtórnie jako pszczoły. Pyszny bowiem wciąż powtarza w głębi duszy: ‘Ja jestem pisarzem, ja jestem śpiewakiem, ja jestem uczonym’. A ponieważ to do nich odnoszą się słowa, że pyszni nie nawrócą się nawet u progu piekieł, odrodzą się więc po śmierci jako pszczoły, które huczą i brzęczą: ‘Ja jestem, ja jestem, ja jestem!’”<

Mówią czyli jacyś "oni". Oni czyli KTO?
A dlaczego jako pszczoły a nie mrówki?

Czy to, że ktoś cos tam wydukał bierzesz na poważnie, bo pasuje to do Twojej koncepcji?
Dla mnie największym dowodem na istnienie reinkarnacji jako elementu dzialania tego świata ( wybrani czyli Ciało Chrystusa NIE SĄ z tego świata, czyli jego elementy w tym reinkarnacja ich nie dotyczy ) jest fakt, że apostołowie atakowali kult bożków a ani słowem nie zaatakowali powszechnej wówczas wiary w reinkarnację !

Lepiej o nich nie pytać, Onie.
Są wybranymi z wybranych z wybranych z wybranych...

Nam niech wystarczą słowa cadyka:
Rabbi Pinchas powiedział: „Jeżeli człowiek zaczyna coś wielkiego w prawdzie, nie powinien się obawiać, że inny zdoła go w tym naśladować. Jeśli jednak nie czyni tego w prawdzie, lecz chce tak to uczynić, aby nikt nie zdołał go w tym naśladować, wówczas ściąga to co wielkie, na najniższy szczebel i wszyscy mogą uczynić to samo”.

Zależy.

W poglądzie Shentong (częstogęsto uznawanego tu i ówdzie za herezję) mówi się o pustce rzeczy (to co wyżej wspominasz) czyli o kwestii tego, że rzeczy (fenomeny) powstają współzależnie, i że żaden fenomen nie pojawia się sama-z-siebie, ale mówią też o pustce ostatecznej rzeczywistości... jednak mowa jest o czym innym, o noumenie:

Co się mówi o pustce (sunjacie) ma niewielkie znaczenie, bo nie da się o niej niczego prawdziwego powiedzieć, poza tym może, że jest rzeczywiści.
Znacznie ważniejsze jest kim jest mówiący o niej. Czy jest ktoś świadomy jej i doświadczający tak właśnie całej rzeczywistości, czy raczej doktryner scholastyk, który naczytał się książek.

Wypowiedzi cadyków czy mistrzów zen mają więc wartość samą w sobie, są nieustannie żywe, natomiast poglądy szkół duchych i filozoficznych martwym truchłem czuć.

Chodziło mi o to, że w buddyzmie występują różne pojęcia sunjaty - nie tylko sunjata zjawisk, ale też sunjata ostatecznej rzeczywistości.