A mozesz wyjasnic, dlaczego nie wolno mowic o tym cos sie dzieje na Drodze? I to nie o szczegolach, ale ogolnie. Wlasnie takie podejscie do Drogi jako "tajemnego wtajemniczenia", naraza ja na zarzuty o sekciarstwo. To wlasnie roznego rodzaju sekty zabraniaja mowic o etapach "wtajemniczenia". I to moim zdaniem najbardziej kloci sie z nauka Jezusa, ktory niczego nie ukrywal i mowil jawnie o wszystkim, co mial do powiedzenia. Jezeli cos jest tajemnicze, to jest podejrzane. Najprosciej wyjasnic poszczegolne etapy, zeby bylo wiadomo o co chodzi, a nie dopiero w trakcie okazuje sie, ze sa rzeczy, ktore mi moze nie odpowiadaja, ale z kazdym etapem coraz trudniej sie wycofac.

I scrutinium - to dwie sprawy: pierwsza to krzyż w życiu chrześcijanina, a druga to pieniądze.
Pierwsze: Odnaleźć co jest krzyżem w twoim życiu.
Drugie: Przypomnienie wezwania Chrystusa skierowanego do bogatego młodzieńca, idź sprzedaj wszystko co masz i rozdaj ubogim.

Do tego prośba do Kościoła o pomoc w dojrzewaniu wiary...
i wpisanie imienia do Księgi Życia, czyli Biblii.

Po latach niewiele się pamięta...

II scrutinium - to /przynajmniej tak to zapamiętałem/ spojrzenie na to jak wyglądało moje życie przed wejściem na Drogę i jak wygląda teraz. Czy coś się zmieniło. I tu ma miejsce rozmowa każdego członka wspólnoty z katechistami, jednakże to jak się toczy rozmowa w dużej mierze zależy od katechistów i od samego "scrutiniowanego". W żadnym wypadku nie jest to spowiedź. Choć wielokrotnie dotyczy bardzo prywatnych spraw z życia.

i jeśli mam mówić o moim własnym doświadczeni (ale z rozmów wiem że nie jestem w tym odosobniony) - i odnoszącym się do dwóch ekip katechistów, to co do rozmowy na II scrutinium mają oni z góry przygotowane pewne tezy... i moim zdaniem są nie tylko nieprzygotowani do tego by takie rozmowy prowadzić, ale i nieuprawnieni...

Czy ta rozmowa odbywa się w obecności pozostałych braci ze wspólnoty?

Tak.

Jest zgromadzona cała wspólnota. I ekipa katechistów.

To kiepsko

Można sobie wyobrazić, że ktoś byłby gotów powiedzieć coś na tej rozmowie katechistom, ale nie chciałby, aby reszta wspólnoty to słyszała...

Ale stad tez zrozumiala sie staje potrzeba dyskrecji. Jezeli pytania maja tak osobisty i wazki charakter to musi byc wzajemne zaufanie. Prawdopodobnie dojscie do tego etapu zaklada ze uczestnicy sa juz gotowi do skrutinium. Mysle, ze stawianie pewnych pytan pozwala tez zastanowic sie wspolnie czy jest postep w zyciu chrztem i wiara...
Fajnie. Dziekuje tez za konkretne wytlumaczenie.

No, ale tak wygląda całe życie.
Jak szedłem na studia to wiedziałem jaki to kierunke i mniej więcej program studiów.
Dopiero potem dotarły do mnie treści

Podobnie z życiem np. zakonnym - na początku wiesz co nieco. Ale nikt (słownie: nikt) Ci nie da książki z dokładym opisem co, w jakim miesiącu będzie w nowicjacie, jakie spotkają Ciebie próby, co będzie po ślubach czasowych itd. Nie ma takich książek dostępnych dla tych co zamierzają zdecydować się na pójście za Chrystusem.

Na Drodze jest podobnie: jest Statut z którego wynikają poszczególne etapy. Ale dopiero w czasie ich przechodzenia ich doświadczasz.
Nie wyobrażam sobie, żeby była np. książka ze szczegółowym opisem etapów, pytaniami itd., którą sobie czytasz wcześniej. Bo po co w takim razie byłaby formacja? Książka by wystarczyła, nie?

Wyraznie pisalam, ze nie interesuja mnie szczegoly, ale opis etapow (o ktorym zreszta juz czesciowo napisano).
Etapami zycia zakonnego jest postulat, obloczyny, nowicjat, profesje itp i ogolnie wiesz co ciebie czeka na drodze zakonnej. Wiesz kiedy zgromadzenie decyduje o twoim przyjeciu i pozostaniu, ogolnie znasz charyzmat itp.
Pozostaje wewnetrzny rozwoj, ktory jest niekontrolowalny, ale nie powinno byc zadnych "tajemnych" faz w zewnetrznym zyciu chrzescijanskim (moim zdaniem). Jego cecha jest, ze jest skierowane na zewnatrz do wszystkich. Jest propozycja, ktora jest jawna, choc nikt nie moze powiedziec, jak twoj indywidualny rozwoj bedzie przebiegal.

To ż to samo masz w statucie Drogi. Żadnych tajemnych faz nie ma.

Ot,co.
Zgadzam się w 100%.

Przytaczasz przykłady ze studiami, z zakonami - a powiedz czy na studiach, albo w zakonie nie wolno opowiadać o tym czego się doświadczyło?

Jak zaczynałeś studia to pytając studenta 5 roku o tym co jest na 4 roku, zapewne otrzymałeś odpowiedź: "Nie mogę ci powiedzieć, jak sam dojdziesz do 4 roku, to wtedy zobaczysz"



W neokatechumenacie nie wolno mówić tego co dzieje się na poszczególnych etapach i konwiwencjach. A jeśli już to tylko tak jak w statucie - to znaczy niejasno i niekonkretnie.



Zapytaj zatem katechistów co będzie na poszczególnych etapach;)

Jesteś na Drodze, nie chcesz wiedzieć co cię czeka - proszę bardzo. Nie musisz czytać tego co cię spotka.

Ale jeśli nie jestem na Drodze i nie mam zamiaru na nią wstępować - to czemu nie mogę poznać sposobu formacji jaki prezentuje Droga?

Może ktoś poda jakiś przykład innej rzeczywistości w Kościele, która swoją formację i sposób jej przebiegu trzyma w tajemnicy?

Poza tym - to dla tych którzy znają włoski - w internecie znajdują się materiały dla katechistów, w których wszystko jest krok po kroku opisane, każdy etap (bodajże aż do II scrutinium).
I co umarł ktoś od tego, neokatechumenat we Włoszech się załamał?

Ostatnio ktoś - kto pewnie chciał zarobić trochę kasy - wydał to po polsku (choć nie wiem jak obszerne jest to wydanie).

I pytanie:
Jeżeli czegoś nie wolno mówić, to tajemnica czy nie?

Wiesz, ja przez te kilka lat na Drodze nigdy nie spotkałem się z sytuacją, że ktoś mówił - "nie wolno" Ci mówić o tym czy tamtym etapie.
Jedyne "nie wolno" dotyczy opowiadania innym o echu słowa innych braci.


Owszem zaleca się, aby nie opowiadać braciom z młodszych wspólnot o etapach - po to aby ich doświadczenie ich przejścia było świeże, ich własne, bez naleciałości np. z mojego opowiadania (co może generować takie a nie inne oczekiwania). Ale to było jako sugestia, prośba, a nie "nie wolno".


Takie jest moje doświadczenie, nie było "nie wolno".

Mysle, ze wiele nieporozumien i nieprawdziwych przekonan na temat wspolnot dazacych do wiekszej gorliwosci wiary, w tym neokatechumenatu, wynika z tego, ze demon chce podwazyc ich prawdziwosc w jakis sposob zdyskredytowac. Stad cenne sa takie wyjasninia jak powyzej bo nie naruszaja dyskrecji dotyczacej konkretow tego co ktos mowil na spotkaniu a jednoczesnie sa proba zmierzenia sie z nieprawdziwa opinia. Czasem rozmiary ataku sa godne zastanowienia gdy w ksiegarniach na tzw. zachodzie sa cale dzialy poswiecone dyskredytacji: Drogi Neokatechumenalnek, Opus Dei, Focolari itp. Tak bylo kiedys np. u Herdera...

Tak mi przyszło do głowy: Chrystus powołując apostołów też im od razu nie mówił, że pójdzie na krzyż, jak to będzie wyglądało (pojmanie, sąd, ubiczowanie, ukrzyżowanie), że potem zmarwychwstanie i żeby wiedzieli co jak będzie.
I że większość z nich zginie smiercią męczeńską.