Koren !



Logiczny .

Pytasz :
"Dlaczego jest coś , zamiast nicości " .

Po pierwsze nicość to jeifikacja pojęcia istnienia , czyli abstrakt stanowiący logiczne dopełnienie [ alternatywę ] istnienia , nie posiadający desygnatu .

Pytając : Dlaczego jest coś ? [ pierwsza część pytania ] popełniasz błąd logiczny ponieważ "coś" [ w sensie czegokolwiek ] , to dowolny element rzeczywistości , czyli cały zbiór rzeczywistości .
Zatem jest to analogiczne pytanie do tego jakie postawił Seweryn .
Dlaczego [ czyli jaki jest związek przyczynowo skutkowy ] istnieje rzeczywistość [ wszystko co istnieje ].

Skoro pierwszy kwant czasu stanowi składową rzeczywistości , to pytanie o związek przyczynowy [ dlaczego ] zaistniał pierwszy kwant czasu jest pytaniem o przyczynę zaistnienia samego czasu .
Czyli jest pytaniem o zjawisko zachodzące w czasie przed powstaniem czasu .

Od razu uprzedzę pytanie : A czy nie mógł to być jakiś inny czas ?

Niemógł .

Negacja postulatów Gorgiasza wynoszących nas ponad solipsyzm wymaga od otaczającej nas rzeczywistości logicznej spójności , będącej warunkiem poznawalności .
Zatem wszystko musi być powiązane logicznymi związkami przyczynowo skutkowymi .

Założenie istnienia innego czasu róznego od naszego stanowi logiczną sprzeczność , bo niby jest inny [ nie powiązany z naszym ] a jednak stanowi źródło [ wiążące oba niepowiązane czasy ] naszego .

Nawet jeśli by pominąć tę niespójność to :
Istnienie innego [ różnego , czyli niepowiązanego z naszym ] czasu wpływającego na nasza rzeczywistość w akcie stwórczym w jego obrębie czyni naszą rzeczywistość zależną od niepoznawalnych czynników , czyli niepoznawalną .
To zaś spycha nas do solipsyzmu pozbawiając nas zdolności myślenia a więc istnienia .

Druga część pytania jest jeszcze zabawniejsza bo pytasz :
... zamiast [ istnienia ] nicości .

Nicość to nieistnienie .
Czyli pytasz o istnienie nieistnienia - to zaś jest oksymoron [ wewnętrzna sprzeczność ] .

Pozdrawiam .

Czy jeśli istnieje światło, to ciemność jest abstraktem?


Pytając się dlaczego istnieje coś (wszechświat), nie pytam o przyczynę w sensie przyczynowo-skutkowym dotyczącym czasu, tylko o sens istnienia zamiast nieistnienia.


W tym miejscu logiczniejsze jest nieistnienie, bo pierwszy kwant nie mógł zaistnieć sam z siebie, bo jeśli nie było czasu, to nie mógł być ani pierwszy ani którykolwiek.



Czepiając się dosłownego znaczenia słów, można zaprzeczyć logice. Jednak sens pytania jest: o możliwości nieistnienia czegokolwiek w rozumieniu nicości bezwzględnej.

Może i nie ma sensu, ale przypomnę, że pytanie dotyczyło sensu istnienia czegokolwiek (wszechświata) zamiast braku istnienia czegokolwiek (wszechświata wiecznego lub nie)

Ciemność to brak fotonów ok?



Najpierw należałoby zdefiniować konkretnie nicość. Przyjmijmy skrótowo, że to stan gdzie nie ma nic - przestrzeni, materii, energii. Teraz pytanie - skoro możemy wyróżnić taki stan, to jak on powstał? Co było jego przyczyną? Skąd pomysł że nicość to stan naturalny od którego wszystko musiało się zacząć? Skoro coś nie może być wieczne, to dlaczego nicość mogłaby być wieczna? W czym zawierałaby się nicość? W niczym? Czy to byłyby już dwie nicości? Skoro nie ma niczego dlaczego wyróżniłem dwa elementy?

Mnie to skłania do wniosku, że nicość nie jest możliwa.

Nicość nijak nie powstaje. Powstaje jedynie " coś ", i tylko " coś " musi powstać. Nicość jest stanem naturalnym, który nie powstaje, i w którym nic nie powstaje. I jest to bardzo " silny " stan naturalny, ponieważ z samej nicości nic nie może wyniknąć - jest to niemożliwe.



Odpowiedź dla niewierzącego: nic. Nicość z definicji nie ma przyczyny. To " coś " potrzebuje przyczyny. Odpowiedź dla wierzącego: istnienie Boga jest przyczyną nicości. Nicość jest tym, co nie jest Bogiem.



Ponieważ jest to stan najprostszy ze wszystkich wyobrażalnych.



Dlatego, że nicość nie jest " czymś ".



To jest pytanie na zasadzie: w czym zawiera się Bóg. Jedyna dobra odpowiedź: w Bogu. Czy to są już dwa " Bogi " ? Oczywiście że nie.



Bo szukasz dziury w całym.

I w tym miejscu trzeba wyłączyć myślenie, żeby pozostać ateistą. Jest to bowiem wstęp do bardzo prostego rozumowania, które prowadzi do uznania Absolutu. Jeżeli nicość jest niemożliwa, to znaczy, że istnienie " czegoś " jest konieczne. Pytanie: istnienie czego jest konieczne ? Świata ? I tu wkracza św. Tomasz, który mówi, że całe ludzkie doświadczenie zaprzecza uznaniu tezy o konieczności istnienia świata ( współczesna nauka również tę tezę potwierdza - fluktuacje kwantowe.. ). A zatem skoro świat nie jest konieczny, to musi mieć przyczynę, która sama z siebie jest konieczna, a zatem która sama nie ma przyczyny. Oto Absolut. Przyjęcie ateizmu wymaga uznania konieczności istnienia świata, na co nie ma żadnych podstaw. Wniosek: ateizm jest bezpodstawny.

To co mówisz Johnny99 jest ciekawe.
Ja osobiście z podobnego wnioskowania wierzę w jakąś "Pierwszą Przyczynę". Chociaż takie wnioskowanie sprowadza się trochę do mierzenia świata ludzką miarą (bo w sumie inaczej nie możemy). Jest to pewna analogia myślenia przedkopernikańskiego: "Ziemia musi być płaska bo inaczej świat by "spadł w otchłań"". Jednak nikt nie drwi z ludzi którzy tak uważali bo byli szczerzy w swojej wiedzy (która była raczej wiarą). Podobnie widzę nasze myślenie o Bogu.
Nie wiem czy jesteśmy w erze "przed czy pokopernikańskiej" jeśli chodzi o poznania wszechświata, natomiast istotne jest aby być szczerym wobec obecnie dostępnej wiedzy i otwartym na nowe dane bo być może to co wydaje nam się wiedzą jest tak naprawdę wiarą...

Oczywiście osobną kwestią jest rozwarzanie natury Boga (np. w Trójcy Jedynego, ktory zesłał swojego syna, który chce naszego zbawienia, który szczególnie umiłował ludzi...itp) .

...osobną kwestią jest rozwaŻanie natury Boga...*

OK, ale nie świadczy to o braku logiki pojęcia "ciemność", inaczej trudno by było mówić o istnieniu stanu charakteryzującego się brakiem fotonów.

A niby dlaczego taka przyczyna miałaby być jakimś samoświadomym, wszechmogącym bytem do tego obdarzonym uczuciami, dlaczego miałaby być tylko jedna taka przyczyna bo chrześcijanie wierzą tylko w jednego Boga? Nie przekonuje mnie to...

Bezpodstawne jest założenie, że nicość jest stanem naturalnym. Po prostu bezpodstawne, bo nie opiera się na żadnych przesłankach.

Nicość nie jest tym co nie jest Bogiem gdyż prowadzi to do panteizmu czyż nie? Bo w takim razie wszystko co jest jest Bogiem.



Ja nie potrafię sobie wyobrazić nicości, jeśli Ty umiesz to czy mógłbyś mi pomóc? Przyominam, że pusta przestrzeń to nie jest nicość ponieważ przestrzeń ma swoje właściwości (np. zagina się), nic nie może mieć żadnej jakości, bo jakość musi mieć podłoże w czymś



Podobna argumentacja do tego: dlaczego jabłko spada? Bo nic go nie trzyma.



Tutaj się zgadzam, do takiego wniosku mnie to właśnie prowadzi.



Tutaj też się zgodze. Istnienie świata nie jest konieczne w takiej postaci w której jest (odrzucamy determinizm - mechanika kwantowa). Jednak musiał mieć jakąś konieczną przyczynę i tu pytanie - czy konkretną czy jakąkolwiek. Jednakże nie widzę tutaj bezpodstawności ateizmu gdyż nic nie skłania mnie do tego aby przyjąć, że tą przyczyną musi być inteligentny kreator. Skomplikowany byt może być inteligentny - prosty nie, więc przyjmuję, że jest złożony, a jaka byłą przyczyna złożenia? Nie jest złożony? Przecież jest w trzech osobach... kto tutaj wyłączxa myślenie? (Tomasz uważał Boga za byt prosty ale w obrębie swej metafizyki - Bóg składa się tylko z istoty, która sama w sobie zawiera istnienie - nie może to być na żadnym gruncie argument w takiej dyskusji).

I właśnie dlatego mówienie o wyobrażeniu sobie nicości mija się z celem. Nie można sobie wyobrazić nicości ponieważ nicość jest dosłownie niczym, zatem zwyczajnie nie ma czego sobie wyobrażać

Zamknijcie oczy i co wtedy widzicie ?
Nic.
a słyszeliście powiedzenie (censored) / nic nie widać przez tą lornetkę.
Pewne rzeczy, ludzi, doświadczenia, czyny uważamy za nic i dlatego ich nie widzimy lub nie czujemy pomimo fizycznego widzenia i czucia.
Mówimy nieraz jesteś zerem, nikim, śmieciem, nic dla mnie nie znaczysz .
Traktujemy kogoś jak powietrze-nie istnieje dla nas pomimo tego że znajduje się obok nas. Nie poświęcamy mu uwagi.

Pierwsza przyczyna jest niepoznawalna, ponieważ wykracza poza zdolności poznawcze człowieka. Można zrozumieć Twoje wątpliwości. Problem w tym, że niektórzy próbując zanegować istnienie Boga, negują w ogóle pierwszą przyczynę.

Apropos poważnych rozważań o nicości...



Kiedyś spotkałem się z przykładem chrześcijańskiego apologety, że naszą relację do Boga można porównać do relacji nienarodzonego dziecka "w brzuchu" do matki , które ma swój "własny wszechświat" a mimo to jest zależne od pokarmu z zewnątrz... No ale jak to bywa z takimi przykładami są ładne, czasem poetyckie ale za cho****rę nie wiadomo, czemu by widzieć w nich jakieś analogie...



Jakiś tam cel jest - nie czytałeś Demonów i Aniołów? - z takiej nicości można pewnie zrobić dużo energii przerabiając Nic ją na Coś.