Nikt nie mówi, że nie jest. Kwestia jest jeszcze inna - czy wystąpi zło i grzech czy nie. O ile na ocenianie bez wiedzy nie mamy wpływu, to na to, czy przez to nastąpi zgorszenie, tak.




Nie trzeba nawet oceniać bez wiedzy, żeby było zgorszenie. Wystarczy, że "oceniają", że tamci mieszkają przed ślubem (prawda), a więc wystawiają się na poważną pokusę oraz na to o czym pisze Żžz (a co ja nazwałbym niezdrową dla nich sytuacją). To też już jest zgorszenie.


Warszawa (czy inne duże miasto) nie jest miejscem monokulturowym, tzn. takim, w którym wszyscy by tak uważali jak piszesz. Więc nawet w aspekcie seksu przedmałżeńskiego może wystąpić zgorszenie.

Warszawa (czy inne duże miasto) nie jest miejscem monokulturowym, tzn. takim, w którym wszyscy by tak uważali jak piszesz. Więc nawet w aspekcie seksu przedmałżeńskiego może wystąpić zgorszenie.[/quote]
Ależ nie wszyscy w danym mieście muszą tak uważać — wystarczy, że środowisko, z którego oboje pochodzą, będzie patrzyło na to bez grzesznych domysłów, że w środowisku tym uznaną wartością będzie szacunek dla wyborów innych ludzi. Nie bez znaczenia jest też charakterystyczna dla wielkich miast anonimowość.

Nie tylko środowisko, z którego pochodzą musiałoby tak patrzeć, ale też środowisko, w którym przebywają. Bo to nie tylko "środowiskoz którego pochodzą" może ulec zgorszeniu, ale przede wszystkim to, w którym przebywają.

@jumik

Nie tylko środowisko, z którego pochodzą musiałoby tak patrzeć, ale też środowisko, w którym przebywają.

A dlaczego ktoś miałby się przejmować co sądzi o tym „środowisko”? Osoby żyjące razem przed ślubem nikogo nie krzywdzą swoim zachowaniem. Może zaistnieć natomiast przypadek, że są „solą w oku” dla osobników zdewociałych. Nie warto się takimi przejmować. A życie nie polega na tym aby ulegać nieuzasadnionej presji „środowiska” i żyć wedle niektórych zasad innych osób. Na przykład moje życie jest moim życiem a nie życiem „środowiska”. Mam czasami nieodparte wrażenie, że niektórzy pragnęliby powrotu stosów i narzucania swojej prawdy innym. Na siłę.

Generalnie tak, ale w tutaj rozmawialiśmy przecież o sytuacji odmiennej:


I jeszcze drobne uzupełnienie:

Wyjątkiem byłaby dość mocno zatomizowana społeczność, w której jak okiem sięgnąć, żadnych innych katolików, poza tymi dwojgiem, nie widać. Sytuacja raczej hipotetyczna.

Mogą gorszyć (w ścisłym znaczeniu przywołanym wcześniej w wątku: nie „bulwersować” a właśnie „gorszyć”). Jeśli w małej społeczności 100% to katolicy, to katolicka para zamieszkująca razem powinna być świadoma, że może dawać niewłaściwy (niekatolicki) przykład.


Hmm… niektórym pewnie można jakoś pomóc… Osobniki zdewociałe cierpią często z powodu własnej naiwności. Czasem można ją przezwyciężyć.


Nikt jednak nie żyje w próżni. Każdy jest częścią jakiegoś środowiska. I są środowiska, których członkowie chcą kontrolować zupełnie, a są środowiska, w których kontrola ogranicza się do wąskich ograniczeń. Takim środowiskiem może być np. miejsce pracy, w którym mimo nie zdefiniowanego dress code, pracownicy raczej nie mają wątpliwości, jaki ubiór jest właściwy, choć każdy przecież mógłby powiedzieć: „moje ciuchy, moja sprawa, ja pracuję wydajnie, a nikomu nic do tego, jak się ubieram”.

Nie zezwala sie na wspolne zamieszkanie narzeczonych z obawy przed zgorszeniem jakie z tego wynika. W tym przypadku lepiej cierlpliwie zaczekac do momentu zawarcia zwiazku sakramentalnego, aby wszystko mialo legalny charakter zgodny z prawem kanonicznym.

A konkretnie to które kanony masz na myśli?

Po prostu chodzi o unikniecie grzechu zgorszenia w tym przypadku. Tylko tyle.

Czyli grzech zgorszenia. Czyli opinia innych ludzi musi być ważniejsza od mojego sumienia.


Czuję się zagubiona. Wierzę w Boga, ale wychodzi na to, że wierzę źle? Rzecz w tym, że nie widzę nic złego w mieszkaniu razem przed ślubem. Mam chłopaka, od początku postanowiliśmy, że ze współżyciem czekamy do ślubu i nie mamy z tym problemów. Mruga 2 Ale planujemy zamieszkać razem przed ślubem. Kłóci si e to z zasadami panującymi w Kościele, ale ani trochę nie kłóci się to z moim własnym sumieniem. Nie widzę sensu w stwierdzeniu, że mieszkanie przed ślubem prowadzi do narażania si e na pokusę seksu. Pokusa jest cały czas, można uprawiać seks niemieszkając razem, okazji jest sporo. Jesli partnerzy nie mają w sobie woli czekania z tym do ślubu to zrobią to obojętnie czy mieszkając razem,czy widując si e raz na tydzień.
Gubie się, bo, albo będę żyć w niezgodzie z "własnym ja",albo w niezgodzie z zasadami Kościoła.Wychodzi na to, że nie mogę być Katoliczką.

Tak więc uwolnij się od bycia etykietką, Katoliczką, i stań się sobą. Chcesz słuchać swojego sumienia, czy sumienia innych ludzi? Czy nie byłoby to paranoją? Twoje sumienie, twój Bóg.

Statystyki mówia wyraźnie, że pary małżeńskie, które mieszkały ze sobą przed ślubem najczęściej się rozwodza (tak pisało w którymś Gościu Niedzielnym)

Dodaj, że statystyki katolickie więc dla mnie mało wiarygodne. Podaj źródło.

Statystyki mają to do siebie, że łatwo je nagiąć. Zakładam: 9 na 10 par mieszka ze sobą przed ślubem to chyba logiczne, że jest większe prawdopodobieństwo że się rozwiodą.

Chyba o to chodzi ("Było słuchać mądrych"):
http://goscniedzielny.wiara.pl/index.ph ... 8052&katg=

Wyniuchałem też oryginalne, bezpośrednie źródło:
http://www.du.edu/today/stories/2009/04 ... child.html