W ostanią niedzielę podczas ogłoszeń parafialnych usłyszałem mniej więcej taki tekst:
w dniu ......... odbędzie się obowiązkowa spowiedż dla dzieci i młodzieży przed rozpoczęciem roku szkolnego.Po odbytej spowiedzi dzieci otrzymają specjalne kartki ,które wkleją na pierwszej stronie do zeszytu z lekcji religii.
Do tej pory sądziłem,że do spowiedzi powinno sie iść z wewnętrznego przekonania,chyba nawet to jest warunkiem do odbycia dobrej spowiedzi.
A tutaj słyszałem wręcz administracyjny wygłoszony przez księdza nakaz.
Sprowadza to sakrament do roli obowiązku do odbębnienia ,a niektórych przypadkach być może prowadzi do świętokradztwa.

może chciał zachęcić, ale mu to nie wyszło... w każdym razie ja bym nie poszedł.

A co się stanie, jak to dziecko nie wklei kartki do zeszytu? Ekskomunika? Czy jedynka z religii?

Jest to bardzo niefortunne podejście do sakramentu spowiedzi. Początek roku szkolnego co prawda może być okazją do spowiedzi, do oczyszczenia sumienia po wakacjach, do rozpoczęcia na nowo kolejnego etapu życia, ale nie można w taki sposób podchodzić do tego sakramentu, jak to zostało zaprezentowane w pierwszym poście. Wymuszanie sakramentu zniechęca do korzystania z niego. Ja rozumiem, że można chcieć, żeby jak najwięcej młodzieży przystąpiło do spowiedzi, ale w taki sposób można doprowadzić do spowiedzi świętokradczych. Taki młody człowiek może przystąpić do sakramentu tylko dlatego, żeby mieć podpis na kartce i może gadać na spowiedzi cokolwiek, może sobie wymyślać grzechy lub część zataić. Dla mnie wszelkie karteczki do spowiedzi są głupotą i przejawem biurokracji ludzi Kościoła. Pamiętam, jak miałem wykłady z prawa kanonicznego z ks. prof. Sobańskim, który zauważył jeszcze jeden aspekt kwestii karteczkowej. Co będzie, jak dana osoba nie dostanie rozgrzeszenia, czy wtedy należy czy nie należy podpisywać kartki. Jeśliby nie została podpisana, mogłoby to być pośrednie złamanie tajemnicy spowiedzi. W każdym bądź razie chęć kontroli przystępujących do spowiedzi może być przysłowiowym strzałem w stopę.

ja pamiętam jak przed bierzmowaniem musiałam mieć podpisy co 2 miesiące ze spowiedzi, z jakichś nabożeństw, rekolekcji, etc....

Straszne - czułam się jakbym w tym wszystkim uczestniczyła tylko i wyłącznie ze względu na podpis! :/

I nie wiem... na pewno jest to ciężkie do realizacji... ale wydaje mi się, że chociażby takie przygotowanie do bierzmowania powinno być prowadzone w ten sposób, żeby spowiedź, żeby uczestnictwo w nabożeństwach, etc wynikało z potrzeby młodych ludzi, a nie z konieczności zebrania podpisów...

Co do przytoczonego przykładu - w sumie fajnie, że jest specjalnie na początek roku spowiedź, możliwość pojednania się z Bogiem przed początkiem nauki... Ale po co przymusowo? :/
Jak dużo lepiej by brzmiało, gdyby ksiądz poinformował, że dnia tego i tego jest możliwość przystąpienia do spowiedzi przed rozpoczęciem roku szkolnego, do czego gorąco zachęca.
Bez żadnych karteczek, bez żadnych przymusów...

Ech...

To się ładnie wpisuje w całą przymusowość łącznie z początkiem czyli Chrztem który się dostaje bez własnej wiedzy. A wydawało by się że powinno się chcieć a nie na przymus

A jeśli dziecko poszło do spowiedzi na początku tej mszy, w której pod koniec dowiedziało się, że musi iść jeszcze raz?

Zaiste, niektórzy księża to kompletni idioci, którzy minęli się z powołaniem.

Zacznijmy od tego, że na religii ma być oceniana wiedza, nie praktyki... to jest jedna strona medalu.

A druga wygląda tak, że trochę co innego osoba nastoletnia (bierzmowanie), a co innego dziecko w szkole podstawowej, które wymaga przypilnowania. Jeśli rodzice cedują ten obowiązek na szkołę, powstaje problem, który jakoś trzeba rozwiązać... Inaczej dziecko może być u spowiedzi przed pierwszą Komunią i potem przed bierzmowaniem. A jeśli do niego nie dotrwa - przed ślubem. Bo przed przyjęciem sakramentu już musi.

To nie jest teoria, znam takich...

Na miejscu dziecka które było u spowiedzi przed Mszą podeszłabym do konfesjonału i powiedziała że byłam przed Mszą. Jeśli już nie wprost do księdza... Nie wierzę, że by nie podpisał.

Po czwarte: podpisuje się kartki niezależnie od udzielenia rozgrzeszenia. Inaczej faktycznie mógłby powstać problem.

Oczywiście zgadzam się ze stwierdzeniem Twoim Cyrylu że spowiedz wynika z potrzeby wewnętrznej. Natomiast sądzę że w przypadku dzieci nie na darmo mówi się o regularnym przystępowaniu do spowiedzi. W moim przypadku było to w pierwszy piątek miesiąca. W pewnym momencie odbiłem się od tego, aby uczestniczyć w spowiedzi nawet częsciej, ale z potrzeby serca. Faktycznie odczuwałem to jako pewien schemat, czyli nagrzesze w ciągu miesiąca i idę do spowiedzi, choć samej spowiedzi nie traktowałem przedmiotowo, to jednak nie mam gwarancji że przez takie myslenie przystąpiłem do komunii bez przystąpienia uprzednio do spowiedzi w imię schematu, że dopiero w najbliższy pierwszy piątek miesiąca.

Jednak jak napisała Jotka, w przypadku dzieci okreslenie wymagań może być potrzebne, ale nie może też zabraknąć tej istoty spowiedzi czyli ide z czymś, a nie ide bo nadszedł ten dzień. Dobrym jest wyrobienie nawyku spowiadania się, co oznacza raczej ciągłość tej praktyki, nie koniecznie równo co miesiąc, ale w ciągu miesiąca zawsze potrzeba się pojawi, nasi braci i sisotry już o to zadbają

Czyli generalnie to mógł być błąd, ale nie wylewajmy dziecka z kąpielą, nie róbmy przymusu, ale też nie pozostawiajmy tak ważnej rzeczy dziecku które dopiero uczy się porządku i pewnej obowiązkowości. Z czasem gdy przyjdzie większa świadomośc i odpowiedzialnośc zwiekszy się zakres wolności.

Nie ma "inaczej" - w 90% przypadków, gdy rodzice cedują obowiązek wychowania w wierze na szkołę, po skończeniu szkoły praktryki religijne są kończone adekwatnie jak edukacja na określonym poziomie.

A ja myślę że to jest - wbrew pozorom - OK.
Dziś ludziom się wydaje że Kościół powinien się podlizywać ludziom, bo robią Mu łaskę jak praktykują. Tymczasem już obradujący w 506 roku synod w Agde definiuje bardzo stanowczy kanon: „Wiernych, którzy nie przystępują do Komunii św. na Boże Narodzenie, Wielkanoc i Zielone Święta, nie należy uważać za katolików”/kanon 18/

Przecież w jakiś sposób trzeba uczyć systematyczności także w przyjmowaniu sakramentów. A że niektóre dzieci nie mają do czynienia ze świadectwem rodziców, trzeba wymyślić jakiś inny sposób. Pewnie, że nie taki, który może zniechęcić. Ale nie czarujmy się, zawsze ktoś będzie niezadowolony

eee.... to ja bym to zrobiła inaczej ;D

np... spowiedź dla dzieci z podstawówki co miesiąc (albo ewentualnie co dwa miesiące), i za każdą spowiedź dziecko dostaje fragment jakiegoś obrazka i pod koniec roku szkolnego się to składa w całość
i dziecko, które uzbiera cały obrazek może jakąś nagrodę dostać

Ewentualnie - żeby aż tak bardzo nie narzucać terminu - dostaje podpis w jakiejś książeczce, i za taki podpis dostaje od katechety fragment obrazka

Bo jednak jednorazowa spowiedź "na hurra" przed rozpoczęciem roku szkolnego moim zdaniem nie uczy systematyczności....
Aczkolwiek, owszem - zapewnia przynajmniej, że dziecko pójdzie do spowiedzi

Tylko kurcze... dalej coś mi nie gra...
Bo jednak to zadaniem rodziców jest wychowanie dziecka w wierze...
To rodzice powinni zadbać o to, żeby dziecko regularnie przystępowało do spowiedzi...
To rodzice powinni sami dać mu przykład, ewentualnie zachęcić do pójścia do spowiedzi...

A nie szkoła....

DObre, ale ma dwie wady:
1. Dzieci mają coraz częściej takie obrazki w małym poważaniu (nie kręci ich to)
2. Daje to wrażenie że dostają nagrodę za coś niezbyt cool - a chodzi o to by miały świadomość że bonusy z Sakramentu Pokuty są inne

To Prawda.
CHociaż gdyby dziecko widziało katechetkę, nauczycielkę polskiego i księdza (a co !) przystępujących razem z nimi do spowiedzi to byłoby dobre świadectwo.
A gdyby jeszcze rodzice... miodzio...
rozmarzyłem się ....

Druga strona to już nie ten medal

Kościół nie trzyma się przyjętych reguł dotyczących nauczania religii w szkołach. Łamanie reguł samemu i wymuszanie zachowywanie reguł przez innych to słaba strategia wychowawcza.

Zresztą systemy reglamentacyjne (kartki) moim zdaniem świadczą o wewnętrznej słabości systemu. Starsi forumowicze pewnie pamiętają, że upadek socjalizmu też poprzedzało wprowadzenie kartek na wszystko.