A dla Ciebie; jajko to juz kurczak, kurczak to juz rosol. Tak?

Coitus.

Prosty rachunek. Tego kto na pozbawieniu życia straci najwięcej. Człowiek dorosły straci marzenia, wszystko co osiągnął, rodzinę, siebie, będzie czół ból, przerażenie. Embrion nie poczuje nic, a nawet płód do pewnego momentu dlatego jego śmierć nie znaczy nic.



Oczywiście wysuwasz taki wniosek wbrew temu co pisałem wcześniej.



Jaki ma wpływ? Bo ja nie zaobserwowałem nic. Poza tym już w innym temacie było napisane, że nawet gdyby udało sie przeprowadzić zabieg bez zabicia żadnego embrionu to Kościół i tak byłby przeciw...




Noi co z tego? Ja wolałbym mieć niebiologicznego rodzica, tylko mamę i powstać z wyselekcjowanego embrionu niż po prostu nieistnieć.



Pierwszy raz słyszę i jestem oczywiście przeciwny. Z tym, że nie wiem ile w tym jest prawdy. Jakieś źródło informacji?



Przede wszystkim zacnzijmy od tego, że określenie "mieć życie" jest niepoprawne. I posiadanie życia zależy od naszej woli.

Jak piłkarz strzela i trafia w bramkę to też niejego wola? Przecież żeby nie było gola wystarczy zeby nie strzelał. A przecież musi bramkaz nie zareagować, musi szczęśliwie się piła dobrze pod nogą ułożyć, odpowiedni wiatr... a czasem inni sobie samoibója strzelą. Idąc tym tokiem rozumowania gole w meczach padają niezaleznie od woli piłkarzy

Po polsku znalazlam na razie niewiele, ale to nie sa pojedyncze przypadki:
http://patrz.pl/filmy/dziecko-na-zamowienie
http://www.wprost.pl/ar/108502/Dawca-w-zarodku/

A dlaczego akurat tu jestes przeciw?

Po przeczytaniu artykułu jednak jestem jak najbardziej ZA. Po prostu myślałem wcześniej, że te dzieci są uśmiercane. jednak jest to dobry pomysł bo:

1. Po pierwsze pomagamy chorym dzieciom
2. Wolałbym się urodzić żeby komuś pomóc niż nie żyć w ogóle
3. Lepiej już jest się urodzić tylko żeby komuś pomóc niż np. urodzić się w ogóle jako niechciane dziecko z wpadki

Moim zdaniem można sprawdzić czy człowiek ma duszę. I to dosyć łatwo. Jest takie doświadczenie OOBE. Musisz je na sobie przeprowadzić kognitywisto. Jak się odłączysz od swojego ciała i spojrzysz na siebie z POZA SIEBIE to sie dowiesz że masz duszę. Moim zdaniem nie masz jej

A przeszkadza Ci to? Bardzo naukowy jesteś.

Czy potrafisz napisać wiersz? Co sądzisz o Bogu? Wierzysz w Boga?

A wierzysz w Boga kognitywisto? Modlisz się? Chodzisz do kościoła?

Podobno każdy może się nauczyć OOBE ale nie powinno się tego robić.
Ja chciałam być naukowcem , ale nigdy nim nie będę. Moim zdaniem jednak doświadczenie OOBE powinno sie wykorzystywać do badań nad zagadnieniem duszy ludzkich. NAUKOWYCH. Ja wiem, że dusza ludzka istnieje. Jest Bóg. Jest diabeł. Bóg - Duch -to nie widziałam. Diabła ducha też nie ale przeżyłam takie historie, że wiem, że ta dusza jest bo duszą byłam. Po prostu mnie przerzuciło z ciała w inne miejsce. Do kościoła dokładnie. I to nie byłam chora ani umierająca - nic z tych rzeczy. Normalnie na jawie mnie wyrwało i przeniosło. Z tego wnioskuję, że idzie koniec świata. Może przesadzam, ale... wtedy dowiemy się więcej.

Możesz sobie spróbować.
http://www.oobe.pl/

Wwwfilozofka !

Ależ doświadczenia z OOBE były wykonywane i wskazują jednoznacznie , że OOBE to specyficzny stan mózgu mielącego posiadane już wcześniej dane .

Pomiędzy wiarą a nauką istnieje zasadnicza sprzeczność , więc nie można równocześnie być naukowcem i wierzącym [ co najwyżej na przemian , ale to objaw schizofreniczny ] .

A danbog znowu swoje.. nie można być. A kto tak powiedział ? Kto tego zabronił ? Boże, co za dogmatyzm.. przy danbogu nawet papież przypomina libertarianina

Jak ja lubię takie zwięzłe wypowiedzi, jedno zdanie i wszystko jasne, a tak w ogóle to niejeden teista mógłby pozazdrościć ci tak silnej wiary.

Gdyby tak było jak piszesz to wizje jakich doświadcza się w stanie OOBE powinny uwzględniać (przypominać) chociaż częściowo te wcześniejsze dane, być ich odzwierciedleniem. Tymczasem są (co do treści) diametralnie różne od tego co normalnie możemy doświadczyć na planie fizycznym, i w żaden sposób nie da się ich pomylić z halucynacjami.
Owszem, osoba początkująca, niedoświadczona w OOBE może przenosić projekcje ziemskich doświadczeń do świata duchowego i jest to całkowicie normalne, tylko, że nie jest to stan - praca fizycznego mózgu a projekcja świadomości samej duszy, po prostu dusza pamięta ziemskie doświadczenia i przenosi je bezwiednie do świata duchowego. Ale tak jest tylko na początku, później dusza uczy się panować nad swoim umysłem i rozpoznaje co jest jedynie jej projekcją a co rzeczywistością obiektywną. Świat duchowy jest bardzo „plastyczny”, podatny na nasze sugestie i wyobrażenia dlatego osoba niedoświadczona łatwo może pomylić co jest rzeczywiste a co nie.

Przesada. Nic w nauce obserwowalnej przez człowieka nie jest w stanie obalić Boga.
A już na pewno nie OOBE - co to za nauka w ogóle?

Moim zdaniem ludzie in vitro nie mają duszy, ale jeśli będą szukać Boga to może im On dać dusze w dzień Sądu Ostatecznego. Bo co - sami siebie nie stworzyli. Mogą powiedzieć wtedy "Boże ulituj się nade mną bo nie mam duszy" i On takiemu da duszę. Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Ludzie in vitro to dla mnie kolejny dowód, że koniec świata jest blisko.

Jak sprawdzić czy człowiek ma duszę poza doświadczeniem OOBE - nie wiem. OOBE jest najpewniejsze. Jeśli nic się nie dzieje - nie masz duszy i tyle. Moje zdanie

PS. Bóg jest wieczny, a wszystko co istnieje - łącznie ze wszechświatem - ma początek i koniec. Wystarczy, że wierzysz w słowo WIECZNOŚĆ - skąd masz słowo wieczność?- i już nie możesz obalić wiecznego Boga. A reszta jest do obalenia w sposób naukowy totalnie.
Wręcz naukowo wyliczysz, że nie istniejesz więc nie obalisz nauką Boga. Chyba, że sobie to UROISZ. To tak. Ale jeśli tego nie wyliczysz to taki dowód nie istnieje, że Boga nie ma.

No to a'propos duszy w istocie świadomej pytania, które albo już są zasadne albo staną się zasadne za max 10 lat (patrz prawo Moora):
1. Czy samoświadomość zrodzona (stworzona?) na drodze efektów kognitywistycznych w rozległej sieci neuronowej (modelu matematycznym a nie w mózgu białkowym) będzie miała (uświadomione już przez nią) prawo do życia i samostanowienia? Czy też z powodu braku duszy takie prawo zostanie jej odebrane?
2. Czy brak duszy powoduje jakiekolwiek skutki prawne?
3. Czy, jeśli taka istota (świadomość) będzie miał potrzebę duchową w zakresie wiary (nie jest to wykluczone), zostanie jej odmówiony dostęp do kapłanów?
4. Czy wyłącznie takiej sieci neuronowej będzie równało się zabójstwu?

A tak przy okazji:

No cóż, drogi kognitywisto, podsumowali Cię i wyrzucili do śmietnika...

Rutus, problemy, które opisujesz w tych 4 punktach są bardzo ciekawe i ważne ... Ale udało Ci sie wykazać między wierszami coś jeszcze: widać wyraźnie, że pojęcie "duszy" plącze się po tych problemach jak niepotrzebny balast, właściwie nabiera sensu jedynie jako synonim świadomości ... Możemy je odrzucić nie tracąc absolutnie nic.

Zatroskanym moją bezduszną egzystencją spieszę donieść, że życie bez duszy jest cudownym, pełnym wielu niepowtarzalnych przeżyć doświadczeniem, w którym absolutnie nie odczuwa się jej braku ... polecam

Chodzi o bezduszne życie...? Brrr!

A'propos "życie bez duszy" - polecam książkę science-fiction "Modyfikowany Węgiel" - tam poruszony jest właśnie temat, czy życie to tylko świadomość, czy również kwestia duszy. Tematyka nie do pogardzenia ale ma jeden feler: dusza jest niefalsyfikowalna, więc nie jest możliwe jej badanie, obserwacja czy udowodnienie istnienia ani nieistnienia.
To jedynie "question of belive". Nota bene to też tytuł doskonałej książki i to również science-fiction, tym razem pamiętam autora: James Blish.

Zgadzam się. Podobnie jak nie można udowodnić nieistnienia czajniczka orbitującego poza Plutonem. Ale można wykazać nieprzydatność pojęcia duszy poprzez wykazanie, że wszystkie niematerialne aspekty naszego istnienia (myślenie, wspomnienia, pragnienia, emocje, qualia itd.) czyli całość naszego życia duchowego ma podłoże w funkcjonowaniu mózgu. Jeszcze w pełni się to nie udało, ale jesteśmy na bardzo dobrej drodze ku temu. Wtedy wykażemy tożsamość duszy z umysłem a samo pojęcie pozostanie puste semantycznie i zgodnie z postulatem Ockhama będziemy mogli je odrzucić. Pozostanie jedynie kwestia ewentualnej nieśmiertelności umysłu, ale znając jego podłoże i charakter możemy oprzeć się na podstawach naukowych i sensownie wnioskować, że nie może on istnieć w próżni. Wymaga co najmniej skopiowania zawartości na inny, alternatywny (np. niebiologiczny) nośnik (przy założeniu mocnej AI, która to hipoteza ma coraz mniej zwolenników).