Nie, ponieważ " wieczny " oznacza " bez początku ", natomiast " nieśmiertelny " oznacza - z początkiem, ale bez końca. Różnica jak między prostą a półprostą. I nawet się to zgadza z tym, co napisałeś niżej.

Anythingelse, WG MNIE - na podstawie tych tekstów - dusza=człowiek/zwierzę/jakakolwiek istota żyjąca.

Masz rację, w końcu nie chodzi o semantyczne spory językowe, ale w jakim kontekście użyte jest dane słowo a wtedy może się okazać, że diametralnie zmienia swoje znaczenie.
Jeśli przyjąć, że coś co zostało stworzone odtąd już będzie istnieć wiecznie, to rzeczywiście może być nieśmiertelne. Sprawa jednak się komplikuje gdy założymy, że w znaczeniu bezwzględnym, absolutnym, czyli w stosunku do Boga nic nie może być wieczne, nawet dusza, wtedy już nie możesz użyć słowa „nieśmiertelny”.
Osobiście wyznaję zasadę, że coś co wyszło, wyłoniło się z Boga prędzej czy później musi do niego powrócić, w takim ujęciu rzeczywistości nie ma miejsca na nieśmiertelność, wszystko jest czasowe i może być co najwyżej długowieczne. Wieczne może być tylko to co istniało od zawsze i w dodatku jest niezmienne.
Dusza ludzka jest nieśmiertelna nie dlatego że stworzył ją Bóg ale dlatego, że jest integralną cząstką Absolutu otóż „forma” duszy jest zmienna (czasowa, śmiertelna, względna), ale jej istota zawsze pozostanie ta sama będzie Duchem – Bogiem i tylko w takim znaczeniu jesteśmy wieczni.

Paradoksalnie postęp duchowy polega na rezygnacji z siebie samego „…bo kto chce zachować swoje życie, straci je…” „…jeśli ziarno nie obumrze zostanie samo…” Jeśli chcesz wejść do królestwa niebieskiego musisz zrezygnować ze swojego fizycznego ciała, ale jeśli chcesz połączycie z Bogiem musisz złożyć ofiarę ze swojej duszy

Może wiara z założenia przeczy logice, ale jeśli logika przeczyłaby wierze, coś by było nie w porządku... . Logika ma potwierdzać to, w co wierzę. Wierzę w Zbawienie. I znajduję potwierdzenie w logice -> bo gdyby nie życie po śmierci, to wszystko, co tu, owszem, fajne, ale... bez większego sensu .

Jak widzę taką wypowiedz to od razu mnie korci żeby poprosić o ten logiczny dowód na Zbawienie.

Mówisz, że bez życia po śmierci życie na ziemi nie ma sensu. I to ma być logiczny dowód na życie wieczne? A kto powiedział, że życie na ziemi musi mieć sens? Może nie ma? Jaka logiczna zasada nakazuje wszystkiemu mieć sens? To nie jest przecież koniecznością To po pierwsze.
A po drugie - to, że coś się kończy, nie znaczy, że nie ma sensu! Wszystkie stworzenia instynktownie walczą o byt. Ludzie cierpiący fizycznie i psychicznie, zamiast rzucać się z mostu, walczą o lepsze życie, czekają, aż i im się w życiu poszczęści. Nawet jeśli nie ma Boga, sens życia tkwi w naturalnej ludzkiej skłonności do życia, chęci istnienia. Ateiści jakoś nie popełniają samobójstw, mimo że nie wierzą w życie wieczne. Po prostu chcą doświadczyć jak najwięcej, przeżyć jak najwięcej pięknych chwil, i co z tego, że kiedyś to się skończy? Póki trwa, można z tego czerpać!

Mówicie o tekstach, które dzieli kilka tysięcy lat. Nie dość że słowo "dusza" (nawet dzisiaj !) ma kilka znaczeń, to jeszcze jego znaczenie zmieniało sie na przestrzeni dziejów.

tak? to ciekawe?
Myślałem że określenie duszy przekazane przez Biblię dalej obowiązuje...

Biblia używa tego słowa w kilku znaczeniach (właśnie o księgach Biblii mówię że były pisane w odstępie kilku tysięcy lat).
Czytaj uważniej.

Życie po śmierci to wiara ,choć bywają i tacy ,którzy doswiadczyli opieki bliskich już nie żyjących ,więc ?

Sens życia np. zmysłowego (nabywanie nowych sprzętów , względnie przesadne dbanie o wygląd zewnętrzny itp.) prowadzi właśnie do bezsensu , jakby braku zaspokojenia .

Natomiast zdobywanie dóbr duchowych np. cierpliwości , miłości bliźniego ,miłosierdzia sprawia ,że już w doczesności mamy radość i nie dopada nas bezsens , bo to są wartości fundamentalne , które wierzący w Boga kontynuuje w wieczności .
1Kor 13 ,,Teraz ważne są trzy rzeczy: wiara , nadzieja , miłość . A z nich największa jest miłość ."

W hierarchii trzech cnót : wiary , nadziei i miłości , miłość jest największa i pozostanie nawet w przyszłym życiu .

Nie chcę się z Tobą kłucić, bo pewnie znowu powiesz że ja zawszę muszę mieć rację. Natomiast ty otrzymałeś z pewnością zgodę na wmawianie ludziom że nie rozumieją na tyle Pisma co ty. Że są niedouczeni a najlepiej że są głupcami. Naprawdę smutny jesteś.

maraskin
Ja akurat trafiłem na ten wątek i jestem zwyczajnie ciekaw Twojej odpowiedzi dla Marka, czy jest jak Ty sugerujesz że Biblia podaje jedną jasną definicje duszy, czy jak Marek, że pojęcie to kształtowało się przez długi czas i jego znaczenie ulegało zmianom. To chyba nie prblem podać fragmenty z Pisma?

Pojęcie duszy nie ulegało zmianom bo znaczyło by to że jego znaczenie się zmieniało ale zawsze pozostawało jedno - tzn. nowe znaczenie wypierało poprzednie.
W Biblii słowo dusza (hebr. nefesz, gr. psyche) ma rózne znaczenia w zależności od kontekstu podobnie jak rózne znaczenia ma np. słowo "dzień". I do dziś niewiele się zmieniło, słowo "dusza" nadal posiada więcej niż jedno znaczenie, w zalezności od kontekstu.
Podstawowe znaczenia słowa dusza w Biblii to:
1. Człowiek np. 1 Piotra 3:20 - dusze ocalone z potopu czyli ludzie
2. Zwierzę np. Rodzaju 1:20,24 - wody zaroiły się rojem dusz czyli zwierząt
3. Życie np. Wyjścia 4:19 - nastawać na czyjąś dusze czyli na czyjeś życie, czy Jana 10:11 - Jezus oddał za ludzi swoją duszę czyli swoje życie

Drugi wylał swą czaszę na morze. A stało się ono jakby krew z zabitego, i wszystkie istoty żywe poniosły śmierć, te które są w morzu. Ap 16:3

Rozumiem że kręcimy się wokół nie znajomości tłumaczenia apokaliptycznego .

Proponuje ten b. dobry link gdzie można odczytać , co oznacza morze i istoty żywe ?

http://www.eleos.religia.net/apokalipsa/