To jest funkcja tak zaawansowana, że wg niektórych muchy też nie cierpią.

Pewno masz na myśli wędkarzy?

Raczej nieznośnych chłoptasiów, co obrywają muszkom skrzydełka.

Mylisz się.
Układ nerwowy jest prapoczątkiem rozwoju człowieka i wszystkich innych układów.
W 21 dniu ciąży zaczyna bić serce.
W 6-8 tygodniu funkcjonuje zmysł dotyku.
Aborcja dokonywana jest po 8 tygodniu - a więc już na etapie odczuwaniia bółu.

Zazwyczaj stwierdzamy cudze cierpienie na podstawie własnych doświadczeń i przekonania, że gdybyśmy byli na miejscu tej osoby, też byśmy cierpieli. Pozwala to na stwierdzanie cudzego cierpienia niezależnie od informacji zwrotnych. Odpowiadają za tę funkcję neurony lustrzane, a jej zaburzenia prowadzą m.in. do autyzmu.
U ludzi funkcja współodczuwania jest rozwinięta w różnym stopniu, od całkowitej niezdolności, w której dany osobnik nie wierzy nawet bezpośrednim deklaracjom cierpiącego do współodczuwania rozszerzonego na cały świat żyjący. Tak więc to, co dla jednych jest oczywiste, dla innych co najmniej dyskusyjne. Nie można więc argumentować na podstawie współczucia.

Można natomiast zastanowić się, czy inne zachowania nie wskazują na zdolność odczuwania wśród zwierząt. Układ nerwowy jest wyspecjalizowaną strukturą służącą do przenoszenia bodźców, co ułatwia koordynację ruchów zwierzęcia i przydaje się podczas polowania. Celowe ruchy będą więc dowodem na zdolność do świadomego odbierania bodźców, choćbyśmy nawet nie zaobserwowali czegokolwiek, co można by nazwać układem nerwowym.
Tego rodzaju zachowania, celowe, przy jednoczesnym braku układu nerwowego, możemy zaobserwować u jednokomórkowców, szczególnie u pantofelka (Paramecium caudatum), który aktywnie poszukuje swojego pożywienia, poruszając się zgodnie z rosnącym gradientem stężenia glukozy. Oznacza to, że posiada receptory tego związku i potrafi informację o rosnącym stężeniu uporządkować oraz poruszać się w odpowiednim kierunku, pomimo tego, że jako zwierzę jednokomórkowe ewidentnie nie posiada osobnego układu nerwowego.

Z tego, trochę może przydługiego wywodu, wynika, że nie wolno nam a priori decydować o nieodczuwaniu bodźców tylko na tej podstawie, że podmiot odczuwający jeszcze nas nie przypomina. Łatwo jest odmówić człowieczeństwa innym tylko na podstawie ich odmiennego wyglądu, czego znakomicie dowiódł eksperyment więzienny Zimbardo. Szkoda, że wciąż nie wyciągamy z niego wniosków.

Akurat aborcję wykonuje się nawet gdy już płód fizycznie przypomina nieco człowieka, więc nie o wygląd tu chodzi.

Mogę się mylić faktycznie, ale wydaje mi się, że sam fakt powstawania układu nerwowego nie ma znaczenia: za uczucie bólu odpowiada mózg (rdzeń co najwyżej na odruchy), a ten zaczyna funkcjonować w 25 tygodniu - bo wtedy powstają połączenia synaptyczne w mózgu. Ale niech ktoś to może sprawdzi.

Ok 28 dnia tworzy się cewka nerwowa, która przekształca się w mózg.
Ok 6 tygodnia mózg jest uformowany i można już zarejestrować fale elektromagnetyczne przez niego wysyłane.

Wydaje mi się, że stwierdzenie, że "komórki nie cierpią" jest dyskusyjne, ale zostawiając te wciąż namnażające się komórki, które lada chwila staną się organizmem o nieco większej komplikacji, pomyślmy o matce.

Jej organizm wie, że jest w ciąży i należy działać w konkretny sposób. Ona tego nie kontroluje, dzieje się to samo - naturalnie. Zaczynają się zmiany w psychice. W pewnym momencie mamusia stwierdza, że nie ma ochoty na dzidziusia i go skrobie. Umówmy się na kolory w tym momencie ona tego chce, ale przez to, że jej organizm i psychika zaczęły się oragnizowac w kierunku rozwoju ciąży, dała im pstryczka w nos. Ślad zostanie na zawsze, szczególnie w jej psychice. Później, gdy już łaskawie zdecyduje się być matką, mała ranka w głowce się odezwie, "ja już prawie miałam dziecko". Jeszcze ciekawiej będzie jak nie będzie mogła mieć dzieci: "ojeeej mogłam nie usuwać..., a teraz jest mi smutno i jestem biednym misiem, a świat jest taki zły, do diabła z tymi wszystkimi kobietami na ulicach, co wózkami latają."
Dlaczego kobiety, kiedy tracą ciążę cierpią? Działają oczywiście hormony i jej psychika, a zwłaszcza UCZUCIA. Myślę, że warto zastanowić się czy zadawać sobie cios. Dla mnie moralna kwestia zabicia zarodka czy płodu, pozostaje oczywista!

Pozdrawiam

To wiemy doskonale, ale nie chodzi o to, kiedy powstaje, ale kiedy zaczyna funkcjonować. Ból jest funkcją interpretacyjną mózgu. Pytanie - kiedy mózg płodu jest na tyle sprawny, by taką interpretację przeprowadzić. Przemogłem swoje lenistwo i szybko znalazłem to:

Kwestia odczuwania bólu przez płód stanowi przedmiot rozważań środowisk medycznych i jest częścią większej dyskusji na temat aborcji. Wielu naukowców zajmujących się rozwojem płodowym jest zgodnych, że odczuwanie bólu przez płód przed siódmym miesiącem ciąży jest wysoce nieprawdopodobne[1][2][3], mimo to zwolennicy ruchu pro-life proponują ustawodawstwo nakazujące informować kobietę poddającą się aborcji, iż płód może odczuwać ból podczas zabiegu[4]. Praca przeglądowa badaczy z University of California w San Francisco, opublikowana w 2005 roku na łamach JAMA, podsumowywała stan wiedzy medycznej dotyczącej możliwości nocyceptywnych płodu[2]. Autorzy uznali, że mało prawdopodobnym jest, aby płód odczuwał ból przed trzecim trymestrem ciąży. Coraz powszechniejszy wśród neurobiologów, zajmujących się rozwojem ośrodkowego układu nerwowego, staje się pogląd, że kluczowym dla wykształcenia zdolności odczuwania bólu przez płód jest wykształcenie odpowiednich połączeń wzgórzowo-korowych, które ma miejsce około 26. tygodnia ciąży[3]. Ponieważ na zdolność odczuwania bólu wpływają czynniki zmysłowe, emocjonalne i poznawcze, określenie dokładnego momentu uzyskania tej zdolności w rozwoju człowieka może być niemożliwe[3][5].
http://pl.wikipedia.org/wiki/Odczuwanie ... %82%C3%B3d

Czyli nie najgorzej pamiętałem.