Ja kiedyś byłam pesymistką teraz jestem optymistką. I musze stanowczo powiedzieć, że stało się to dzięki mojej wierze. Taka zmiana sama jest dla mnie zaskoczeniem. Ale jestem optymistką i pomimo wielu problemów jestem szczęśliwa i pozytywnie nastawiona do świata i ludzi[/quote]

Wiara że będzie lepiej.

A nie jest tak, że jeśli człowiek ufa Bogu , to nie musi już wierzyć, że będzie lepiej? Taki człowiek już WIE, że będzie dobrze. Wie, że to co robi, by jego życie było lepsze, to 100% na jakie go w tej chwili stać. Wie też, że Bóg dołoży swoje 100% i wtedy nie może się nie udać. Pytanie, czy Mu ufam na tyle, by WIEDZIEĆ, że będzie dobrze... To ważne pytanie.

www.odkrywca.blogpelendobra.pl

Można być też pesymisto-optymistą Przecież zdarzają nam się trudne dni, to nie znaczy, że zawsze wszystko jest super i w każdej sytuacji od razu dostrzegam jakieś dobro. Owszem po pewnym czasie można się obejrzeć za siebie i zobaczyć, że w gruncie rzeczy było to dla mnie dobre, ale to nie znaczy że na bierząco muszę wszystko przyjmować z uśmiechem na twarzy. Ja bardzo często mam takie "wahania" pomiędzy pozytywnym patrzeniem, a mówieniem "wszystko jest do bani", ale ta druga sytuacja jest raczej "incydentem", czymś co nie determinuje mojej ogólnej postawy życiowej - mojego zaufania Bogu i jego prowadzeniu.

Ale konkretnie - dla mnie bardzo pomocna jest regularna modlitwa i życie w łasce uświęcającej - gdy oddalam się od Boga, to i moje patrzenie na świat staje się bardziej ponure.