Nie znam się na prawie kanonicznym, ale na schizofrenii troszkę

Cóż... jeśli osoba cierpiąca na to zaburzenie leczy się, a więc jest pod opieką psychiatry czy psychologa, systematycznie przyjmuje leki, to po jakimś czasie objawy choroby zanikają. Trzeba też powiedzieć, że mylna jest opinia jakoby schizofrenia była choroba nieuleczalną. Rokowania w tym zaburzeniu są następujace : 20% chorych może wrócić do normalnego życia, 45% może prowadzić w miarę samodzielne życie, ale bez uzyskania pełnej przedchorobowej sprawności psychospołecznej, kolejne 20% może przebywać poza szpitalem, ale są zdani na innych. O kolejnych procentach nie będę wspominać

Tak więc, ta część chorych, która już wyzdrowiała nie jest skazana na samotność, a raczej nie powinna. Takie jest moje zdanie, bo na prawie kanonicznym się nie znam. Może jakiś ksiądz pomoże?

Nie znam sie zbytnio na sposobach leczenia schizofrenii. Nie wiem czy taka osoba jest w stanie prawidlowo pojac istote malzenstwa sakramentalnego. Prawo kanoniczne mowi wyraznie:

Kan. 1095 - Niezdolni do zawarcia małżeństwa są ci, którzy:

1° są pozbawieni wystarczającego używania rozumu;

2° mają poważny brak rozeznania oceniającego co do istotnych praw i obowiązków małżeńskich wzajemnie przekazywanych i przyjmowanych;

3° z przyczyn natury psychicznej nie są zdolni podjąć istotnych obowiązków małżeńskich.

Wydaje mi sie, ze w przypadku osoby chorej na schizofrenie, nie moze decydowac sam proboszcz. Tutaj jest konieczna pomoc specjalisty, ktory moze orzec, czy dana osoba spelnia powyzsze warunki.

Z pewnoscia jednak, nie wystarczy do tego karteczka od lekarza z przychodni rejonowej..
Jak wyglada cala procedura.....na razie nie mam pojecia. Moge sie jedynie domyslac, ze taka sprawa zostaje skierowana do wladz wyzszych.


Druga sprawa.......od czasu gdy w zycie wszedl Konkordat. Malzenstwo Sakramentalne zawierane w obecnosci duchownego jest takze malzenstwem waznym w swietle obowiazujacego w Polsce prawa.

Kodeks rodzinny i opiekuńczy
Art. 12. § 1. Nie może zawrzeć małżeństwa osoba dotknięta chorobą psychiczną albo niedorozwojem umysłowym. Jeżeli jednak stan zdrowia lub umysłu takiej osoby nie zagraża małżeństwu ani zdrowiu przyszłego potomstwa i jeżeli osoba ta nie została ubezwłasnowolniona całkowicie, sąd może jej zezwolić na zawarcie małżeństwa..


Tak wiec i Prawo Kanoniczne i Prawo Cywilne, sa w tej sprawie zgodne ze soba. Decyzja nalezy do specjalistow.


pozdrowka

PTR

Takie pytania powinienes zadac lekarzowi psychiatrze......bo tylko on jest w stanie dokladnie okreslic w jakim stanie znajduje sie czlowiek chory.

Na podstawie prostej definicji:
Nazwa schizofrenia oznacza dosłownie rozpad umysłu lub serca. Zaburzenia schizofreniczne to grupa zaburzeń mających pewne wspólne cechy. Do głównych objawów schizofrenii należą:

* postępująca utrata kontaktu ze światem i przewaga zainteresowania przeżyciami wewnętrznymi
* zobojętnienie uczuciowe prowadzące do pustki uczuciowej i utraty związków emocjonalnych z otoczeniem
* rozpad osobowości objawiający się brakiem kontaktu intelektualnego z rzeczywistością, brakiem zgodności treści uczuć i myśli, jednoczesnym występowanie dwóch sprzecznych sądów, uczuć, lub dążeń, objawami wytwórczymi.



Mozna wyprowadzic NIEZDOLNOSC do waznego zawarcie malzenstwa na podstawie podanego przeze mnie kanonu 1095. Jak juz zaznaczalem....ta niezdolnosc dotyczy nie tylko malzenstwa sakramentalnego...ale rowniez malzenstwa waznego w swietle obowiazujacych przepisow prawa.

Zadasz PTR....odpowiedzi na pytania, na ktore wladny jest odpowiedziec tylko specjalista w dodatku najlepiej taki, ktory jest powolany przez sad. Jezeli fachowiec po dokonaniu badan, stwierdzi zanik choroby.....to z pewnoscia nikt nie bedzie mial zadnych obiekcji. Jezeli jednak nie......to nie tylko KK, ale prawo obowiazujace w Polsce nie zezwoli na taki slub

Jakiej jeszcze odpowiedzi oczekujesz?


pozdrowka

Hmmm... źrodła to moje prywatne książki, ale najważniejsza z nich to :
Rosenhan D.L., Seligman, M.E.P (1994) Psychopatologia (tom 1). Warszawa: Polskie Towarzystwo Psychologiczne. Dostępna w bibliotekach i bardzo wyczerpująco opisuje temat.
A reszta to autorska książka mojego wykładowcy od psychologii klinicznej

Pozdrawiam

Weszłam na to forum całkiem przypadkowo,jestem osoba wierzącą ale nie praktykuje.Moim zdaniem ten przepis jest dla wielu osób krzywdzacy poniewaz mam styczność z schizofrenią i nie jest to choroba która musi przekreslić człowieka na całe życie.Szkoda słów po prostu po raz kolejny na to jakie mamy w olsce absurdalne przepisy.I wydaje mi się że woi zbajomi jeśli się kochają dokładnie wiedzą co robią i ja bym w ich szczęście i życie nie ingerowała pozdrawiam

Akurat ostatnio słuchałam wypowiedzi księdza na ten temat. Mówił o konieczności indywidualnego podejścia do tej sprawy. Otóż kilkadziesiąt lat temu osoba chora na schizofrenię podpadałaby pod okoliczności uniemożliwiające zawarcie małżeństwa, natomiast w dzisiejszych czasach jest możliwość takiej pomocy farmakologicznej, że osoba chora będzie w stanie pełnić odpowiedzialnie rolę małżonka. W sytuacjach trudnych, kiedy ksiądz udzielający ślubu nie jest pewny swojego osądu, można poprosić biegłego psychiatrę. Oczywiście konieczne jest, żeby przyszły małżonek/małżonka osoby chorej wiedział/a o tej chorobie, bo nawet podczas leczenia jest ryzyko różnych trudności, teraz czy kiedyś.

Wśród moich znajomych był przypadek zawarcia małżeństwa z osobą chorą na schizofrenię, gdzie oczywiście druga strona o wszystkim wiedziała. Osoba ta chorowała już 6 lat. Niestety, nie udało im się wytrwać razem, problemy znacznie poważniejsze pojawiły się kiedy urodziło się dziecko. Ale, nawiązując do tematu, nie było przeszkód ku temu, by zawarli oni małżeństwo.