A może wskażesz, które to nauki sprawiły, że progenitura przestała być postrzegana jako błogosławieństwo a zaczęła być ciężarem?
…czego plusem byłoby zastąpienie kredytu mudarabą.

[2°] głosi, że „wszystko cokolwiek czyni się niezgodnie z sumieniem służy piekłu” (czy mylę się sądząc, że jest to nauczanie nieomylne?);
[3°] należy z pokorą rozważyć kształtując swoje sumienie.

A czy jeśli mam przed oczyma dwie rzeczy, obie z imprimatur, a głoszące poglądy wzajemnie trudne wielce do pogodzenia, przy czym jedno jest dane przez np. JE Karola Lehmanna (biskup diecezji mogunckiej), a drugie przez JE Stanisława Dziwisza (metropolita krakowski) — czy powinienem którąś rzecz rozważać wnikliwiej, w zależności od tego, czy mieszkam w Wieliczce (diecezja krakowska), czy w Wormacji (Worms, diecezja moguncka)? A jeśli mieszkam np. w Brwinowie (diecezja warszawska)? Jak to właściwie jest?

Myślę, że wyrwane z kontekstu może wprowadzać w błąd, ale coś podobnego jest zapisane w Biblii: Rz 14:23



Nie jestem znawcą sprawy imprimatur, ale ono sugeruje, że dana nauka nie jest sprzeczna z nauką Kościoła (że można ją czytać bez obawy szkody duchowej). Jeśli tak, to może istnieć sytuacja, w której dwie książki o sprzecznej ze sobą nauce jednocześnie nie będą (żadna z nich) sprzeczne z oficjalną nauką Kościoła. Jak? Otóż nie wszystko musi być precyzyjnie określone w nauce Kościoła i np. dwa różne poglądy na jakiś nieokreślony precyzyjnie temat jak najbardziej mogą być niesprzeczne z nauką Kościoła, mimo że ze sobą sprzeczne. Ale podkreslam, że to mój domysł, a nie wiedza.

Na przykład emerytowany arcybiskup Mediolanu kardynał Carlo Maria Martini. W książce "Nocne rozmowy w Jerozolimie" między innymi wspomniał: "Najsmutniejszą rzeczą jest to, że encyklika "Humanae vitae" jest współodpowiedzialna za to, że wielu nie traktuje już serio Kościoła jako rozmówcy czy jako nauczyciela. Przede wszystkim młodzież w naszych krajach zachodnich w ogóle nie myśli już o tym, by zwrócić się do reprezentantów Kościoła w kwestiach, dotyczących planowania rodziny czy seksualności".
W książce kardynał Martini, uważany na ostatnim konklawe za kontrkandydata kardynała Josepha Ratzingera, dał wyraźnie do zrozumienia, że wzorem "mea culpa" Jana Pawła II za grzechy przeszłości, Kościół powinien także przeprosić za błędy i surowość stanowiska w delikatnych kwestiach rodziny. [Wirtualna Polska].

"Humane vitae jest tą właśnie encykliką, o której Benedykt XVI stwierdził, że jest ona sednem nauczania Kościoła w sprawach antykoncepcji.

Co do wprowadzania w błąd — dlatego właśnie napisałem o powinności pokory.
Dzięki za skierowanie do Rz; widzę, że muszę sobie odświeżyć tę księgę.

Nic z tego, coś Kancermeistrze napsał, nie rozumiem.

HV dopuściła antykoncepcję.
Martini twierdzi że zrobiła to w zbyt wąskim stopniu.

Nie widzę sposobu w jaki HV czy sądy Martiniego mogłyby wpływać na widzenie w potomstwie „dopustu bożego” zamiast daru — a o to pytałem.

Nie.

"Jeśli więc istnieją słuszne powody dla wprowadzenia przerw między kolejnymi urodzeniami dzieci, wynikające bądź z warunków fizycznych czy psychicznych małżonków, bądź z okoliczności zewnętrznych, Kościół naucza, że wolno wówczas małżonkom uwzględniać naturalną cykliczność właściwą funkcjom rozrodczym i podejmować stosunki małżeńskie tylko w okresach niepłodności, regulując w ten sposób ilość poczęć, bez łamania zasad moralnych, które dopiero co wyłożyliśmy." [Humane vitae 16]

Oznacza to, że omawiana w encyklice NPR nie polega na religijnie dopuszczalnym ubezpłodnieniu, tylko na moralnie dopuszczalnych przerwach pomiędzy kolejnymi narodzinami. NPR, w którym zakłada, że już się nie będzie miało dzieci, staje się moralnie niedopuszczalną antykoncepcją. A to dlatego, że NPR z samej nazwy jest planowaniem rodziny, nie zaś planowaniem moralnie dopuszczalnego zabawiania-się-ze-sobą-bez-poczęcia-dzieci.

To właśnie wielu hierarchom, w tym i kard. Mariniemu wydawało się nieznośnym dla młodych tak bardzo, że głosili na ten temat swoje własne poglądy, niezgodne z poglądami papieża. Tymczasem duchowieństwo katolickie (zgodnie z zasadą ortodoksji) jest obowiązane do duchowego posłuszeństwa papieżowi, jak to zostało wyłożone w encyklice Humani generis. Niestety, niekiedy zasada ortodoksji myli się niektórym duchownym z prawosławną zasadą ortopraksji i wydaje im się, że wystarczy ubierać się tak samo i wykonywać takie same gesty w trakcie sprawowania liturgii, aby zaliczać się do KRK.

Skoro zaś kard. Marini uważany był za pretendenta, to musiał mieć duże poparcie wśród duchowieństwa, które podzielało jego poglądy. Poglądy te doprowadziły do sabotowania nauczania papieży w tych sprawach. Wspomniane przeze mnie dane populacyjne nie pojawiły się znienacka. Kto jednak słyszał o nich z ambony? W Kościele to temat niepopularny...

Antykoncepcja to «zapobieganie ciąży». Nie da się odkładać narodzin bez zapobiegania ciąży.

A pomyślałeś Kancermeistrze, że Martini może mieć trochę racji? Że nauka o gumce i dopuszczenie tylko „metod naturalnych” przesłoniły istotę tego nauczania — otwarcie na rodzicielstwo?

Poza tym nadal uparcie pytam: dlaczego katolicy chcą unikać potomstwa!? Które nauki na to wpłynęły?

Ależ da się... Potrafią tak klacze, sarny, kangurzyce i pewnie masa innych samic (niestety nie ludzkich).
W niesprzyjających warunkach środowiskowych potrafią odłożyć termin porodu na "lepszy czas"... przedłużając ciążę (i to wcale nie krótko! często w miesiącach można liczyć owo odkładanie)...
Szkoda, że kobiety tak nie potrafią... Byłoby to wygodne i zgodne z nauką KK.

Całkowicie się mylisz Antykoncepcja NIE jest naturalną metodą planowania rodziny, z czym zgadzają się nie tylko zwolennicy NPR ale i Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) - Wikipedia

Bawisz się w kusiciela? Kard. Marini jest gorszycielem, który podrywa autorytet papieża. Jego motywy są zrozumiałe i politowania godne. Stary, przegrany człowiek, który już potrafi tylko jątrzyć.

Cały wątek jest o tym. Poczytaj od początku.

Myszy np. potrafią nie tylko zatrzymać ciążę, ale nawet zaabsorbować istniejące płody i stać się od nowa płodne... Dzieje się tak w obecności nowego samca. Chciałabyś być tak podporządkowana hormonom, aby zapach samca doprowadzał Cię do owulacji?

Każda samica (też kobieta) może zresorbować swoje płody (w pewnych okolicznościach).
Jestem podporządkowana hormonom. W II fazie zachowuję się jak kotka w rui - tylko mi wstyd się do obcych mężczyzn kleić (kleję się własnego). Dlatego orto NPR byłby ponad moje siły...


A odnośnie kard.Martini - to wydaje mi się, że może on jednak mieć rację.
Dla mnie (osoby już coraz mniej związanej z KK) jego słowa mają sens.

Tyle, że - w wypadku człowieka - dzieje się tak w skutek skrajnego niedożywienia kobiety (awitaminoza A, brak cynku i selenu) lub przy wadach wrodzonych płodu, które uniemożliwiają jego dalsze życie. Czyli to patologia jest. U myszy zaś, jest to normalne zjawisko.

Mnie nie o to chodziło, co się komu (i dlaczego) wydaje, że wspomniany hierarcha może wyrażać się dorzecznie, czyli - jak to się też mawia - sensownie, tylko o to, że jego nauka podważa autorytet papieża i w prowadzi do takich zachowań, które zmniejszają chęć posiadania większej ilości dzieci i w konsekwencji - zagładę kultury chrześcijańskiej.

To, że ktoś wyraża się sensownie, nie oznacza, że jego propozycje nie doprowadzą do tragicznych efektów. W końcu na przestrzeni naszej historii mieliśmy bardzo wielu polityków (Lenin, Stalin, Hitler...), którzy swoją wymową i argumentami pociągnęli za sobą olbrzymie masy ludzi.

Wątpię, aby kard.Martini (ani nawet cała grupa podobnie do niego myślących hierarchów) miał znaczący wpływ na liczbę dzieci w rodzinach katolickich, o braciach odłączonych nie wspominając. O wiele większe znaczenie mają, moim zdaniem, zupełnie przyziemne czynniki.

Kwestia językowa. Contraception ≠ antykoncepcja.


Może ulegam złym podszeptom. Ale wiem, że nie ma ludzi, którzy mylą się, we wszystkim co mówią. A i poparcie wśród episkopatu o czymś świadczy.

Nie twierdzę, że Paweł VI się pomylił. Ale widzę sens krytyki nauczania. I to m.in. właśnie ze względów, o których Kancermeistrze napisałeś. Bo nawet w tym wątku widać, że potrzebne jest nauczanie, które przedstawi zrodzenie potomstwa jako istotną wartość. W tym sensie rozumiem postawę Broszkowskiego, od której zaczął się ten wątek, jednak sądzę, że podważanie duszpasterstwa Knotza jest szkodliwe. Zbyt dobrze dzisiaj wiemy, że godność aktu małżeńskiego wywodzi się z jego znaczenia jednoczącego. Przypuszczam, że nie da się już dziś rozumieć związku rozrodczości i seksualności w sposób biologiczny. Jestem przekonany, że brakuje aktualnego nauczania, w którym dowartościowane będzie znaczenie zrodzenia potomstwa. Ale nie w kategoriach „zawsze tak było”, ale w kategoriach duchowych.

Zwróć uwagę, że inne jest doświadczenie religijne aktu małżeńskiego, a inne — troski rodzicielskiej.


To bardzo smutne.

No dobrze, a co jeśli małżonkowie zrodzili już wystarczającą dla nich ilość dzieci? Trudno ich przecież posądzać o brak właściwego planowania rodziny. W tym przypadku funkcja prokreacyjna jest zakończona. A co z funkcją jednoczącą? W tej sytuacji NPR będzie podejmowany w celu antykoncepcyjnym niezależnie od tego, czy powody, którymi kierują się małżonkowie są bardzo ważne, czy mniej.
O. Broszkowski stawia za przykład małżeństwo Quattrocchich, czyli sugeruje zaprzestanie współżycia. Ale czy to jest droga dla wszystkich małżonków?

Chodzi o to, aby NPR był środkiem do planowania rodziny, a zatem dopuszczał możliwość posiadania kolejnych dzieci. Nie mam tu na myśli samej techniki, ale wewnętrzne nastawienie małżonków. Raczej "teraz jeszcze nie", niż "w ogóle już nigdy".

I owszem. Zwłaszcza po pięćdziesiątce...

Młodym to się zawsze wydaje, że będą jurni aż do śmierci.

Zwlaszcza po piecdziesiatce problem nieplanowanego poczecia dla wiekszosci malzonkow przestaje byc problemem...
A wspolzycie wbrew temu co twierdza teoretycy ma na celu nie tylko poczecie dzieci, ale sluzy takze jednosci malzonkow (stana sie jednym cialem).