W 100% się zgadzam. Zakładanie od razu opętania jest pochopne (opętanie jest skrajnie rzadkie, jak już dużo częściej zdarzają się różnego rodzaju dręczenia diabelskie). CO więcej szereg zaburzeń zdrowotnych (w tym psychicznych czy nerwowych) może dawać podobne objawy.

Powiem więcej : czasem zdarza się iż zaburzenia zdrowotne i dręczenia szatańskie występują jednocześnie - jednak zanim zacznie się panikować trzeba iść do fachowca.
Nikt nie próbowałby leczyć choroby wieńcowej pytając się przypadkowych osób w Internecie - czemu w przypadku problemów psychicznych czy duchowych sądzimy że to dobra droga ?

Zwłaszcza że objawy jakie opisujesz niekoniecznie muszą świadczyć o tym że masz JAKIEKOLWIEK zaburzenia psychiczne czy duchowe.

I nie zapominajmy kto jest ostatecznym Zwycięzcą.

a ja znam 4 uchodźców z atlantydy, świętego mikołaja i wczoraj piłem pod sklepem browara z barrackiem obamą.

Szczerze to pewnie większość egzorcytów nie zna dobrze 2 opętancyh osób. Poza tym myślę, że jeśli byś znała kogoś opętanego nie chwaliłabyś się tym na jakimś losowym forum w losowej dyskusji.

Przyznaj wreszcie, że diagnoza opętania przez internet to żadna diagnoza i, że wkręcanie to tej dziewczynie było głupotą.

Bardzo często ludzie zgłaszający się do egzorcysty mają po prostu zaburzenia psychiczne. Jak to stwierdził jeden z egzorcystów diecezji szczecińsko-kamieńskiej - na przeszło tysiąc osób 'rzekomo' opętanych jakie się do niego zgłosiło, nie było nawet dziesięciu opętanych faktycznie.

Choć też trzeba rozróżnić chorobę psychiczną, opętanie i dręczenie przez złego ducha. Bo często mamy do czynienia z tą trzecią opcją.

Pewnie, opętania zdarzają się bardzo, bardzo rzadko. Ale bardzo często zdarzają się różnego rodzaju dręczenia szatańskie. I w jednym i w drugim przypadku potrzebne są modlitwy o uwolnienie.

A ja dalej nie widzę, jakie szkody mogłaby przynieść wizyta u egzorcysty komuś, u kogo istnieje poważne podejrzenie dręczenia przez złego ducha/opętania i zdecydowane wskazanie do modlitwy o uwolnienie.

w ksiazce Amortha Gabriele-Wyznania_Egzorcysty jest napisane ze najskuteczniejszym egzorcyzmem jest szczera spowiedz. Moze od tego trzeba zaczac

Przecież ci napisałem.

Z resztą, tutaj nie mamy do czynienia z poważnym podejrzeniem, tylko z niepoważnym.

Egzorcysta i tak odeśle takiego podejrzanego o dręczenie przez złego ducha/opętanego do psychiatry. Egzorcyści na ogół nie podejmują egzorcyzmów bez konsultacji psychiatrycznej, najlepiej wykonanej przez specjalistę akredytowanego przy archidiecezjalnej poradni. Bez pisemnej opinii psychiatry, udzielają na ogół nauki duchowej, podobnej do tej, jaką można uzyskać w trakcie sakramentu pojednania. Oczywiście także spowiadają i warto się zapisać na taką spowiedź. Są kolejki.

O modlitwach o uwolnienie wolę się nie wypowiadać. Mógłbym z miejsca dostać bana za szyderstwa.

Na szczęście autorka tego wątku wie, co się dzieje i sama podejmie decyzję. Reszta może sobie gadać co chce.

Ślicznie próbujesz się wykręcić od odpowiedzialności za mieszanie jej w glowie.

Dziewczyna jest dorosła i umie myśleć nie gorzej od was.

Witam
Mam nadzieję, że moderator nie uzna mej odpowiedzi za "przepychankę". Pani Silvo w od[owiedzi na pytani pytanie: wg mnie osoba, jaką pani opisała nie była ani chora psychicznie, ani opetana.
Jak już wcześniej ktoś tu zanalizował: chodziłoo jakąś drobną sprawę z dzieciństwa. A więc rzecz materii niecięzkiej i popełniona najprawdpodibniej niezupełnie przynajmniej świadomie, zatem jesli nawet grzech, to nie takiego kalibry, by zaraz otwierać się na szatana.
Natomiast mogło być tak, że u wspomnianej osoby wówczas to zdarzenie, do którego nie chciała się przyznawac nawet przed sobą, było subiektywnie zdarzeniem wielkiej wagi i wielkiej traumy. Najprawdopodobniej wystapiło u niej tzw. wyparcie, zdarzające się bez porównania czesciej u dzieci niż u dorosłych: osoba taka wyrzuca z pamięci coś, czego się estydzi, albo coś co jest dla niej bardzo traumatyczne. Niestety na pgół na tym się nie kończy. Choć bowiem sprawa znika ze swiadomosci, przechowuje ją pieczołowicie podswiadomośc ujawniając skutki tego później.

Wsystko dodatkowo komplikuje fakt, ze ten kto wyparł nie pamieta naprawdę tego, co wyparł, wiec nie jest łatwo ustalić przyczynę traumy. Nierzadko jest tak, że ma blizej nieokreślone uczucue żalu do kogoś niekonkretnego, albo siebie, poczucie winy. To dręczy go na tyle, ze wywołuje całkiem powazne objawy. Nie jest to choroba psychiczna, tylko rodzaj natręctwa o nieustalonej przyczynie.
prawdopodobnie osoba, o jakiej pani napisała miala to szczeście, że sama przypomniała sbie jednak coś, co ją dreczyło wyparte od lat i wyznała to na spowiedzi, zrzucając z siebie cieżar. Gdyby tego nie wyparla, wyznała by to juz dawno, a bdąc dorosła racjonalnie wytłumaczylaby sobie, ze to drobiazg, w dodatku popełniony przez dziecko, więc nie ma się zcym zadreczać. Niestety wyparcie ma to do siebie, ze podswiadomosc jakby pzrechowuje traumę w stanie ówczsenym, a nie wspóczesnym. Czyli owa trauma jest jakby "zahibernowana" na takim pozimie, na jakim była dla wypierającegoją dziecka. Z racji bycia poza świadomoscią nie podlega racjonalnej analizie, po prostu jesti to z mocą, jaka miala dla dziecka. Jak dla mnie to tego rodzaju przypadek.
Pozdrawiam

Heh... Otóż de facto to był bardzo poważny czyn, tylko ona - jako dziecko - tego tak nie odebrała. Chodziło o podpisanie w ramach zabawy czegoś w rodzaju cyrografu, jakiegoś papierka o poddaniu się magii. Jak zapewne rozumiesz nie była to żadna trauma a jedynie "drobiazg" o którym szybko zapomniała.

Po paru latach zaczęły się niepokojące objawy, których psychologowie ani potem psychiatrzy nie potrafili zdiagnozować, szczególnie agresywne i lękowe zachowania wobec świętości (np. reagowanie wściekłością na zwykłe błogosławieństwo księdza, rzucanie Pismem Świętym, niemożność dotknięcia różańca, strach przed osobami duchownymi, bluźnierstwa nie do powstrzymania w czasie Przeistoczenia), chwilowe a czasem i wielogodzinne utraty świadomości przy opisanych wyżej stanach, zachowanie świadomości przy braku panowania nad ciałem (niemożność ruchu lub inny ruch niż chciała wykonać, np. szła w innym kierunku niż chciała i nie mogła tego powstrzymać), przewidywanie przeszłości i inne. To wszystko trwało przez parę lat a nie będę opisywać co się działo w czasie egzorcyzmów, chociaż ta osoba mi mówiła. W każdym razie to były dantejskie sceny trwające czasem po parę godzin.

I to wszystko nagle skończyło się po spowiedzi z podpisania tego papierka.

Droga pani Silvo, proszę się nie pogniewać, ale wydaje mi się, ze pani albo została wprowadzona w błąd przez kogoś, albo, co gorsze zmysliła, lub mocno "pokolorowała" tę historię. Odnoszę takie wrazenie, bo jest ona tyleż mrożąca krew w żyłach, co niepradopodobna. Niemniej, nawet gdyby była prawdziwa, także nie wyklucza tego co napisałem.

Załozmy następujący przebieg wydarzeń: pani znajoma podpisała ów papierek dla żartu, jako dziecko, jak rozumiem nieświadoma, ze takie coś moze być jakimś zagrożenie, czy nawet grzechem. Domniemuję ze dowiedziała sie tego, gdy zaczęła interesować sie wiarą w Boga. Gdyby bowiem wczesniej była zorientowana w temacie, to wiedziałaby o tym.
Przypuszczalnie dowiedziała się o tym nieco później i zaczęła bać się tego co zrobiła oraz wstydzić. To spowodowało wyparcie, ale wyparcie działa tak, jak opisałem - niewygodna, traumatyczna sprawa z przeszłosci jest spychana w podświadomośc, gdzie ma sie dobrze i wyrządza szkody w psychice.
Pani znajoma UWIERZYŁA, ze jest opetana, bo podświadomośc podpowiadała jej, że uczyniła coś, co otwiera drzwi do duszy szatanowi. Czuła sie winna, ale na dobrą sprawę mogłą nie zdawać sobie sprawy z tego, co się wydarzyło, była wiec podatna na sugestie, ze jest opetana, wiec zachowywała się stosownie do tej wizji. Nie przekonuje mnie pani opowieść szczerze mowiąc.
Pozdrawiam

poppy dlaczego negujesz prawdziwość słów Silvy?

Dla rozstrzygnięcia: wydarzenia z dzieciństwa, nawet popełniane bez świadomości konsekwencji mogą wpływać na całe życie. Także prowadzić do dręczenia czy opętania.

Znajomy egzorcysta opowiadał ostatnio o takim właśnie przypadku, gdy dziewczyna jako dziecko uczestniczyła w różnych takich 'magicznych' przedsięwzięciach matki. A teraz próbuje ją uwolnić z opętania.

Dlatego nie ma co negować słów innych użytkowników zakładając konfabulację czy po prostu zmyślanie. Zwłaszcza, że poruszamy się w sferze dość delikatnej.