Te ''Jeśli jesteś Synem Bożym'', nie było pytaniem, tylko wystawieniem na próbę.
A jeśli chodzi o to, że Jezus był an ziemi, a Ojciec w niebie, łatwo wytłumaczyć,np. Tt, że osoba Boska: Jezus, narodził się z dziewicy, to Ojciec też się nazywa Jezus i narodził się z dziewicy?
Osoby Boskie rozumiany na LUDZKI SPOSÓB różnią się od siebie, ale to 1 BÓG.

To nie jest jakiś mocny werset. Wymieniłem go tutaj tylko z uczciwości - by ukazać wszystkie fragmenty mówiące o Ojcu i Synu. Ale nie można z niego zbyt wiele wnioskować o ich relacjach.

Mógłbyś jeszcze skomentować sprwę Ducha Świętego w tym fragmencie:

Nic podobnego. Wręcz wyraźnie je od siebie odróżnia. Ciekawe, że skrajna ( zahaczająca o absurd ) skrupulatność gdy trzeba udowodnić np. że Piotr nie został wyodrębniony z grona Apostołów, nie idzie w parze z identyczną skrupulatnością, gdy trzeba udowodnić że Duch Święty nie jest Osobą.. tego właśnie, tej totalnie wybiórczej i opartej na arbitralnych, ludzkich założeniach ( np. logiki Arystotelesa, ale już broń Boże nie Platona - za bardzo katolicki ! w dodatku w większości biorących swój początek z nienawiści.. oczywiście do Kościoła katolickiego ) lektury Pisma najbardziej nie lubię u wszystkich protestantów, nie tylko ŚJ, bardzo irytująca cecha, to mnie od nich najbardziej odstręcza.



To i to. Ojciec jest źródłem wszelkiej mocy i obydwu pozostałych Osób. W Bogu istnieją odrębności, ale nie przeciwstawności. A to dlatego, że Bóg jest Miłością. Miłość zaś to odrębność, w której nie ma przeciwstawienia.

PS. Arcana, nie odczytuj tego posta jako atak na Ciebie, dobrze wiem, że referujesz jedynie nauki innych i Twojej winy w tym nie ma..

Ni pisałem tu o Duchu Świętym tylko o Boskości Jezusa gdzie Jezus również był wychwalany.

Nie wiem czy ten werset był już podawany.

Obj.1,17) Ujrzawszy Go upadłem Mu jak martwy do stóp, a On położył na mnie swą prawą rękę i powiedział: Nie bój się! Ja jestem Pierwszy i Ostatni. (18) Jestem żywy. Byłem już umarły, ale znów żyję [teraz już] na wieki wieków. Mam również klucze do królestwa śmierci i otchłani.
Jezus jest pierwszym i ostatnim, posiada
klucze śmierci.

Do Apokalipsy jeszcze dojdziemy, na razie jesteśmy przy Łukasza.

Łukasza 8:39 "Wracaj do domu i opowiadaj wszystko, co Bóg uczynił z tobą. Poszedł więc i głosił po całym mieście wszystko, co Jezus mu uczynił."

Komentarz unitarny: Jezus wypędzał demony mocą Bożą. A więc uwalnial Bóg za pośrednictwem Jezusa.


Łukasza 9:20 "Zapytał ich: A wy za kogo Mnie uważacie? Piotr odpowiedział: Za Mesjasza Bożego"
analogicznie do Mateusza 16:16


Łukasza 9:26 "Kto się bowiem Mnie i słów moich zawstydzi, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w swojej chwale oraz w chwale Ojca i świętych aniołów."

Komentarzu unitarny: Każdy ma swoją chwałę: Ojciec, Syn i aniołowie.


Łukasza 9:35 " A z obłoku odezwał się głos: To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!"
analogicznie do Mateusza 17:5

Łukasza 9:48 "i rzekł do nich: Kto przyjmie to dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmie, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki."

Komentarz unitarny: Jezus został posłany przez Boga. Jedna osoba poslała drugą osobę. Powrót do rozumienia pojęcia "osoby".

Wróce jeszcze do fragmentu z Marka:

Jezus cytował z Pism Hebrajskich więc doslownie powiedział "Słuchaj, Izraelu, Jehowa nasz Bóg, to jeden Jehowa, a ty masz miłować Jehowę, twego Boga, całym serce (...)". (NŚ) Jezus jak i rozmawiający z nim uczony podkreślają jedność i jedyność osoby Boga. I trudno to reinterpretować na sposób trynitarny.


Kontynuując Ewangelię Łukasza
Łukasza 10:21,22 "W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. (22) Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić."

Pozornie można sie tu dopatrywać jakichś przesłanek łączących ontologicznie Ojca i Syna, ale Jezus wskazuje że można za jego pośrednictwem poznać Ojca.

Łukasza 11:13 "Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą."

Duch święty przedstawiony jako coś co Bóg daje tym którzy o niego proszą. Trochę trudno 'dawać' osobę. Oczywiście to szerszy temat odnoście czym jest duch świety jego personifikacje, opisy i etc. co nie dotyczy tego tematu.

Łukasza 12:10 "Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone."

Analogicznie do Mateusza 12:32

Łukasza 18:18,19 "Zapytał Go pewien zwierzchnik: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne? (19) Jezus mu odpowiedział: Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg."

Analogicznie do Marka 10:17,18

Łukasza 19:38 " I wołali głośno: Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach."
Jezus przychodził oczywiście w imieniu JHWH. Lud dawał tym wiarę w to że jest obiecanym Mesjaszem z pism hebrajskich.

Jezus cytował dosłownie tak, jak jest zapisane w Ewangelii, a nie tak jak jest zapisane w Strażnicy.

Jeśli nie masz nic ciekawego do napisania oprócz afirmacji swoich uprzedzeń to daruj sobie udzielanie się w tym wątku.

Tzw. Szema [Pwt. 6:4] jest oczywiście wyznaniem ściśle trynitarnym. Dosłowne tłumaczenie tego fragmentu to "Słuchaj, Izraelu! JHWH nasz Bóg JHWH jeden", a właściwym przekładem spornego fragmentu na polski jest "Jahwe [Ojciec], nasz Bóg [Syn], Jahwe [Duch Święty] są jednym". Występujące w oryginale "echad" nie mówi o jedyności ale o jedności - tak, jak mężczyzna i kobieta stają się jednym w małżeństwie. W Ewangelii Jana znajduje się jasna aluzja Jezusa do tego wyznania wiary:
Jan. 10:30
Ja i Ojciec jedno jesteśmy.

Szkoda że Żydzi nic o tym nie wiedzieli...

Zależy, którzy Żydzi - byli Żydzi, którzy wyznawali takim, jakim On jest [a jest trójjedyny] i tacy Żydzi przyjęli Jezusa, jako JHWH, który nawiedził swój lud; byli też Żydzi, którzy byli niewierni, którzy JHWH znienawidzili bez przyczyny - tacy chcieli ukamienować Jezusa, kiedy głosił, że jest jednym z Ojcem.
Cała Biblia hebrajska składa świadectwo o Bogu Izraela, którym jest Jezus - np. to o nim jest mowa tutaj:
Wj. 24:9-10
I wstąpił Mojżesz i Aaron, Nadab i Abihu oraz siedemdziesięciu ze starszych Izraela na górę, i ujrzeli Boga Izraela, a pod jego stopami jakby twór z płyt szafirowych, błękitny jak samo niebo.
Wiemy przecież, że Boga Ojca nikt nie widział, Bóg Syn Go objawił i to Syna widział Mojżesz i starszyzna izraelska.

A skoro temat dotyczy głównie NT [temat o dowodach z ST byłby o wiele ciekawszy], to i tutaj można znaleźć jasne dowody, że Jezus jest JHWH. Najbardziej lubię w tym temacie List do Hebrajczyków [Żydów, no nie? ], który nie zostawia wątpliwości:
- Hebr. 1:4 I stał się o tyle możniejszym od aniołów, o ile znamienitsze od nich odziedziczył imię. Jakie imię mógł odziedziczyć Syn po takim Ojcu, hm?
- Hebr. 1:10-12 cytuje Psalm 102, który jest modlitwą do JHWH. Tymczasem autor Hebr. twierdzi, że słowa z tego Psalmu kieruje Ojciec do Syna - Ojciec sam nazywa Syna JHWH. A przecież tylko Ojciec zna Syna

Możesz wyjaśnic, która z powyższych przesłanek pozwala na sformułowanie poniższej konkluzji

Bo tak lubiany przez Ciebie autor listu do Żydów wspomina, iż dopiero w dniach ostatecznych przemówił Bóg przez Syna.

Jan. 1:18
Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go.

1 Tym. 6:16
Jedyny, który ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział i widzieć nie może; jemu niech będzię cześć i moc wieczna. Amen.

1 Jan. 4:12
Boga nikt nigdy nie widział; jeżeli nawzajem się miłujemy, Bóg mieszka w nas i miłość jego doszła w nas do doskonałości,

Wniosek - Boga nikt nie widział

Wj. 24:9-10
I wstąpił Mojżesz i Aaron, Nadab i Abihu oraz siedemdziesięciu ze starszych Izraela na górę, i ujrzeli Boga Izraela, a pod jego stopami jakby twór z płyt szafirowych, błękitny jak samo niebo.

Mojżesz i starszyzna izraelska widzieli Boga Izraela. Kogo widzieli, skoro Boga nikt nie widział, hm?

Hebr. 1:1
Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków;

W jaki sposób Ojciec przemawiał przez proroków do ojców?

1 Piotr. 1:11
Starając się wybadać, na który albo na jaki to czas wskazywał działający w nich Duch Chrystusowy, który przepowiadał cierpienia, mające przyjść na Chrystusa, ale też mające potem nastać uwielbienie.

Ojciec przemawiał używając Ducha Mesjasza, który jest Duchem Bożym [Rz. 8:9].
Wcześniej Ojciec przemawiał przez Syna, który posyłał proroków [Mat. 23:34,37], potem u końcu czasów Ojciec posłał Syna na świat w ten sposób, że stał się człowiekiem i przemówił swoimi ludzkimi ustami, co też jest wspomniane w Hbr. [10:5].

Meszichi Twoje fideistyczne przekonanie nie stanowi żadnego argumentu absolutnie żadna z przytoczonych przez Ciebie przesłanek nie popiera Twojego dosyc wydumanego poglądu w skrócie nie trzyma sie to kupy mówiąc kolokwialnie.



Z całą pewnością nie poprzez Syna, gdyż przez Niego przemówił u kresu dni ostatnich.



No cóż pozostaje to w wyraźnej sprzeczności ze świadectwem Hbr 1.1 a Twoje wywody absolutnie niczego nie dowodzą. Z żadnego z miejsc nie wynika, iż Bóg mówił tam przez Syna. Ponadto skoro jest jeden Bóg w Trzech osobach to tak samo niewidzialnym był dla nich w okresie starego przymierza Ojciec jak i Syn.

Kontekst wyraźnie wskazuje iż mowa tam jest o świecie przyszłym na który Bóg wprowadził Jezusa po wzbudzeniu z martwych.

Może napisz po prostu, że nie masz co odpowiedzieć i będziemy mieli to z głowy, zgoda?

Nie za bardzo widzę logiczny związek pomiędzy trójjedynością Boga, a niewidzialnością Ojca i Syna. O Ojcu jest jasno powiedziane, że nikt Go nie widział. O Synu zaś - że Ojca objawił. Ilekroć zatem Bóg bywa objawiany, dzieje się to przez Syna. Niemiłosiernie logiczne i konsekwentne.

Może kolejny ciekawy fragment - Wj. 23:20-23
Oto Ja posyłam wysłannika przed tobą, aby cię strzegł w drodze i zaprowadził cię na miejsce, które przygotowałem. Miej się przed nim na baczności, słuchaj głosu jego i nie przeciwstawiaj mu się, bo nie przebaczy występków waszych, gdyż imię moje jest w nim. A jeżeli będziesz pilnie słuchał jego głosu i wykonasz wszystko, co powiem, wtedy będę nieprzyjacielem nieprzyjaciół twoich i przeciwnikiem przeciwników twoich. Albowiem anioł mój pójdzie przed tobą i zaprowadzi cię do Amorejczyków i Chetejczyków, i Peryzyjczyków, i Kananejczyków, i Chiwwijczyków, i Jebuzejczyków, i wytępię ich.

Kim jest wysłannik? Padają tu mocne słowa - należy mu się bezwzględne posłuszeństwo, ma on moc przebaczać występki [bądź nie przebaczać]. Pilne słuchanie jego głosu jest posłuchem dla Jahwe. Jeśli ktoś zna Nowy Testament, powinno mu się to skojarzyć dość jednoznaczne. Ale też co ciekawe - jeśli ktoś [mam na myśli Żydów] uważnie przeczytał ten fragment i kilka innych u Mojżesza, Proroków i w Pismach, nie miał problemu z przyjęciem Syna, który stał się człowiekiem i pełnił służbę w Izraelu, jako Boga - Jahwe.

Podobny fragment mamy w Księdze Jozuego 5:13-15:
A gdy Jozue był pod Jerychem, zdarzyło się, że podniósł swoje oczy i ujrzał stojącego naprzeciw siebie męża z wydobytym mieczem w ręku. Jozue podszedł do niego i zapytał go: Czy należysz do nas, czy do naszych nieprzyjaciół? A ten odpowiedział: Nie, ale jestem wodzem wojska Jahwe; przyszedłem teraz. Wtedy Jozue upadł twarzą na ziemię, oddał mu pokłon i rzekł do niego: Co rozkaże mój pan słudze swemu? A wódz wojska Jahwe rzekł do Jozuego: Zdejm z nóg sandały swoje, bo miejsce, na którym stoisz, jest święte. I Jozue tak uczynił.
Interesujące... Kim jest ów "mąż"? Tekst oryginalny wskazuje, że Jozue oddał pokłon w znaczeniu hebr. hisztachawe, a taki pokłon zgodnie z licznymi fragmentami przynależy się tylko Jahwe [co z resztą potwierdza Jezus w 4 rozdziale Ew. Mateusza]. Istnieje też ciekawa paralela pomiędzy tym tekstem, a objawieniem się Jahwe Mojżeszowi w płonących krzewie [oznajmienie miejsca świętego, zdejmowanie sandałów]. Wygląda na to, że mąż z mieczem w ręku to Syn, któremu należy się cześć równa Ojcu. Tak samo Syn, jako wódz wojska Jahwe, powróci, aby zniszczyć wrogów Boga, co zapowiadają prorocy, a jasno opisuje 19 rozdział Apokalipsy.


No nie wiem...

Hebr. 10:1-18
Albowiem zakon, zawierając w sobie tylko cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, nie może w żadnym razie przez te same ofiary, nieprzerwanie składane rok w rok, przywieść do doskonałości tych, którzy z nimi przychodzą. Bo czyż nie zaprzestanoby ich składać, gdyby ci, co je składają, nie mieli już żadnej świadomości grzechów, gdy raz zostali oczyszczeni? Przeciwnie, one właśnie przywodzą na pamięć grzechy co roku. Jest bowiem rzeczą niemożliwą, aby krew wołów i kozłów mogła gładzić grzechy, toteż, przychodząc na świat, mówi:
Nie chciałeś ofiar krwawych i darów,
Aleś ciało dla mnie przysposobił;
Nie upodobałeś sobie w całopaleniach i ofiarach za grzechy.
Tedy rzekłem: Oto przychodzę,
Aby wypełnić wolę twoją, o Boże,
Jak napisano o mnie w zwoju księgi.
Najpierw mówi: Nie chciałeś i nie upodobałeś sobie ofiar krwawych i darów, i całopaleń, i ofiar za grzechy, które przecież bywają składane według zakonu; Potem powiada: Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją. Znosi więc pierwsze, aby ustanowić drugie; mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. A każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów; lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej, oczekując teraz, aż nieprzyjaciele jego położeni będą jako podnóżek stóp jego. Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni. Poświadcza nam to również Duch Święty; powiedziawszy bowiem:
Takie zaś jest przymierze, jakie zawrę z nimi
Po upływie owych dni, mówi Pan:
Prawa moje włożę w ich serca i na umysłach ich wypiszę je,
Dodaje: A grzechów ich i ich nieprawości nie wspomnę więcej.
Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam nie ma już ofiary za grzech.

Jak ja lubię ten fragment Kontekst jest ofiarniczy - od początku do końca. Jest mowa o lewickim systemie ofiarniczym. Autor zauważa, że gdyby ofiary składane przez lewitów przywodziły do doskonałości tych, za których grzechy są składane, zaprzestano by ich, bo gdzie jest odpuszczenie grzechu, tam już nie trzeba składać ofiar. Wniosek - krew wołów i kozłów nie może gładzić grzechów! I tu wkracza Syn, który potwierdza to w Ps. 40 cytowanym przez Autora listu. I jakie rozwiązanie daje Syn? Jego własne ciało! Można być uświęconym raz na zawsze przez ofiarowanie właśnie tego ciała - ciała Mesjasza! Złożył On ofiarę z siebie, a potem zasiadł po prawicy Majestatu, ponieważ jedną ofiarą raz na zawsze uczynił doskonałymi tych, którzy są uświęceni. I Duch Święty poświadcza, że taka jest natura zapowiedzianego przez Jeremiasza Nowego Przymierza.

I ja tu żadnego świata przyszłego nie widzę.