No tak zgadzam się, jeśli chodzi o zupełnie zdrowe dziecko. Ale dzieci mają często jakies uczulenie itd. A już wizja choroby i jakis drogich leków mnie przeraża. Pytałam o ceny bo moja znajoma ma roczne dziecko i mówi, że kosztuje ją jakies 2500-3000zl.

Wiesz, im dluzej siedze w swoim zawodzie a jest to zawod medyczny, tym bardziej sie przekonuje, ze dzieci ogolnie zdrowe (bez chorob genetycznych, wrodzonych, powaznych, smiertelnych) generalnie potrzebuja malo lekow.
Moje dzieci np nigdy nie byly szczepione. Nie dlatego, ze mnie na to nie stac, tylko dlatego, ze ze swoja i nie tylko wiedza i doswiadczeniem postanowilam ich dodatkowo nie truc.
Syn osmioletni nigdy w zyciu nie bral antybiotyku. Dzieci choruja to fakt. Niektorych chorob nie da sie uniknac, ale ogromna wiekszosc mozna wyleczyc domowymi sposobami. Nawet zapalenie oskrzeli.
Corka moja lekarza nie widziala (hehe, w przychodni czy w szpitalu) nawet przy urodzeniu.
Chorowali obije, to fakt. Faktem jest, ze wtedy robie wszystko, zeby zatrzymac ich w lozku co przy moich diablatkach proste nie jest. Lecze cebula, czosnkiem, aloesem okladami, kapielami i zyja. I maja sie swietnie.
Nie mowie tu o dzieciach, ktore potrzebuja opeiki specjalistycznej, bo to, owszem, inna bajka. Mowie o zwyklych dzieciakach, ktore choruja jak kazde inne dziecko na grype, swinke, ospe, rozyczke, przeziebienia i jeszcze pare innych chorob.
Acha, with D tez nie podawalam i do krzywicy moim dzieciom na prawde daaaaalekooooo.

Chyba masz rację, o szkodliwości i braku potrzeby szczepień mówi się coraz częściej. Antybiotyki też wiadomo w ostateczności, dziś antybiotyk to lek na wszystko;) Dzisiaj dzieci są dobrze odżywione przez co silniejsze niż kilkadziesiąt lat temu. ALe na przyklad dziecko z atopowym zapaleniem skory juz potrzebuje pewnej specjalnej opieki itd.

Pomieszanie z poplątaniem, ale ponieważ to offtop, to nie będę prostował.



To trzeba było się wysilić na rzeczową krytykę. Przykład abstrakcyjny nie jest, chyba że masz na myśli symbole zamiast nazwisk czy liczb.



Z dwojga złego wolę łapanie za słówka niż zupełnie niezrozumienie...



Z tym się zgadzam i postaram zastosować do zarządzenia

tyle jest mowa o kredytach studenckich- lek na całe zło- a co jak weźmiesz,skończysz studia , a pracy nie ma bo jest jak jest? no właśnie. i wtedy co? zadłużenie i te sprawy... miałam przez 12 lat próbkę takiej masakry we własnym domu i mam dalej także podziękuję.
obeszłam się również bez rozwijania swoich pasji i potrzeb ( bo starczało na jedzenie i czynsz ), a jestem jedynaczką - także niestety będę trzymać przy swoim,że z tymi dziećmi- zwłaszcza w dzisiejszych czasach to różnie bywa ... ogólnie nie bardzo rozumiem Waszych postów " dziecko małe nic nie kosztuje, duże za to ..." , skoro mówimy o dzieciach to mówimy nie o 2 latkach, 6,latkach , mówimy o ich rozwoju całościowym od urodzenia do pełnoletniości.

Wiesz co? W takiej sytuacji powtarzam zawsze jedną rzecz: czy jak wybierałeś/wybierałaś kierunek studiów, to sprawdzałaś możliwości pracy? Perspektywy? Ja też mam znajomego, który najpierw wybrał sobie genialny kierunek: kolejny Pan Magister Zarządzania i Marketingu. Na dodatek jeszcze jakiejś filii UMCS. Wziął na te studia kredyt... i nie znalazł pracy. A jak znalazł, to słabą. Czy temu winien jest kredyt? Czy winne jest państwo?

Nie. Winni są ludzie, którzy idą na studia bez przemyślenia tego, co mogą po nich robić. Sorry, ale taka jest prawda. Nie ma już komunizmu, nie ma centralnie sterowanej gospodarki. Jeśli rynek jest przesycony absolwentami danego kierunku, to kończąc go albo jesteś wybitną jednostką i znajdziesz dobrą pracę, albo musisz liczyć się z brakiem pracy. Ewentualnie kiepsko płatną pracą, lub pracą kompletnie poza zawodem.

zerknij tutaj:
http://gospodarka.gazeta.pl/gospodarka/ ... 00183.html

Nie neguj więc kredytów studenckich, bo na moim kierunku (jak najbardziej trafionym, na publicznej uczelni) korzystało z nich około 10% osób. Nie słyszałem, żeby ktoś z nich nie miał teraz pracy i miał problemy z tym kredytem.

Crosis

pytasz ogólnie czy mnie?
bo ja Ci odpowiem,że wybrałam studia zgodnie z perspektywą znalezienia pracy- tylko,że my mówimy o utrzymaniu się na studiach, a nie po nich...
czytaj ze zrozumieniem.

a tak abstrahując od twojego schodzenia z tematu- to dziś rynek zmienia się co chwila - więc dziś ten zawód jest w cenie, jutro tamtem, nie mówiac o aktualnym kryzysie ,gdzie pracy nie ma po żadnych studiach(chyba ,ze masz zdolnosci medyczne, prawnicze i matematyczne- a tych jest mniejszosc).

mallys, no przepraszam, ale nie imponuje mi osoba, która nie szczepi dzieci i nie podaje witaminy D na ten przykład.

Tak, to proponuje przeczytac http://www.globalnaswiadomosc.com/profmajewskalist.htm

Istnieje jeszcze coś takiego jak zainteresowania, pasje. Ja studiuje ekonomię, wiem, że będzie ciężko, wiem, że nie jestem najlepsza, ale lubię to, nie wyobrażam sobie robić czegoś innego. Studiowałam też matematykę, niestety doba jak na te 2 kierunki jest zbyt krótka < nie wątpię, że są tacy co dają radę>. Jestem dobrej myśli;) Jednak spodziewam się, że rynek pracy mną wstrząśnie. Wiadomo, że jest zapotrzebowania na lekarzy, ale ja np. kompletnie sie do tego nie nadaje, podobnie jak nie widzę siebie na politechnice, mimo, że z matematyką nie miałam nigdy problemów.

decydujac sie na dziecko trzeba jednak przygotowac sie na ogromne koszta i to jest straszne ze wsztsko jest tak drogie, leki, srodki czystosci, mlodym i przyszlym rodzicom sie nie ulatwia a kreci sie nosem ze jest niz demograficzny...
ludzie z wyksztalceniem maja problemy ze znalezieniem pracy.na razie studiuje, jestem na pierwszym roku, pzrede mna jeszcze kawal drogi i bardzo martwie sie ze pomimo wyksztalcenia i checi nie bede mogla znalezc pracy, a jak wtedy bez pieniedzy zakladac rodzine?dzieci trzeba w cos ubrac, nakarmic.
ilu rodzicom odbiera sie dzieci i zabiera do domu dziecka ze wzgledu na zla sytuacje materialna, podczas gdy rodzice naprawde daja z siebie tyle ile moga, kochaja dzieci, dbaja.to bezduszna biurokracja jest wazniejsza od dobra dziecka.nikt nie mysli wtedy o cierpieniu tych ludzi.bardzo zle jest skonstruowane u nas prawo...wystarczyloby troche dobrej woli a mozna by bylo sporo zrobic.

[quote="zagubiona_21Tak, to proponuje przeczytac http://www.globalnaswiadomosc.com/profmajewskalist.htm[/quote]

Nie wszystkim teoriom trzeba wierzyć;), a zdrowy rozsądek nade wszystko

Tak. na przykład gdyby matka na wychowawczym dostawała choć kilkaset złotych za wychowywanie nowego obywatela

Jak dla mnie to fatalne spojrzenie na rzeczywistość.
Rozumiem, że jeśli przejawiam zdolności w kierunku matematyki, kocham to i jestem w tym naprawdę świetna, to powinnam mimo wszystko pójść na rusycystykę, bo akurat firmy w moim regionie otwierają kontakty na wschód. I umęczę się na tych studiach, a może nawet ich nie skończę, bo zdolności językowe co najwyżej średnie.

A nie lepiej po prostu ograniczyć tzw. "umowę pokoleniową" jedynie do rodziców? Wówczas ten "nowy obywatel" będzie ze swoich zarobków opłacał emeryturę matki. O ile oczywiście nie wychowa go na przestępcę, ale to byłby kolejny plus systemu: jeśli efekty pracy matki są marne, to i wynagrodzenie powinno być niskie bądź żadne.



Czy uważasz, że lepszym rozwiązaniem jest, gdy podatnicy są przymuszani do finansowania delikwentowi studiów dla jego przyjemności, mimo że nie ma na to zapotrzebowania? A potem jeszcze mają mu finansować miejsce pracy?