Ty sobie Wiwaldi lepiej posłuchaj Twojej muzyki dla uspokojenia, a nie spinaj się tak, bo majtek nie dopierzesz.

A przy okazji Alus. Na prawdę ciekawa historia.
Ja również miałem różne strachy od szatana, dlatego wiem, że nie można być w tych sprawach cynicznym.
Ale już tu świadectwa nie będę wykładać, bo kto wierzy ten wierzy, a kto nie za tego warto się pomodlić

Nie wiem co to było. Nikt nie wie. Mogę ci podać hipotetyczne rozwiązanie: drwiła z demonów a babcię to wkurzało. Równie dobrze babcia mogła podświadomie wykreować tego demona w celu udowodnienia wnuczce, że się myli (zakładam, że nie wiemy zbyt wiele o zdolnościach ludzkiego umysłu - być może drzemią w nim takie możliwości, o których nam się nawet nie śni). Dlaczego "demona" szlag trafił po modlitwie? Skoro babcia go wykreowała to tym bardziej unicestwiła swoją modlitwą. Wszystko nieświadomie. No i masz swojego demona. Moja teoria jest równie prawdopodobna jak twoja, mówiąca że to przecież musiał być demon, bo przecież wcięło go po modlitwie do Jezusa.

Kiedyś ludzie wierzyli, że potwór zjada Słońce. Dzisiaj nawet dziecko wie, na czym polega zaćmienie. Problem z ludzkością jest taki, że jej "większa połowa" wszystko, czego nie rozumie, z uwielbieniem kwalifikuje do kategorii zjawisk nadprzyrodzonych: jeśli jest coś niewytłumaczalnego, to może to być albo Bóg, albo szatan albo demon albo anioł i innego wyjscia nie ma. Jedynie "mniejsza połowa" ludzkości zadaje pytania, cierpliwie bada, testuje, eksperymentuje, sprawdza, porównuje, oblicza, weryfikuje.
Postęp nauki i wiedzy dokonuje się tylko i wyłącznie dzięki tej "mniejszej połowie".
Gdyby wszyscy ludzie byli twojego pokroju, czyli w niewyjaśnionym widzieli od razu i bezrefleksyjnie "demona" to do tej pory siedzielibyśmy w krzakach (a co sprytniejsi w jaskiniach) i tłukli pałami mamuty. A o TVN-ie i Faktach mógłbyś oczywiście zapomnieć.

Oczywiscie wierze Alus ale uwazam, ze zbyt pochopnie ocenila to wydarzenie. Nawet ja, niewiwrzacy, mialem "dziwne przypadki" jednak nigdy ich nie szufladkowalem. Niewiedza tez ma swoje prawa.
Z historii Alus wynika kilka waznych spostrzezen.
Diabel to wesola istota ktora wcale nie musi robic krzywdy.
Diabel, w przeciwienstwie do Boga(np.Oswiecim), przybedzie jesli go poprosisz.
Wbrew pogladom wielu, diablowi nie zalezy na ukrywaniu swego istnienia.
I na koniec, co ciekawe, diabel nie smierdzi w temperaturze ponizej zera.
A jakie wskazowki macie dla osoby ktora w trakcie ataku diabla zostaje porwana przez UFO? Modlic sie czy deklamowac tablice Mendelejewa?

jatsek, hipoteza że babcia swoim umysłem wpłynęła na postrzeganie drugiej osoby, po to, żeby jej coś udowodnić, i to podświadomie, jest śmieszna.
Gdyby babcia mogła swoją podświadomością wpływać na postrzeganie innych osób, to zapewne by o tym wiedziała, żyjąc już jakiś czas na tym świecie. Nie modliłaby się zatem tak gorliwie na różańcu po całym zdarzeniu. Świadczy to o tym, że i dla niej było to zaskoczenie. Demon zniknął po modlitwie, bo demony zwykle znikają po modlitwie. To jest właśnie dowód na to że to był demon a nie zjawisko fizyczne.

Wiara w paranormalne zdolności umysłu nie ma nic wspólnego z nauką. Można powiedzieć że tylko zastępujesz jedną wiarę ( w Boga ) przez inną ( w złośliwą babcię / w podświadome moce ). To ja już wolę wierzyć w Boga.
Prawdziwa nauka nie wyklucza istnienia Boga. W ogóle nie zajmuje sie Jego badaniem, bo nie jest w stanie stworzyć sytuacji doświadczalnej, w której możnaby to zrobić. Wielu pierwszorzędnych naukowców jest księżmi, więc Twoja wizja ludzkości podzielonej na dwie "połowy", tę zacofaną, wierzącą w Boga, i tę postępową, badającą świat, jest fałszywa.

Gdybym posiadała takie paranormalne moce, to bałabym się sama siebie.
Dural - fizycznej krzywdy nie doznałam, ale strach, przerażenie, jakie przeżyłam, nie sądzę, aby nie miał wpływu na mój system nerwowy.
Wcześniej byłam osobą wesołą, radosną, od tego momentu przez lata napadały mnie niczym nie uzasadnione momenty panicznego lęku i wybuchy złości, furii i agresji.

Dlaczego śmieszna? Bo ty tak uważasz? Jest równie śmieszna jak twoja o demonie spietranym po przywołaniu w modlitwie Jezusa - nie ma w nich żadnej różnicy. Obu nie można zweryfikować. Obie są równie prawdopodobne.



Zapewne by o tym wiedziała? Możesz jakoś udowodnić, że posiadanie jakichś ukrytych mocy jest zawsze tożsame ze świadomością ich posiadania czy tak sobie tylko to napisałeś bez refleksji, że właśnie wygłaszasz kolejną bzdurę?

Babcia jedyne umie się modlić. Nie ma żadnej świadomości zdarzeń, które swoją modlitwą być może wywołuje, bo wszystko tłumaczy Bogiem, Jezusem i demonami. Z takiego błędnego koła się nie wychodzi - zwłaszcza jeśli tkwi się w nim kilkadziesiąt lat czyli całe życie. Jej umysł pracuje jedyne w linii Bóg - Anioł - Demon - Szatan - Niebo - Piekło. Wszystko czego nie rozumie wrzuca do tego worka. Schemat dziecinnie prosty (dla ciebie jak widać za trudny do ogarnięcia)




To jest dowód jedynie na to, że jakieś nieznane zjawisko BYĆ MOŻE miało interakcję z działaniem babci (modlitwą). Jakie mechanizmy tym zarządzały - nie mamy o tym póki co żadnej wiedzy. Nie używaj pojęć (słowo: dowód), których sensu nie rozumiesz.

Więc coś tam się wydarzyło (zakładamy że cała opowieść jest prawdziwa).
Póki co nie jesteśmy w stanie tego wyjaśnić. Nie wiemy, co to było. Ale twoja chęć przypisywania wszystkiego, czego nie rozumiesz, siłom nadprzyrodzonym jest jak widać silniejsza niż rozsądek.



Chłopie! Podałem jedynie przykład, który tłumaczy całe zdarzenie równie ładnie jak twoja bajka o demonie.
Niczego nie zastępuję - stwierdzam i tłumaczę ci to ponownie: nie wiem co to było, ty też nie wiesz.



Bingo! Nauka ani nie potwierdza ani nie kwestionuje istnienia Boga. Ale za to ty "potwierdzasz" istnienie demona. Co więcej: masz na to "dowody"! Rozumiesz już, gdzie zbłądziłeś i jak mijasz się z podejściem naukowym, na które sam się powołałeś, czy nadal jeszcze nie załapałeś tej subtelnej różnicy?



Tak. Stworzyli sobie naukę o czymś, czego nie są w stanie ani badać ani weryfikować i w ramach tej zabawy przyznają sobie tytuły naukowe doktorów, profesorów czy magistrów teologii.
Faktycznie - czystej krwi rzetelni, poważni naukowcy...

Nie ma problemu - zamiast bać się siebie, bój się demona. Efekt (strach) jest zdaje się dokładnie ten sam.

jatsek napisał:

Bo nie trzyma się kupy.

Błędne założenie. O zdolnościach ludzkiego umysłu wiemy całkiem sporo, i nie ma tam "kreowania demonów".

Na jakiej podstawie tak twierdzisz? Widziałeś, rozmawiałeś, czy generalizujesz na podstawie hasła przyswojonego z tefałen "schowaj dowód swojej babci"?

Sugerujesz chorobę psychiczną, znowu zapytuję, na jakiej podstawie?
Teraz odpowiedz mi, jak osoba chora psychicznie, może podświadomie "wykreować demona" żeby coś "udowodnić swojej wnuczce"? I uważasz, że to co napisałeś trzyma się kupy?
No właśnie:
"Dowód
znaczenie: coś dowodzące czegoś, świadczące o czymś lub zaświadczające"
http://www.sjp.pl/co/dow%F3d

Dla mnie dowodem jest skuteczność modlitwy.

1)Wzywała demona.
2)Demon przybył.
3)Babcia wezwała Jezusa i Maryję.
4)Demon uciekł.

Ty nie jesteś sceptykiem. Ty jesteś wierzący i to bardzo.
W nieistnienie demonów.


Zły przykład.
Skoro nie wiesz, a twoja teoryjka parapsychologiczna jest idiotyczna, to dlaczego kwestionujesz świadectwo głównego świadka? No właśnie, skoro najprościej, to jest to najbardziej prawdopodobne rozwiązanie. Po co mnożyć byty ponad konieczność?
"Proste rozwiązanie jest najlepsze, nie wymyślaj nowych czynników jeżeli nie istnieje taka potrzeba, a jeżeli już, to udowodnij najpierw ich istnienie". Słyszałeś o brzytwie Ockhama?
Nota bene, Ockham był franciszkaninem, jego zasadą posługują się wszyscy naukowcy. Znowu nie wiesz o czym piszesz. Słyszałeś o księdzu profesorze Michale Hellerze? http://ksiazki.wp.pl/wiadomosci/id,36170,wiadomosc.html

"Największym zwycięstwem szatana jest to, że tak mało ludzi wierzy w jego istnienie".

To ja poproszę o szczegółową analizę porównawczą, która jasno pokaże, w których miejscach twoja bajka o demonach dla odmiany od mojej bajki trzyma się kupy. Ale rzeczowo i merytorycznie poproszę, bez ogólników bez pokrycia, którymi rzucasz do tej pory.



Nie sugeruję żadnej choroby, a zwłaszcza psychicznej. Czyli niczego nadal nie rozumiesz.



Pomijając oczywiście, że nie sugeruję choroby psychicznej: podaj powody, dla których osoba chora psychicznie nie może "wykreować demona". Rzeczowo i merytorycznie poproszę oczywiście.




Dla mnie dowodem jest skuteczność modlitwy.



To jest jedynie twoja, niemożliwa do zweryfikowania, interpretacja pewnego ciągu zdarzeń.

Moja jest następująca:
1)Wzywała demona. (fakt)
2)nieodkryte przez naukę mechanizmy drzemiące w ludzkim umyśle, aktywowane nieświadomie w mózgu babci wywołały u obojga charakterystyczne objawy obcowania z czymś, co obie uznały za demona.
3)Babcia wezwała Jezusa i Maryję. (fakt)
4) nieświadome oddziaływanie wykreowane przez umysł babci zakończyło się równie nagle jak zostało aktywowane - babcia najpierw chciała żeby demon dał nauczkę drwiącej wnuczce (demon się "ukazał) po czym przerażona babcia zapragnęła żeby demon "zniknął" a jej umysł wykonał polecenie - zaprzestał generowania halucynacji u obojga.

To jest taka sama teoria, jak twoja o demonie. Skoro tego nie dostrzegasz, to znaczy, że nic nie jest w stanie poruszyć twoich klapek na oczach.




W takim razie równie zły jak twój demon.




Niczego nie kwestionuję - nie twierdzę, że zdarzenie jest zmyślone.




Kilka tysięcy lat temu najprostszym wytłumaczeniem zaćmienia Słońca była teoria mówiąca, że pożera je potwór.



Udowodniłeś istnienie demona? Złapałeś go za ogon, wpakowałeś do puszki i trzymasz gotowego do zaprezentowania w tefałenie?



Starożytnym brzytwa Ockhama nakazywała uznać, że potwór wcina Słońce - to było najprostsze wytłumaczenie.

Bodek, demony istnieją, ale nie należy się ich lękać. Należy się ich brzydzić. Do obrony przed nimi Bóg dał nam całe spektrum środków. Począwszy od codziennej modlitwy poprzez sakrament spowiedzi, aż po uczestnictwo w Eucharystii. Polecam też modlitwę do Matki Boskiej "Pod twoją obronę" i do św. Michała Archanioła. Jeśli chcesz wiedzieć więcej, odwiedź tę stronę:
http://egzorcyzmy.katolik.pl//index.php

Podejrzewam że tych którzy są oddaleni od Boga Szatan nie rusza bo i po co? Przecież jego cel jest osiągnięty, a tak jeszcze by się zastanawiali czy jednak nie istnieje coś więcej.

Ciekawa teza Wiście. Rozumiem że uznajesz ateistów i wyznawców innych religii za skazanych na potępienie? Jest to dziwne o tyle, że Twój Kościół, o ile się orientuję, oficjalnie nie wyznaje już takiego poglądu.
Poza tym, czy ta dziwna zeleżność że Szatan czy demony dają znać o swoim istnieniu praktycznie tylko tym którzy w ich istnienie już wierzą, nie wywołuje u Ciebie innej refleksji?

Nadinterpretacja - Wist nic nie mówi o wyznawcach innych religii.
A ci oddaleni od Boga, na dany moment ulegający szatanowi nie potrzebują jego zabiegów.
Co nie wyklucza, że kiedyś mu umkną.

Przekłamanie - ja precyzyjnie piszę, że nie wierzyłam w jego istnienie.

Mój post dotyczył odpowiedzi Wista na pytanie o ludzi nie wierzących w "Boga w Trójcy Jedynego" a zdaje się że w takiego nie wierzą nie tylko ateiści ale także wielu teistów.

Może było tak jak mówisz. Ale fakt, że jakieś dziwne zjawiska, które wielu ludzi zinterpretowałoby w inny sposób, Ty odebrałaś jako działanie Szatana świadczy jednak o czymś innym. I znamienne jest że wcześniej nasłuchałaś się niesamowitych historii, co też może być wyjaśnieniem dlaczego tak zareagowałaś.
Opowiedzałaś swoją historię, to i ja się zrewanżuję swoją.
W czasach kiedy jeszcze byłem wierzący chodziłem często jako dziecko do kościoła. Kiedyś z grupą kolegów i koleżanek wracaliśmy późnym wieczorem do domu a droga wiodła przez około 1.5 km odcinek lasu. Ktoś dla żartu zaczął opowiadać jakieś standardowe przerażające historie o powracających z zaświatów nieboszczykach i o ile dobrze pamietam o słyszanych podobno w tej okolicy głosach dzieci ktore się utopiły w pobliskim stawie. Krótko mówiąc zaczęło się od żartów a skończyło się na tym że wszyscy niemal biegiem pokonaliśmy resztę drogi modląc się wspólnie na głos w przekonaniu że złe moce są tuż obok nas i w każdym odgłosie z lasu i ruchu gałęzi dopatrując się czegoś groźnego.
Taka głupia historyjka, ale mówiąca trochę o tym jak wpędzenie sie w taką zbiorową histerię może zaburzać odbiór rzeczywistości.