Dzięki...

Wydaje mi się, ze trzeba świadomie wybrać wiarę. Zawsze był mi bliski cytat: Platon jest mi przyjacielem, ale większą przyjaciółką Prawda.
To powiedział Arystoteles gdy zapytano go czemu podważa tezy mistrza.

W dzisiejszym świecie nie utrzymasz się pod katolickim kloszem. Bo w końcu w rodzinie czy w pracy natrafisz na "heretyków."
Każdy ma za zadanie głosić Ewangelię a nie tylko wybrane osoby, a jeśli nie umiemy pokonać "heretyków" argumentami to może mają rację ?

Ja nie wierzę ślepo w to, co mówią inni i dlatego problem się zaczął w momencie, gdy trafiłam na cytat z Tysiąclatki o którym mówiłam.

Także jak widzisz to Kościół mi namieszał w głowie- bo albo bibliści się mylą a przecież na ich wiedzy wszyscy polegamy albo Kongregacja wymusza na nas nieprawidłowego "Pana".

Spróbuje zabrać się za apologetykę- choć czy nie jest tak, że wynik już mamy a musimy tylko sobie to jakoś uzasadnić ?

Chętnie przeczytałabym pozycję jakiegoś niezależnego badacza jak to jest z tymi manuskryptami Biblii.

W dyskusji nie zawsze wygrywa ten, kto ma rację, często ten, kto ma większą wiedzę. Trzeba pokory, żeby zauważyć, że jest się tym, co ma małą wiedzę.



Nie ma tu sprzeczności - bibliści tłumaczą, a Kościół mówi jak tego tłumaczenia (w oficjalnym, liturgicznym przekładzie) używać. "Pan" nie jest nieprawidłowy, bo nie jest błędnym tłumaczeniem Jahwe, tylko sposobem używania/czytania.



Co do apologetyki, to polecam hioba - Piotra Jaskiernię:
http://katolik.us/ - jego forum
http://fronda.pl/hiob/blog/ - jego blog
Polecam też naszego forumowego Marka MRB - (aktualnie ma nick Barnaba), też ma sporą wiedzę.
Oraz:
http://www.effatha.org.pl/apologetyka/apologetyka.htm
http://www.apologetyka.katolik.pl/
http://www.trinitarians.info/
http://analizy.biz/marek1962/

Nie było nawet żadnej dyskusji tylko słuchałam audycji radiowej.

Czasem nie odwrotu od dyskusji- wiesz ostatnio przy urodzinowym stole ktoś zaatakował dogmat. Może mogłam wyjść wtedy do toalety. Musimy być zawsze przygotowani na obronę wiary.

Skoro trzeba mieć dużą wiedzę by bronić wiary- to czy nie trzeba również dużej wiedzy by zostać wyznawcą?
Dlaczego katolik a nie prawosławny, protestant, Mormon ?
Bo tak się urodziłam? A jednak od wyznawców innych religii oczekujemy że się nawrócą- choć ich duchowni też mówią im, że poza ich kościołem nie ma Zbawienia.

Ale to nie ma żadnej różnicy.



Oczywiście, ale do tego potrzeba chęci, cierpliwości i czasu. Scott Hahn, który był protestanckim pastorem, który powrócił do Kościoła katolickiego mówił, że czymś nieodzownym dla apologety jest częsta Eucharystia, a różaniec pomaga zrozumieć Pismo Święte.



Wiara nie znosi pustki, a brak dobra jest złem. Cały czas (także na początku życia) staramy się poszukiwać Boga i być najbliżej Niego. Tym "najbliżej Niego" w czasach dzieciństwa często jest wiara rodziców, ale to nie znaczy, że przestaliśmy szukać - szukamy całe życie. Jeżeli byśmy przestali szukać, to byśmy pozostali na poziomie wiary pierwszokomunijnej, która o ile wtedy jest proporcjonalna do naszego rozwoju, to w czasie dorosłości jest już dziecinna, niewystarczająca. A tak szukając prawdy trwam w Kościele wyznając, że w Nim jest pełnia prawdy.


Jak to "też"? Czy, a jeśli tak, to w jakim znaczeniu Kościół używa tego sformułowania? Zanim napiszesz coś takiego, sprawdź jaka jest rzeczywistość.

No cóż. Ja nie rozumiem niektórych dogmatów. Wierzę, że Kościół głosi prawdziwą Naukę. Dokładnie, w dyskusji najczęściej wygrywa... krzykacz, lub perfekcyjnie posługujący się sztuczkami retorycznymi. A Prawda... bywa cicha, zakrzyczana, ubiczowana. Dlatego też do wielu dyskusji nie staję, teksty niektóre mijam, a Prawdy szukam - bo mam wątpliwości - w opracowaniach katolickich.

Jak widzisz odniosłam sie do argumentu djdomina- wiem jakie jest stanowisko Kościoła.

Zaczęłam przeglądać te apologetyczne strony i sam kanon sprawia już kłopoty- ponieważ nikt inny nie ma takiego jak my- to trzeba założyć my mamy rację a inni są "gupi".

Zaś Twój argument :


jest chyba nie do obrony.
Przeczytaj sobie gdzie chcesz hasło: Textus Receptus i dowiedz sie jak dwaj goście nas nabili w butelkę.

Z tym że JHWH nie jest imieniem nadanym Bogu przez ludzi, jest jego samookreśleniem. Sam nadał sobie to Imię.


Problem w tym że w Septuagincie było JHWH - istnieja w końcu papirusy septuaginty z JHWH. Zostało zastąpione zwrotami zastępczymi później. Zapewne taki sam los spotkał JHWH z NT. Sam Hieronim pisał że spotykał we wczesnochrześcijańskich pisamch (greckojęzycznych) imię Boże zapisane alfabetem hebrajskim.




To nie zbyt dobrze świadczy o rzetelności tych tłumaczy, skoro ingerowali w tekst z powodu apologetyckich przepychanek z jakąś tam 'sektą' która jest bez znaczenia dla Kościoła. Skoro na prace biblistów katolickich wpływają poglądy jakiegoś tam marginalnego wyznania to ciekawe co zmienili pod wpływem polemiki z dziesiątkami innych? Czy tylko ŚJ doczekali się takiej 'nobilitacji'?


Swoją drogą wymazanie JHWH i zastąpienie go innymi określeniami to chyba najwiekszy gwał na oryginalnym tekście PŚ który kiedykolwiek dokonano.


Teresse
Co do czystego tekstu hebrajskiego i greckiego to istnieją takie.
Powstały one później niż niezbyt doskonały tekstus receptus.
Znawcy greki opracowywali coraz bardziej oczyszczone teksty. J.J Griesbach korzystajac z setek greckich manuskryptów dostępnych w XVIII wieku opracował tekst wydany w latach 1976-1806. Inne cenione teksty greckie przygotowywali Tischendorf (1872) czy vin Soden (1910).
W USA powszechne uznanie zdobył tekst krytyczny, będący potem podstawą wielu anglojęzycznych przekładów, tekst Westcotta i Horta z 1881 roku. Wiele przekładów francuskich opiera się na tekście Nestle i Aland. Biblia Tysiąclecia opiera się zaś na tekście Augustinusa Merka z 1948 (uczonego kaolickiego). Dla Porównania Warszawska na tekście Nestle i Aland (1979).

CZemu mowa tylko o ST ?
A co powiecie o dopisywaniu Tetragramu w Nowym Testamencie, gdzie go nie ma ?

A czy go tam rzeczywiścioe nie było? Na przykład w cytatach z Pism Hebrajskich ,które zawierały to imię?

Wiele przekładów NT zawiera to imię.Na przykład NT w przekładzie Szymona Budnego z 1574 r.

Przeczytajcie mi na głos w sposób poprawny JHWH.

Dopiero, gdy to zrobicie, powróćcie do idei zapisywania Imienia Boga. Bowiem JAHWE jak i JEHOWA to tylko przypuszczenia, jak żydowscy kapłani wymawiali to imię - nie zachowały się nagrania z tego czasu. Reszta zawsze mówiła ADONAI.

Stąd słusznym jest pisanie PAN, tylko... dobry pomysł mają Anglicy, pisząc PAN wielkimi literami, stąd od razu wiadomo, gdzie w oryginale było JHWH, a gdzie Pan.

djdomin: tak samo "PAN" mają polskie Biblie - Ekumeniczna i Paulistów.

Fajnie, że ktoś też tak myśli.

Czemu nie możemy pisać tetragramu a czytać Adonai tak jak Żydzi ?

Żydzi nie wierzyli w Trójcę- a my wierzymy, że Trzy Osoby są sobie współistotne - wiec czemu wypowiadamy Imię Jezus ?

Moim zdaniem to wyczyszczenie zemści się na nas w przyszłości- już są próby stworzenia światowej religii- i czemu nie, przecież każda religia wyznaje jakiegoś "boga".

Co do moich wątpliwości to nie będę więcej pisać co by innych nie zgorszyć.

Faktycznie zaniedbałam ostatnio modlitwę i pewnie Szatan się do mnie dobiera.

Jak ktoś nie ma co robić- to proszę o modlitwę za mnie i za moja rodzinę- bo od wierzących się w niej nie roi.

Swoją drogą św. Tereska też miała przed swoja śmiercią poważne wątpliwości- może to znak, że mój odjazd z tego świata sie zbliża...

Trochę się cieszę, że skończył się ten cukierkowy okres wiary- bo jak wiemy z pism mistyków to dopiero pierwszy etap na dłuuugiej drodze. Choć nie wiedziałam, że wątpliwości mogą być taką męczarnią.

Nie ma i tyle.

No właśnie, Jakim prawem ?

Z tymi imionami bardzo ciekawa sprawa.

Wydaje mi się, że decyzja żeby używać PAN czy BÓG zamiast Jahwe jest słuszna. Dlaczego? Dla Hebrajczyków i w ogóle wszystkich ludów wschodnich imię zawierało jakby tajemnicę osoby przez nie nazwanych. Jakub walczy z Bogiem pytając go o jego imię - bo ludy ościenne miały swoich Bogów, a oni takiego bezimiennego. Podobnie co chwilę w Biblii znajdujemy symbolikę imion różnych postaci, od Ewy do Piotra.

To wszystko prawda - ale dla nas w zasadzie akademicka i nieistotna. Nasza kultura zupełnie zaniedbała wagę i symbolikę imion, a nie znając oryginalnych języków biblijnych, nie mamy też skojarzeń, co imię może oznaczać. Imię "Jahwe" brzmi dziwnie i obco, jakby jednego z różnych mitologicznych bogów. Wolę się zwracać do Boga: Panie, niż Jahwe. Czy to sprzeniewierzenie się Biblii? Oczywiście że nie. Skoro w Nowym Testamencie już się nie używa "Jahwe", choć nawiązuje do tego imienia, my też możemy tak robić.

Ale w ST to Imię jest.

Jak czytasz Biblię to masz wrażenie, że Baal to imię? Bo ja tak myślałam.
A Baal to właśnie tytuł "Pan". Baal zostawia się nieprzetłumaczone- choć można by to przetłumaczyć jako Pan, a Imię Boga się tłumaczy jako Pan.

Wyczytałam w wikipedii, nie wiem na ile to prawda, że Żydzi nazywali Boga tytułem Baal do momentu gdy pojawił się Baal konkurent.

Księga Jeremiasza to księga prorocka o ilę się nie mylę- nie odnosi się wiec jedynie do ówczesnych Żydów.

Przetłumacz sobie Baal na Pan i zobacz co wychodzi.

Jer 27 Zmierzają ku temu, by przez sny swoje,
które jeden drugiemu opowiada,
poszło w niepamięć moje Imię u mojego ludu,
podobnie jak zapomnieli mego Imienia dla Baala ich przodkowie.