Niewątpliwe jest, że częstą przyczyną naszych chorób są zmartwienia, kłopoty, żale, złość oraz brak przebaczenia sobie i innym. Dobre samopoczucie i powrót do zdrowia wracają, gdy w porę pozbędziemy się wyżej wymienionych obciążeń.
Homeopatia twierdzi, że może nam w tym pomóc, ponieważ dysponuje lekami na skutki zmartwień, kłopotów, żalu, złości itd. I tak się rzeczywiście wydaje, przynajmniej na początku „leczenia”. Poprawy zdrowia bywają bowiem olśniewająco -oszałamiające. Czujesz się zdrowiutki, radosny, szczęśliwy, fizyczne objawy choroby znikają. Znikają też dręczące nas myśli (Twoje dziecko, co prawda, nadal nie robi postępów w szkole, ale to cię dziwnie nie martwi, jakby to już nie był twój problem).
Radość z dobrego samopoczucia jest wielka, każdy przecież chce być zdrowy. Zaczynamy ufać…
Niestety przyczyny naszych chorób nadal istnieją. Zostały tylko odsunięte w przyszłość.
Tam spiętrzone i niezałatwione czekają nieubłaganie na dogodną chwilę.
Po jakimś czasu przychodzi tzw. pogorszenie. Nasza choroba się wraca. Nie ma jednak powodu do niepokoju! Jest przecież kolejna dawka leku, po której znów będzie „bonanza”.
Zaczynamy od dawek niższych, przechodzimy do wyższych, bo nasz bagaż (troski, kłopoty, złości, żale, niedokonane przebaczenia), jako ciągle niezałatwiony a tylko odsuwany w czasie problem rośnie. Trzeba więcej energii = leku o wyższej potencji, aby go znowu popchnąć w przyszłość.
Kiedy jeden lek przestanie działać podaje się inny. Znów jest błogo, radośnie i wpadamy w zachwyt. Czas mija. Pęczniejący ładunek czeka.
Szczęście nasze potęgowane jest przez wrażenie posiadania nieograniczonej ilości czasu.
Zupełnie nie myśli się wtedy o przyszłości w sensie konsekwencji (a więc o przyszłości wiecznej już w ogóle = poczucie bezkarności).
Bóg ściga grzeszników zsyłając im wyrzuty sumienia, a tu nagle „pstryk” i wyrzuty sumienia znikają. Mamy więc znowu dużo czasu (tak nam się naiwnym wydaje), dużo siły fizycznej i odwagi do wszystkiego. Do czynienia zła też. A usprawiedliwieniem naszym jest myśl, że i nasi bliźni czynili nam krzywdę. Spirala odwetu nakręca się – ktoś zaciera kosmate łapy. Homeopatia to pewna analogia do prezerwatywy. Sprzeciwia się planom Bożym.
Kolejna dawka na uśpienie naszej duszy powoduje, że ponownie rezygnujemy z porządkowania naszych spraw. Trzeba przecież korzystać z życia. Jest takie beztroskie.
Na co te nudne rozmyślania i ta okrutna deprecha. Dalej do przodu!
A teraz przykra niespodzianka o której żaden z homeopatów nie informuje swojego pacjenta przed rozpoczęciem „terapii”.
Poprawa utrzymuje się tylko do pewnego czasu!!!
Jedno jest absolutnie pewne – któraś z kolei dawka „leku” będzie ostatnią, która pomoże.
Kolejne będą już tylko w zawrotnym tempie pogarszać (czyli przybliżać nas) do naszego bagażu nie załatwionych spraw, powiększonego o krzywdy wyrządzone bliźnim w okresie „terapii homeopatycznej” (czytaj terapii usypiania i oszukiwania sumienia).
Jakie to strasznie przykre, obudzić się „z ręką w nocniku”. Rozpacz i depresja są niewyobrażalne. A im większa tym większa uciecha tego, który daje szczęście przez oszukiwanie i usypianie sumień i który, w przeciwieństwie do nas ma bardzo dużo czasu…
Jesteśmy jego, ma nas na widelcu, bo haos i zamęt, który szarpie i plącze nasz umysł nie pozwala na prawdziwe przebaczenie i na prawdziwy żal za grzechy, a pewni obecnie jesteśmy tylko jednego: nasz czas się skończył…
W rozumie „leczonego” homeopatią nie ma miejsca na przebaczanie. Jest wychodzenie złości przez rozdawanie ciosów otoczeniu (czyli często najbliższym z rodziny niestety). niest Aże krzywda wyrządzona wraca do wyrządzającego to bagaż złych uczynków rośnie rozpychając do jeszcze większych rozmiarów naszą walizkę z nie załatwionymi problemami, kłopotami i pretensjami. Ten tragiczny ładunek nie przestał być nasz. Nikt tego „trefnego” towaru od nas nie zabierze. I nikt go sobie nie da podrzucić…
Podobnie ma się sprawa z żalem za grzechy, który jest tylko pozorny i nietrwały. Osoba będąca pod wpływem homeopatii żałuje tak, jak złodziej, który płacze nie dlatego że kradł ale dlatego że go złapali.
Co może dla nas zrobić wtedy dobry Bóg? Jest On co prawda, przeogromnie miłosierny ale musi też być sprawiedliwy. Taka z nami podpisał umowę. A słynie z tego że słowa dotrzymuje zawsze. I tak nam odpuści nasze winy jako i my odpuścimy naszym winowajcom.
Skoro jednak nie jesteśmy w stanie ani przebaczyć ani żałować prawdziwie to zapłakany Bóg ma tylko jedno wyjście. Postąpi z nami sprawiedliwie.
Teraz już tylko należy się zastanowić, kto najbardziej lubi tę Boską /sprawiedliwość? Komu na niej najbardziej zależy?
Myślę, że tąścieżkę dedukcyjną należy obrać aby rozwikłać mechanizm działania homeopatii. Bo wielka liczba dusz ludzkich da się sprowadzić na manowce i zginie bezpowrotnie w czasie trwającego latami sporu o to czy woda może mieć pamięć czy nie.

Wyrwana z sideł myśliwego przez Bożą opatrzność posługę księdza egzorcysty.

Opowieść o szatanie siedzącym w kuleczkach z cukru. Brawo

Droga EwaMedyk1, miło przeczytać świadectwo osoby, która poradziła sobie sobie z takim problemem. Byłbym nawet w stanie się zgodzić z tym co napisałaś jednak bardzo uderza mnie to, że z taką łatwością wrzucasz każdego człowieka, który korzysta z homeopatii, do wora nieszczerości, zła i kłamstwa. W kontekście homeopatii większego niebezpieczeństwa doszukiwałbym się w słabości ludzkiej, skłonności do bałwochwalstwa , do czynienia bożka z tego co tajemnicze i niezrozumiałe. Większa krzywdę (moim zdaniem) duchową, wyrządza właśnie pokładanie ufności w tajemnice homeopatii, aniżeli sama tajemnica*.Tak samo jak sprawa ma się z horoskopami, które same w sobie są "układnie" sformułowanymi zdaniami, a niektórzy ludzie przypisują im nadprzyrodzone właściwości. A wiara w innego bożka, jest prosta droga do otwartości na dręczenia.

*Co do tajemnicy, chętnie obejrzałbym wyniki badań, na populacji przekonanej o tym, że biorą "normalne" leki. Oczywiście cześć powinna być "prawdziwymi" lekami, cześć placebo a pozostała cześć homeopatią. Wtedy można by zaobserwować stan zdrowie psychicznego, kondycji duchowej poszczególnych grup jednostek po terapii danymi lekami. Tylko takie badania mogłyby być w jakimś stopniu miarodajne, póki ostatecznie nie rozwiąże się zagadka strukturyzacji wody a zatem i homeopatii. Swoją drogą, zastanawia mnie w jaki sposób pacjenci po przeszczepie pamiętają gusta dawców. Ale to temat na inna dyskusję

A medycyna konwencjonalna - chirurgia, transplantologia, ratownictwo medyczne i in. - nie sprzeciwiają się panom Bożym?

Największy problem, którzy mają wrogowie homeopatii polega na tym, że preparaty homeopatyczne działają.
Nie wiadomo jak - nauka nie potrafi teg0 dzisiaj wytłumaczyć - oraz
bez wątpienia nie zawsze, nie wszystkie i nie na każdego, ale działają.

ciemnogród i średniowiecze.zadnych lekow proponuje nie brac, nie jesc i czekac aż dobry Bog rozwiaze wszytskie wasze problemy.jak czytam cos takiego to mi rece opadajai wiara w ludzi niknie.

Leki homeopatyczne to tylko placebo - jeśli ktoś wierzy, że mu pomagają niech bierze.
Jezus uczył, że z serca pochodzą złe rzeczy, nie z pokarmu, leków.

A masz na to dowody, że to tylko placebo?

Zawartość środka leczącego w lekach homeopatycznych jest wymieszana do potęgo entej i potrząsana......przecież moc uzdrawiania ma eneria z kosmosu nabyta podczas owego potrząsania.
Tyle samo będziesz miał piwa w Wiśle gdy wlejesz butelkę w Krakowie a zaczerpniesz w Gdańsku

ale takie pierniczenie jak w poscie zaczynajacym temat ze to przeciw planom bozym to ja proponuje noworodkow nie ratowac bo by umarly, ludzi nie leczyc, bo umra.
czasem to po prostu wstyd ze chrzescijanstwo tkwi w okowach sredniowiecza. a potem sie dziwicie ze kosciol jest osmieszany?jak nie jest powazny.tylko sie ktos glupot z ambony naslucha i potem widac takie ciemne kwiatki jak powyzej.rece opadaja.
po prostu boli niektorych to, ze to dziala.
poza tym ja widze tu silne powiazanie z paleniem czarownic.takie samo zaciemnienie umyslowe, tylko ze tyle wiekow minelo a kosciol nadal stoi w miejscu i dlatergo ta reliogi traci na wiarygodnosci glownie pzret takie rzeczy.
pozdrawiam.

Alus, ale to co napisałeś nie stanowi dowodu. To są tylko sądy wydawane o tym, co nie zostało poznane, więc taki argument nie ma siły. Spór dalej nie zostanie rozwiązany bo nie ma rozwiązania. Jeżeli teoria o pamięci wody okaże się nietrafiona wtedy rozwiązaniem będzie owe placebo, jeżeli natomiast dowiedzie się istnienia takiego zjawiska jak pamieć wody, to i uzasadnione będzie owo "potrząsanie i rozcieńczanie".

Nurhia, Kościół bezpiecznie podchodzi do tematu i to nie ma nic wspólnego z zacofaniem. Homeopatia jest niepoznana, a jeżeli komuś przynosi szkody to zaczyna się ją postrzegać jak pozór zła, którego chrześcijanie powinni unikać. Podobnie rzecz się ma w innych sprawach. Więc sądzę, że bardziej "boli" ich nie to, że to działa tylko to, że nie da się na razie poznać dlaczego to działa.

tanczacy, a co byłoby dla Ciebie dowodem? Brak substancji leczniczej w wodzie jest właśnie dowodem na to, że... mamy do czynienia z... WODĄ i niczym więcej.

Co do owej pamięci tej wody - jeśli zapamiętuje leki, to zapamiętuje też z pewnością wszystkie inne substancje jak rybie kupki, kwaśne deszcze, ogólną urynę i kloakę... ha! wtedy dopiero byłby problem. Wyobraź sobie, ze z pewnością spożyłeś już niejedną cząsteczkę wody, którą np. Hitler wydalił z moczem

Nie zrozumie ten komu nie będzie dane.

Epikuros, ja nie doszukuje się w homeopatii niczego poza zjawiskami fizyki, jeżeli ma leczyć to tylko poprzez wspomnianą niepotwierdzoną teorie pamięci albo poprzez autosugestię. Więc to, że jest tam tylko woda z czym się oczywiście zgadzam, nie świadczy o tym, że to woda jest zawsze taka sama i nie może posiadać właściwości, których nie udało się odkryć. Po prostu dopuszczam możliwość istnienia takiego zjawiska, bo nie nie ma ani dowodów zaprzeczających ani potwierdzających. To, że czegoś nie widzisz, nie znaczy, że tego tam nie ma. Nie jestem ani sceptykiem ani pochopnie wierzącym. Dowodem, który mógłby wpłynąć na prawdziwość którejś z tez mogłyby być np wcześniej wspomniane badania statystyczne.

Co do rybich kupek i innych , to nie widzę w tym nic absurdalnego. Wszystko się rozkłada i staję się częścią czegoś nowego, więc prawdopodobieństwo, że zjadłeś cząsteczki kogoś kto kiedyś był człowiekiem są bardzo prawdopodobne, prześledź sobie łańcuch pokarmowy i znajdź jakąś barierę, która uniemożliwiłaby przedostanie się kawałek ciała do dajmy na to kurczaka albo ziemniaka

Jak wyobrażasz sobie badania wody skierowane na właściwości homeopatyczne? Nie uogólniaj, że woda nie posiada wełaściwosci - posiada, ale wpływ na nie mają rozpuszczone w niej substancje. Stopień rozcieńczenia substancji w lekach homeopatycznych jest tak mały, że jeśli w danej dawce leku znajdzie się jedna cząsteczka owej substancji to i tak szczęście. Pamięć wody? Na gruncie wiedzy fizyczneji chemicznej jaką posiadamy, teoria ta jest absurdalna. Nic jej nie potwierdza. Działania leków homeopatycznych można jednak zaobserwować. Teraz mamy do wyboru dwie teorie: 1. Dobrze nam znany efekt placebo i autosugestii. 2. "Pamięć wody". Jeśli potwierdzeniem teoryjki o pamięci wody ma być zjawisko, które da się z powodzeniem wytłumaczyć inną sprawdzoną już teorią to należy zapytać co za głupiec wymyśla takie metody.

Wiarygodny i obiektywny test na pamięć wody możnaby zrobić w warunkach laboratoryjnych. Np. Rozcieńczyc w wodzie destylowanewj daną substancję tak aby miała stężenie charakteryzujace leki homeopatyczne (czyli praktycznie żadne). Następnie wziąść próbkę wody kontrolną i obie próbki podać wszelakim testom jakie sie tylko da - jak reaguje z innymi substancjami również.

Dlaczego nikt takich badań jeszcze nie zrobił? Może dlatego, że sceptycy nie są chętni płacić za badania obalające absurdalne tezy, a zwolennicy dobrze wiedzą jaki wynik tych badań będzie.



Toż o tym właśnie piszę, materia krąży w przyrodzie. Może nie całe komórki, ale atomy już tak. Kromka chleba którą niedawno jadłeś z pewnością składała się z atomów, które kiedyś tworzyły... kupę
Tak na marginesie

Dowody na to że homeopatia to placebo? Człowieku, jest ich cała masa! A najbardziej znane to te duże, opublikowane w prestiżowym medycznym czasopiśmie Lancet: http://www.kosciol.pl/article.php/20050829223129359

Pamięć wody to oryginalny pomysł. Tylko dlaczego nikt mi nie może wytłumaczyć, czemu ta woda pamięta tylko rozcieńczane molekuły, a juz np krowiego placka leżącego w potoku jakoś nie?