Tylko tyle, że powielasz ich zdanie, że każdy kto wypowie choć jedno słowo krytyczne o owych mediach "atakuje Kościół"

I to zadziwiające .....regułą p. Cejrowskiego jest nie powstrzymywnie się, ale walenie na odlew.

Nikt nie detronizuje BXVI ....Kościół to wierni i duchowni, a Konstytucja Dogmatyczna o Kościele nakłada na wiernych obowiązek czynnego uczestniczenia w Kościele.
Nie tylko w roli biernych odbiorców, ale czynnych współtwórców.

Kiedy odnosiłam się personalnie do Twojego katolicyzmu?

A czym zasłużyłam na zmianę nicku i czy masz zgodę Acro na podebranie ?:D

Widzę, że jesteś przeciwnikiem publicznych mediów, skoro je tak bez ważnej przyczyny wywołujesz do dyskusji. To wiele tłumaczy. Ja nie jestem ich zwolennikiem i nie zamierzam ich bronić.
A co do Wojewódzkiego, to owszem dostosowuje się do gościa w studiu - każdego stara się jakoś na nowo i atrakcyjnie obrazić, żeby nie nudziło się to zazwyczaj stałej i mało wymagającej widowni

Tym razem to Hołownia walił i na odlew i caly czas był w natarciu.

Jak można współtworzyć Kościół jednocześnie podkopując do Niego zaufanie milionom ludzi?

Nie bezpośrednio. Pośrednio - owszem.

Jezus rzekł: "Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem"."Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przeze Mnie."

Przepraszam Ciebie i przepraszam Acro za pomyłkę.

To tyczy każdego człowieka, a ludzie tworzą media.

Wojewódzkiego oglądam tylko czasem z racji rozmówcy w danym programie....i zapewniam Cię, Wojewódzki potrafi rozmawiac dowcipnie, merytorycznie bez obrażania - to zalezy od jego rozmówcy.

Był gospodarzem programu, prowadzacym - a kwesti czy walił czy dopytywał to subiektywny odbór widzów.

Najskuteczniej podkopują autorytet Koscioła duchowni, którzy usiłują ukryć niecne czyny swoich współbraci, zapominając słowa Chrystusa, że nie ma spraw ukrytych które by nie został ujawniona.

I dlatego w każdej Mszy św wyznajemy prawdę o zbawieniu - "z Chrystusem i w Chrystusie" a także "przez Chrystusa" - On swoją zbawczą łaską obejmuje wszystkich ludzi.

Nie ma sprawy ...tylko ja jestem ONA.....do dyskusji na forum nie potrzebuję parytetów

Cristof - czy J. Wejchert założyciel grupy ITI, wieloletni organizator, sponsor świątyni Opatrzności Bożej na Wilanowie, działał kierując się wrogościa do Kościoła?
A może abp Nycz przesadził wyrażając żal po smierci i wyolbrzymił zasługi?

Talent pop-teologiczny
ks. Tomasz Jaklewicz


Szymon Hołownia posługuje się językiem, który sam określa jako pop-teologiczny. Jego książki rozchodzą się jak świeże bułeczki. Jednym słowem: ma talent.
Może drażnić, szokować lub fascynować. Bez wątpienia na naszej kościelnej łączce stanowi zjawisko wyjątkowe. Szymon Hołownia, warszawiak z Białegostoku, próbuje od kilku lat odświeżyć język rozmowy o wierze. I czyni to z dobrym skutkiem.

Dwujęzyczność
W popkulturze Hołownia czuje się jak ryba w wodzie, a zarazem jest katolikiem, który rozumie, w co, w Kogo wierzy. Taka dwujęzyczność, czyli biegła znajomość języka popkultury i języka wiary, nie jest bynajmniej częsta. Dzięki udziałowi w programie „Mam talent” (5 milionów widzów) stał się telewizyjnym celebrytą. A jednocześnie konsekwentnie powtarza, że najważniejszą sprawą jego życia jest Bóg, a domem bardziej Kościół niż telewizja. Wydawnictwo „Znak” właśnie wznowiło uaktualnioną wersję jego pierwszej książki „Kościół dla średnio-zaawansowanych”, jesienią ubiegłego roku ukazał się „Monopol na zbawienie”, wcześniej w 2007 r. „Tabletki z krzyżykiem”. Te trzy książki wyróżnia ten sam styl, który sam autor nazywa pop-teologicznym. – Wszystkie sprzedają się świetnie. To są liczby powyżej 30 tysięcy egzemplarzy każda. To nasz najpopularniejszy autor książek religijnych – przyznaje Monika Wróblewska z wydawnictwa „Znak”.

Nakłuwanie nadętych
Na czym polega ten fenomen? Przypomina mi się anegdota o balonach. Dlaczego balony nie mogą się spotkać? Bo są nadęte. No właśnie. Hołownia konsekwentnie nakłuwa kościelną rzeczywistość, tak by zeszło z niej szkodliwe nadęcie. Dlatego śmieje się z tego, że księża mówią na ambonie dziwnym głosem i posługują się ciężkostrawną nowomowa kościelną. „Pochylanie się z troską” i „ubogacanie w szczególny sposób” – to już klasyka. Inne przykłady: „trzeba nam tak żyć…”, „prośmy więc, bracia i siostry, byśmy umieli”. Hołownia nie waha się nazwać listów pasterskich „rodzajem tortur, którymi władze kościelne wypróbowują pokorę i wytrzymałość wiernych”, ale przyznaje, że chodzi mu o formę, nie o treść. Uszczypliwości nigdy nie idą za daleko, to znaczy nie dotykają spraw najważniejszych. Hołownia proponuje język religijny bardziej prosty, komunikatywny, uwolniony od patosu, świadomie operujący kolokwializmami i humorem.

Pytałem kiedyś innego świeckiego publicystę piszącego o Kościele, co sądzi o pisarstwie autora „Kościoła dla średniozaawansowanych”. „To niepoważne” – rzucił. Część księży reaguje podobnie. Dlaczego? Może to sprawa różnicy pokoleń czy odmiennych mentalności. A może brak poczucia humoru lub dystansu do swoich nabożnych postaci i zacnych dzieł. Moim zdaniem, z duszpasterskiego punktu widzenia, Hołow-nia robi świetną robotę. To prawda, ja nie potrzebuję, by do książki religijnej dołączano grę planszową (jak w przypadku „Monopolu na zbawienie”).

Spłycanie religii?
Książki Szymona Hołowni nie są ani wybitnymi teologicznymi dziełami, ani znaczącym głosem w dyskusji o miejscu wiary w życiu publicznym, ale przecież nie taki jest ich cel. Hołownia wykonuje pracę u podstaw, jest harcownikiem na przedpolu. Rozbraja uprzedzenia, stereotypy czy nieporozumienia narosłe wokół Kościoła i wiary. Jak sam powtarza, stoi przed drzwiami kościoła i mówi „nie gryzę”. W kościelnym języku takie działania nazywają się preewangelizacją.

Czy jego książki nie prowadzą do zbanalizowania sacrum, do spłycania religii? Czy momentami nie poczyna sobie ze „świętymi” tematami zbyt lekko, pytając np. „Czy niebo to wieczny orgazm?”? Jeśli kogoś drażni taki styl, nie musi czytać. Ale jeśli ktoś dzięki tej lekkostrawnej formie, zacznie szukać głębiej, to znaczy, że warto w ten sposób. Nawet, jeśli niektóre wyrażenia balansują na granicy dobrego smaku. Katecheci i duszpasterze młodzieży znajdą w książkach Hołowni sporo pomysłów i inspiracji dla swojej niełatwej pracy. Obawiam się, że więcej u niego niż w podręcznikach katechetycznych, które często nie radzą sobie z przekładaniem treści religijnych na język młodego pokolenia. Wbrew pozorom to bardzo trudna sztuka.

Wspomnieć trzeba o jeszcze jednej książce Szymona Hołowni, zupełnie innej od pozostałych. To „Ludzie na walizkach” – wywiady z ludźmi, którzy spotkali się z cierpieniem. W Religia.tv oglądać można cykl audycji pod tym samym tytułem i w takim samym kluczu. Hołownia udowadnia, że w telewizji możliwa jest poważna rozmowa o sprawach najważniejszych. Bez pogoni za sensacją, szczerze, prosto, momentami wzruszająco i co najważniejsze – prawdziwie. Pełny szacunek.

http://goscniedzielny.wiara.pl/?grupa=6 ... 1104785534

Szymon Hołownia niewątpliwie jest postacią wyróżniającą się. Ciekawe w którą stronę...
Zobaczymy jak mu ta ewangelizacja krytyką Kościoła wyjdzie... Wybrzydzanie jest jego mocną stroną, to trzeba przyznać. "Lalkowa" koncepcja programu "Bóg w wielkim mieście" nie podoba mi się totalnie. Dyskusja jest o poważnych, godnych szacunku tematach, a w tle mamy pokazane przegadujące się dwie lalki starych kobiet z moherowymi czapkami na głowach (znajome?).
Mam przeczucie, że kiepsko mu ta ewangelizacja idzie, ale "po owocach ich poznacie". A zatem przekonajmy się.

PS. W ostatnim programie "Bóg wielkim mieście" Szymona Hołowni wystąpił Michał Piróg - gej, agnostyk żydowskiego pochodzenia, zarabiający na życie mieszaniem z błotem ludzi w programie "You can dance".

PS. W ostatnim programie "Bóg wielkim mieście" Szymona Hołowni wystąpił Michał Piróg - gej, agnostyk żydowskiego pochodzenia, zarabiający na życie mieszaniem z błotem ludzi w programie "You can dance".

W ostatnim programie "Bóg wielkim mieście" Szymona Hołowni wystąpił Michał Piróg - gej, agnostyk żydowskiego pochodzenia, zarabiający na życie mieszaniem z błotem ludzi w programie "You can dance".

Czy ktoś mógłby się odnieść do występu Szymona Hołowni w programie „Szymon Majewski show”? To też był wysoki poziom i nowoczesna ewangelizacja? Trochę się pogubiłam. Widocznie z moją inteligencją jest jeszcze gorzej niż z inteligencją Wojciecha Cejrowskiego. Pocieszam się, że nigdzie w Biblii nie jest napisane, że do zbawienia jest niezbędna wysoka inteligencja. W takim razie pozostanę przy swoim zwyczajnym, mało inteligentnym, staroświeckim, tradycyjnie rozumianym szacunku do Boga i Jego Matki.

"Kto chce zrozumieć naturę wiary religijnej, niech będzie przygotowany na spotkanie z prostotą. Trudność rozumienia nie polega bowiem na tym, że wiara jest złożona, a my prości, ale na tym, że my powikłani a wiara prosta." (Ks. Józef Tischner)

"Chrześcijaństwu w Polsce nie grozi dziś ani laicyzm, ani ateizm (przynajmniej na razie), ale parodia religii." (Ks. Józef Tischner)

"Mądrość nie polega na sprycie, ale na umiejętności obstawania przy prawdach oczywistych. Ten przetrwa, kto wybrał świadczenie prawdom oczywistym. Kto wybrał chwilową iluzję, by na niej zarobić, ten przeminie wraz z iluzją." (Ks. Józef Tischner)

„Jak dobrze, że jestem taki stary, że śmierć się zbliża. Nie mógłbym żyć spokojnie widząc, jak krytykują Kościół i rozszarpują go jego własne dzieci.” (św. Ojciec Pio)

„Ludzie, którzy nigdy w życiu nie zostaną prawdopodobnie dopuszczeni do tego, by stać obok osób, które opluwają, czynią to jednak z wielką rozkoszą, rzeczy znajomością i w poczuciu totalnej bezkarności.” (Szymon Hołownia „Czip, czip, czip, czip”)

Szymon Hołownia niewątpliwie jest postacią wyróżniającą się. Ciekawe w którą stronę...
Zobaczymy jak mu ta ewangelizacja krytyką Kościoła wyjdzie... Wybrzydzanie jest jego mocną stroną, to trzeba przyznać. "Lalkowa" koncepcja programu "Bóg w wielkim mieście" nie podoba mi się totalnie. Dyskusja jest o poważnych, godnych szacunku tematach, a w tle mamy pokazane przegadujące się dwie lalki starych kobiet z moherowymi czapkami na głowach (znajome?).
Mam przeczucie, że kiepsko mu ta ewangelizacja idzie, ale "po owocach ich poznacie". A zatem przekonajmy się.

Oglądałam program z Pirógiem - napewno nie jest to promocja takich postaw, ale właśnie ukazanie jak człowiek może się zagubić, że praktycznie zatraca własną tożsamość - bo w ciagu całej rozmowy p. Piróg nie mógł się sam zdefiniować kim tak naprawdę jest.

ToMu - dzięki za ten tekst. To obiektywne i rzetelne spojrzenie na Hołownię i jego działalność. Tym bardziej, że słowa te padają z ust księdza katolickiego, który na pewno dostrzegłby działanie Hołowni na szkodę Kościoła, gdyby taka miała miejsce.

„Czy niebo to wieczny orgazm?”

http://www.pardon.pl/artykul/11050/cejrowski_zabijac_aborcjonistow_popieram