Jeśli wiary nie przyjmujemy na rozum ...
Jeśli wiara nie jest zdeterminowana wychowaniem i tradycją ...
Dlaczego zamykamy się przed Islamem ... Buddyzmem ?

bardzo ogólne stwierdzenie. Kto zamyka się przed islamem i buddyzmem? część może dlatego, ze juz wierzy w cos innego i po co im inna wiara?

Każdy kto wyznaje jedną religię, z reguły zamyka się przed innymi ... fałszywymi dla niego. Doktryna KK nie uznaje innych religii za właściwą drogę do zbawienia.

W sumie nie wiem co to oznacza. Wiara oparta jest na pewnych przesłankach, nie bierze się z nikąd.


Powiedziałbym raczej że nie tylko to determinuje naszą wiarę, przekonania.


To już kwestia indywidualna. Jedni uznają że inne religie są daleko i są obce. Inni może poznali je i odrzucili, jeszcze inni poznają. Ale wychowanie ma tu znaczenie, tylko nie absolutne. Są ludzie mocno ugruntowani w swej wierze, przekonani że Jezus jest dziś obecny i żywy. W takiej sytuacji jest oczywiste że inne religie nie są brane pod uwagę.

Co to znaczy "zamykamy się" ?

Cytat z blogu Liama, pasuje tu:

Chodzi właśnie o to, skąd ludzie biorą te przekonania ? Niewątpliwie biorą je początkowo od innych ludzi. Ci, którzy mają wierzących rodziców, "dziedziczą" po nich tę właśnie religię (co ciekawe ... tę właściwą). Inni nabywają tych przekonań od przyjaciół, urzeczeni ich przykładnym postępowaniem. Bycie katolikiem jest w dużej mierze kwestią przypadku ... a raczej zbiegu okoliczności.

To znaczy, że wyznajemy jedną tylko religię a pozostałych nie. Czy przypadkiem kryterium wyboru nie jest głównie wychowanie i tradycja ? Jeśli tak, trafiamy w sumie przypadkiem na tę a nie inną religię.

To jest powszechne rozumienie wiary, co nie znaczy że właściwe. Znam wielu ludzi, którzy podkreślają że ich wiara, żywa wiara, narodziła się w pewnym momencie. Mówią że doświadczyli czegoś niesamowitego, Bóg ich przemienił. Znam kogoś kto miał okazje w życiu trochę poeksperymentować z różnymi rzeczami, ale obecnie jest człowiekiem wiary i dużej życiowej refleksji. Od tej chwili bywało różnie, ale wszyscy podkreślają, z perspektywy czasu, że Bóg ich do czegoś prowadził i doprowadził. To nie jest koniec drogi, gdy doszli do etapu wiara świadoma, idą dalej, codziennie mają powód do nawracania się z różnych rzeczy. I tu słowo wyjaśnienia - to nie miało być przekonujące, to są świadectwa ludzi, którzy nie przez to co im ktoś powiedział, ale przez doświadczenie Boga uwierzyli. Niestety ale zazwyczaj o wierze mówi się na podstawie obserwacji "szarej masy", nie na podstawie konkretnych ludzi, ich świadectw i wgłębienia się w życie Kościoła. Ludzie niestety często oceniają tylko to co oni widzą, nie pomyślą że świat rozciąga się dalej, niż zasięg ich wzroku.

A jak mamy obywatelstwo tylko polskie to znaczy, że "zamykamy się" na inne narodowości ? Choć, w sumie, w odniesieniu do ateistów można takie wątpliwości zrozumieć - wszak np. scjentysta jest całkowicie i absolutnie zamknięty na dosłownie wszystko, co nie jest scjentyzmem ( mówiąc krótko: wszystko poza scjentyzmem to dla niego bzdura i bajki ). Naturalnie więc nie rozumie, że można być wyznawcą jakiejś religii i jednocześnie nie uznawać innych religii za bzdury i bajki. To dla niego nie do wyobrażenia. Zatem, oczywiście, wyznawanie jakiejś religii utożsami z zamykaniem się na inne - bo sam tak właśnie postępuje.



Większość wierzących ( i niewierzących ) tak naprawdę nigdy nie dokonała świadomego wyboru - trudno więc tu mówić o "kryteriach wyboru". Kiedy już natomiast ten wybór się dokonuje, to jego kryterium raczej nie są "wychowanie i tradycja", bo to się zastaje, a nie wybiera.

Po co to komu wogóle?

Josepha Ratzingera trudno uznać za scjentystę, a jednak deklaracja "Dominus Iesus" uznaje w sumie inne religie za bzdury i bajki. Tzn. oczywiście podchodzi do nich z przeogromnym szacunkiem ale nie aż tak dużym, by zasługiwały na miano równoprawnej drogi do zbawienia.

Fajnie
Tylko, że ja się jakoś nie zamykam ani na islam ani na buddyzm po prostu swojego Boga odnalazłem w Kościele Katolickim, więc skoro tutaj Go znalazłem, to po jakiego grzyba mam Go szukać gdzie indziej?

Można się nauczyć podstaw wiary ale nie wiary, bo ona jest relacją Bóg-człowiek. Jeśli ktoś tego nie czuje a w nabożeństwach uczestniczy z przyzwyczajenia... to żal mi go.