Czy złożenie obietnicy Bogu i sobie, a później nie dotrzymanie tej obietnicy jest w jakimś stopniu obrazą Boga??
Np. obiecałam, że nie zapalę już nigdy papierosa, i walczyłam z tym nałogiem, ale upadłam, nie dałam rady, i zapaliłam... Zdradziłam Boga w ten sposób?? Czy takie coś jest grzechem??

Hm... Takie coś jest upadkiem. Zapaliłaś - trudno, spróbuj jeszcze raz rzucić. I jeszcze. Do skutku. Módl się i nie poddawaj. Myślę że Bóg potrafi docenić także Twoją walkę, nie tylko samo zwycięstwo.

Pan Bóg nie jest klawiszem, który tylko czyha na potknięcie człowieka. Mi też wiele razy zdarzało się nie dotrzymać obietnicy złożonej Bogu - za każdym razem jednak w takiej sytuacji trzeba się udać w pokorę i rozmawiać z Bogiem On wybaczy każdemu, kto o to prosi z całego serca

W Twojej sytuacji prędzej Bóg Ci wybaczy niż sama to sobie wybaczysz a Pan Bóg często zdaje się mówić : "no dobra- potknąłeś się, ale teraz wstawaj i idź dalej". To właśnie nazywamy Miłosierdziem Bożym.

ja tak walczę z problemem alkoholowym, żadne półśrodki nie działały, dopiero obietnica przed Panem Bogiem podziałała, wstyd przed Spowiedzią jest większy niż wstyd przed samym sobą, w styczniu sobie założyłem 2 tygodnie abstynencji i się udało choć tydzień chodziłem po ścianach, w Poście dopuszczam picie max raz w tygodniu i tylko w towarzystwie, póki co się udaje, w przyszłości zamierzam to przedłużyć na całe życie i przejść do całkowitej abstynencji, nic innego nie działało, obietnice samemu sobie kończyły się zapiciem przy pierwszym głodzie

obecnie trwam w postanowieniu że jak złamię przyrzeczenie to lecę do Spowiedzi, traktuję to bardzo poważnie i dzięki temu udaje mi się (póki co) wytrwać choć jest ciężko

pozdr

Popatrz na to z tej strony, że złych postanowień sie nie dotrzymuje. Są jakby same przez się anulowane. Zupełnie jak małżeństwa zwane bigamią. Obietnic z reguły sie nie składa a tym bardziej gdy sie nie może ich dotrzymać. Po prostu pozostaje sama czysta walka duchowa i jest wtedy bardziej trudna ale też i bardziej owocna.

Nomines masz racje, ja to mam wielki problem z wybaczaniem sobie. :/ JJakoś tak nie potrafię, drugiej osobie przebaczę, ale sobie już nie...

Nie wiem, gryzie mnie przez to sumienie, że nie dotrzymałam obietnicy. Takie dziwne uczucie, że zraniłam tym Boga. Ehh. Nie wiem czy mam drugi raz obiecywać, warto obiecywać coś czego nie jest się pewnym? Czy to nie jest w jakiś sposób nadużycie?

Z tym chodzeniem po ścianach, to wiem jakie uczucie. :/ Sama mam dwa straszne nałogi to jest okropne.

dirk7 trzymam za Ciebie kciuki i życzę powodzenia.

Ja nie wiem czy mam się spowiadać z palenia. Nie wiem czy to grzech. :/

Ludzka natura wybacza później niż Miłosierdzie Boże
Dirk- również jestem po Twojej stronie wierzę, że Ci się uda

Aniołku- nikt nie jest bez słabości ja tyle razy składałem przysięgi przed samym sobą i Bogiem i tyle złamałem, że teraz trwam tylko w jednej: ograniczać się w upadkach - po prostu wiem, że i tak upadnę, ale przynajmniej mam motywację do jak najrzadszego upadania a jak upadnę, to szybko wstaję, otrzepuję się i idę dalej - takie jest całe ludzkie życie (niestety) - pasmo upadków i powstań. Ktoś kiedyś mądrze powiedział: "Nie jest grzechem upaść- grzechem jest trwać w upadku".

Jeśli kurzysz jak stara lokomotywa to owszem- wyspowiadać się pasuje. Ale błagam- nie pal dużo, bo to przynosi więcej szkody niż pożytku. Palacz na odwyku Ci to mówi

Nie kurzę jak stara lokomotywa. Nie palę przez kilkanaście dni, upadam, wypalam paczkę, później znowu rzucam, i tak w kółko, teraz 3 próba. Zobaczymy. Ale już obietnicy nie będę składała.

Nie poddawaj się tylko walcz z nałogiem. Jest ciężko wiem ale warto przezwyciężać nałogi.

BłądzącyAniołku - zawsze możesz obiecać że BĘDZIESZ SIĘ STARAĆ nie palić. Jeśli to jest nałóg to wiadomo że nie zagwarantujesz że nagle przestaniesz palić i już do końca życia nie zapalisz. Ale jak powiesz: Panie Boże, chcę rzucić ten nałóg i obiecuję ci że dołożę wszelkich starań żeby się to udało - to już co innego.

Co do samego złamania obietnicy to wydaje mi się że trzeba by się z tego wyspowiadać...

A czy to ciężki grzech?

Ostatnio na Spowiedzi pytałam się Kapłana czy palenie papierosów jest grzechem. Odpowiedział, że to zależy od tego czy jest to nałogiem czy też nie. Jeśli ktoś popadł w nałóg i kopci cały czas, to grzechu nie ma, bo nie ma w tym dobrowolności, czyli jednego z warunków grzechu ciężkiego. Natomiast jeśli ktoś pali, od czasu do czasu np. w towarzystwie, albo na jakieś imprezie to popełnia wówczas grzech ciężki.

I ja mam teraz takie pytanie, bo o to to zapomniałam się spytać spowiednika, jeśli ja staram się rzucić palenie, i przez parę dni nie palę, ale później upadam i zapalam tego papierosa, i później znowu się staram nie zapalić, ale jednak zapalam, to popełniam grzech czy nie? Bo już nie wiem. Chodzi o to, że nie ma już tego ciągu palenia, paczka za paczką, fajka za fajką, jest ograniczenie. Czyli można powiedzieć, że teraz zaliczam się do tej drugiej grupy? Popełniających grzech?

No i czy o tym, że się upadło w walce z nałogiem trzeba się spowiadać??