zgadzam się całkowicie.
ja też już trochę czasu toczę walkę ze swoim nałogiem. Na początku tak samo obiecywałam Bogu i sobie ''już nigdy więcej...", udawało się wytrzymać najdłużej z tydzień, a po każdym kolejnym upadku miałam coraz większe wyrzuty sumienia. Ostatnio, tak jak Silva napisała, obiecałam się STARAĆ zerwać z nałogiem. Codziennie modlę się o siłę aby wytrwać kolejny dzień. I choć było już mnóstwo momentów bliskich załamaniu, żyję ponad miesiąc bez nałogu.

BłądzącyAniołku i dirk7 - trzymam za Was kciuki w dalszej walce

A co zrobić, jeśli mój stały spowiednik nie chce mnie zwolnić z obietnicy, którą złożyłam Bogu? Nie ma ona nic wspólnego z nałogami. Coś obiecałam, ale kilka razy już ją złamałam. Prosiłam spowiednika o zwolnienie, ale się nie zgodził. Przy kolejnej spowiedzi, znowu poprosiłam, bo kolejny raz nie udało mi się, ale dalej nie chce mnie zwolnić. Co robić?
Iść do innego księdza?
Ale czy to będzie uczciwe wobec stałego spowiednika? Chyba nie...

A zadałaś sobie pytanie czy to będzie uczciwe wobec Boga? Bo dla mnie przede wszystkim to byłoby istotne...

Jeśli odmawia, to może ma ważny powód? Zawsze można go spytać dlaczego uważa, że nie powinien zwolnić z tej obietnicy.

No właśnie, to najważniejsza rzecz. Jeśli już 2 razy odmówił to chyba ma jakiś ważny powód?

Ja również obiecałem nie raz coś Bogu ale wydaje mi sie ze nie robimy nic złego. Bo w nas mieszka Bóg to chyba jezeli obiecujesz sobie to i Bogu no i na odwrót. Tak myślę ale nie dobrze że palisz szlugi, bo ja to już tyle razy próbowałem rzucić ze chyba juz bym jakas kare dostał gdybym tak non stop Go zawodził:P Ale liczą się chęci, bo za próbę już Pan Bóg nas nagrodzi, że w koncu damy radę.

To co jeśli Ci ktoś powie że to nie grzech a Ty będziesz żałował/a to nie przeprosisz za to? Bo to już zaczyna sie robić chore...i nie chce tym oczywiście nikogo obrazić, po prostu widzę że starsze osoby tu piszą odemnie bo ja mam 19 lat dopiero a pytają się o wszystko jak dzieci.