Nauki przyrodnicze posiadają określone kryteria jaką klasą zjawisk się zajmują. Muszą to być zjawiska możliwe do obserwacji przez niezależny podmiot (tzn. albo niedotyczące ludzi a jedynie przez ludzi obserwowane, albo co prawda ludzi dotyczące, ale obserwowane przez osoby trzecie) możliwe do odtworzenia, i tak dalej. Nie posiadają też, ściśle rzecz biorąc, metod do określania przyczyn zjawisk - to co robią, to opisują zjawiska powyższej klasy i korelacje między nimi. Wnioskowanie o przyczynach jest już interpretacją nieco wykraczające poza ramy ściśle rozumianych nauk przyrodniczych.

Bóg i jego działania, jako niespełniające kryteriów narzucanych na przedmioty zainteresowań nauk przyrodniczych, nie są przez nie w ogóle rozważane. Nauki przyrodnicze mogą dla każdego zjawiska przyrodniczego znaleźć w końcu inne, które zostanie uznane za jego przyczynę. W żaden sposób nie są w stanie jednak zbadać kwestii ostatecznej przyczyny - ani czym ona jest, ani czy w ogóle istnieje. Działanie Boga w świecie jest zazwyczaj pośrednie - bądź to poprzez prawa przyrody (niczym twórca maszyny wykonującej jego plan), bądź poprzez ludzi (nazywanych jego sługami) i tylko ta przyczyna pośrednia jest widoczna dla badaczy. Jakiekolwiek bezpośrednie działanie, w postaci cudów, nie może zostać przewidziane w oparciu o zjawiska przyrodnicze, ani nie może być dowolnie odtwarzane w kontrolowanych warunkach, więc jako takie uniemożliwia naukom przyrodniczym określenie ogólnych zasad go dotyczących, zmuszając je do ograniczenia się do badania pojedynczych przypadków i wskazywania "anomalii", bez określania ich przyczyny.

Człowiek odrzucający wszystkie doznania nie podlegające analizie nauk przyrodniczych jako bezwartościowe, nie znajdzie w swoim światopoglądzie miejsca dla Boga. Jest to jednak możliwe, jeśli prócz owych naukowych faktów uznamy wartość i znaczenie indywidualnych przeżyć i uczuć. Wtedy możemy rozpatrywać, co nasze doświadczenie mówi nam o Bogu, i w ten sposób Go poznawać.

Nie sposób się nie zgodzić. W-student jest jedyną osobą spotkaną przeze mnie w sieci, której wiedza w tym zakresie przewyższa (jest kilka osób, które mi dorównują, ale tylko w-student mnie przewyższa) moją własną. Zatem spokojnie mogę dać mu taką rekomendację.

natomiast karakan...

jeszcze jeden świecki humanista nie tylko nie mający zielonego pojęcia o nauce, ale i nie mający też żadnych oporów przed tejże niewiedzy demonstrowaniem.

Takie argumenty,to ad populum,Boga nie ma jest tylko naszą fantazją wyobraznią,a gadanie o jakichs nienamacalnych przyczynach,duchowach przez pilastra i wiecznego_studenta wskazuje ,że obecnie znajdują się na poziomie rozwoju 10-letniego dziecka,który też wierzy w bajki,wróżki -zębuszki i czarodziejki,jeżeli kwantowa fluktuacja próżni dowodzi,że moze powstac cos z niczego,to dlaczego nie moglo tak byc z wielkim wybuchem,i wole odwolac sie do tego niz do jakichs nienamacalnych dowodow,duchowych,bo prawda jest taka,ze gdy nauka zbada jaka jest przyczyna rzeczywiscie wielkiego wybuchu,to bedzie wam naprawde bardzo glupio,i mozna bedzie zobaczyc jak bardzo zinfantylizowali ta sprawę wieczny_student i pilaster.

Coś, co jest szeroko znane i przyjęte, nie musi od razu być błędne Ale ani razu nie uzasadniałem swojego poglądu tym, że "wszyscy to wiedzą", itp. czyli ad populum nie używałem.

Co do reszty:


petitio principii


ad personam


fałszywe założenie

false analogy


false dilemma

myślenie życzeniowe

Coś, co jest szeroko znane i przyjęte, nie musi od razu być błędne.Tomasz z Akwinu.
Typowo irracjonalne podejście do rzeczywistości,jeżeli większość tak myśli to prawda,proszę bardzo,nawet jeżeli wiekszosc falszuje to i tak prawda.spolczuje tej waszej katonowej logiki

Nie Tomasz, to moje własne dzieło. Porównanie z akwinistą uznaję za komplement.
Ignoratio elenchi. Zrestą także odwrotne ad populum (skoro większość uważa że A, to A jest fałszywe, bo większość to ciemne masy).

?
http://pl.wikipedia.org/wiki/Katon_Starszy
Jeżeli ktoś tu woła "Delenda est Carthago", to ten tu obecny, co nawołuje do obalenia chrześcijaństwa.

Przedstawię Ci więc ad rem ,że Kościół i filozofia Akwinaty sama sobie przeczy,bo Kościół mówi,że Bóg jest nieskończony aktualnie,tymczasem Tomasz i Arystoteles dowodzą,że nie może istnieć nieskończoność,bo gdyby tak było nie było by tak naprawdę nic,bo gdyby przyczyną cofać wstecz ,i wstecz,i wstecz to dochodzi do tego ze nie ma dalszych przyczyn i w takim razie nie istnieje zaden nieskonczony Bog,jezeli nie jest nieskonczony ,jest skonczony z koniecznosci logicznej,czyli jest niedoskonaly.
Tutaj lezy glowna sprzecznosc tego calego systemu.

Nic takiego nie powedziałem,celowo przestawiasz znaczenie moich słów.

Tak zrozumiałem twoje słowa, ale może tu się pomyliłem (odnośnie odwrotnego ad populum, ignorantio elenchi podtrzymuję). Skoro nie twierdzisz, że większość sie myli i wierzy w Boga dlatego że są ciemni i niedouczeni, to wytłumacz mi, dlaczego to robią.

Błąd ekwiwokacji. Nieskończoność Boga i nieskończoność ciągu przyczyn to co innego. Arystoteles oczywiście w ogóle o Bogu nie mówił, a Tomasz właśnie wskazywał, że jedynie byt doskonały może być pierwszą przyczyną.

Dobra pytanie,spytaj się ich.

Czyli tak: nie uważasz ich za głupich, nie wiesz czemu tak twierdzą, a jednak twierdzisz że się mylą?

Wiem,ale zapytaj sie ich.

Bardziej mnie interesuje, co ty uważasz za powód ich wiary.

A to dokładnie dlatego, że nikt nie próbuje ludziom wmawiać, że manichejczycy uratowali dorobek starożytności.



W późniejszym okresie Kościół nie miał już takiej wyłączności na biblioteki i szkoły, wiele zawdzięczamy również pasjonatom. Tak czy inaczej nie ma tutaj już mowy o "ratowaniu", bo jak sam to nazwałeś, było to co najwyżesz "przyjmowanie".



Doprawdy? W takim razie proszę mi wytłumaczyć jak zamknięcie Akademii wpłynęło na rozwój nauki.



Właśnie już widzę dlaczego Akademia była dla pilastra antynaukowa - nie prowadzili nauki doświadczalnej - to rzeczywiście świadczy o tym, że świat musiał za ich pośrednictwem się cofać...

A tak na marginesie - w Bibliotece Aleksandryjskiej stał sobie automat do wydawania żarcia - ktoś go chyba zrobił? Poziom techniczny musiał stać wysoko.

Hypatia musiała być również antynaukowa, bo dla pilastra matematyka czy filozofia to nie są nauki. Na szczęście Kościół - który jak wiemy zawsze stal na straży nauki - nie mógł pozwolić, aby przez Hypatię nauka zaczęła sie cofać. Hypatia została okrutnie zamordowana (w imię nauki zapewne).



Już pisałem w jakim sensie. Ty z pewnością chcesz tutaj zaznaczyć, że byli rozbieżni, ale nie sprzeczni. Mnie takie coś nie przekona co zaznaczyłem w poprzednim poście. Styl życia i podstawowe elementy epikureizmu i chrześcijaństwa są ze sobą jawnie sprzeczne. Można być perypatetykiem i chrześcijaninem - wystarczyły pewne poprawki. Moża było być platonikiem i chrześcijaninem, ale nie można już być epikurejczykiem i chrześcijaninem, bo są to całkowicie sprzeczne ze sobą systemy. I dlatego właśnie z epikureizmu nam tyle chchrześcijaństwo pozostawiło.

epikuros twierdzi, ze kosciól niszczył dorobek starożytności i dlatego uchowało się go mało. Dlaczego zatem dorobek ten niszczyli też manichejczycy? I inni wrogowie ówczesnego kościoła (np arianie)?



Część uratowano, część przyjęto. Niczego jednak z rozmysłem nie niszczono.



Doraźnie w żaden sposób nie wpłynęło. Akademia Platońska nie zajmowała się nauką. Była wręcz jej wroga. Gdyby jednak (neo)platonizm odniósł triumf ideologiczny nad ówczesnym chrześcijaństwem, nauka nigdy by nie powstała.



Przecież już sie cofnął w porówaniu z czasami Archimedesa, Euklidesa, czy Erastotenesa.



Nie zrobili tego (neo)platonicy. Jak każdy wyznawca fi...fii epikuros nie ma pojęcia o antycznej, hellenistycznej nauce Tej prawdziwej nauce, która kwitła w wiekach IV-II pne i została zdławiona przez ekspansję - polityczną Rzymu i ideologiczną - (neo)platonizmu, na długo przed tym, nim chrześcijaństwo stało sie znaczącą siłą społeczną.



Filozofia nie jest nauką. Co do matematyki, to prosze przytoczyć jakieś odkrycia, czy twierdzenia z tego zakresu autorstwa Hypatii. Nic takiego nie istnieje. Hypatia zajmowała sie filozofią. Ale nie nauką.



W Średniowieczu chrześcijaństwo dokonało dużo większej wolty przechodząc z podłoża "platońskiego" (augustianizmu) na tomizm, (czyli arystotelizm). Poglądy Epikura nie były bardziej sprzeczne z chrześciaństwem, niż poglądy Lukrecjusza, czy choćby Petroniusza. A ich pisma przetrwały.