Mam pytanie, które może jest dziwne, ale trudno mi to zrozumieć. Kiedy umiera człowiek, to modlimy się , żeby Bóg dał mu "wieczne spoczywanie", albo "wieczny odpoczynek". Jak to się ma do życia wiecznego ? Czy zmarły ma wiecznie spoczywać, czy raczej żyć życiem wiecznym ? Chyba jedno wyklucza drugie ?
To nie jest pytanie podchwytliwe, po prostu nie wiem jak to rozumieć.

Jest to modlitwa zawarta w apokryficznej 4 Księdze Ezdrasza (2:34-35)

Św. Augustyn w swoich Wyznaniach napisał
"Niespokojne me serce dopóki nie spocznie w Bogu".

Spocząć nie znaczy spać. Spocząć, znaczy zmienić stan, aby odpocząć. I my w pewnym sensie odpoczniemy od zgiełku tego świata - odpoczniemy w sensie, że nie będziemy musieli już się trudzić, męczyć.

To tylko słowa i nic wiecej. Próba oddania stanu o którym nie możemy mieć zielonego pojęcia.

Jak mówi Pismo:
ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują (1 Kor 2,9)

I podobno znudzenia nie będziemy odczuwać.

Nie przypuszczam aby niebo było dla leniuchów, z chwilą przejścia zmieniamy raczej zakres doświadczania życia, bo życie jako takie jest nieskończone, ma ciągłość. Tu i tam ciągle czegoś doświadczamy i w ten sposób uczymy się, przez co coraz bardziej upodabniamy się do Boga. Czyli nigdzie nie ma błogiego lenistwa

wieczny odpoczynek = trwanie w obecności Boga, wieczne szczęście, bez łez i bólu

Trzeba pamietac, napisane 2000 lat temu. Jak nic chodzi o telewizje i telefony komorkowe.