O to zasady tego tematu.

Kto wie coś cennego niech się wpisze.Chodzi o wasze wiedzę ,zdanie gdzie praktykujący Katolik/czka może znaleźć swoją "drugą połowę", mogą też być rady z kategorii " w jaki sposób",temat luźny i ciekawy ,każdy może wnieść jakąś ciekawą perspektywę,,ale proszę nie robić offtopów

Ja zacznę

Istnieje portal przeznaczeni.pl stworzony głównie dla katolików,,jest tam trochę nie wierzących itd ,ale generalnie ładny patent.

szukać na siłe nie ma co...
a ja nie jestem zwolennikiem szukania w sieci.
chcesz kogos poznac, idz tam gdzie sa ludzie, a nie monitor od komputera, kawiarnia, koncert, bar, widowisko teatralne.
jak ma sie kogos poznac to sie go pozna.a siec to miejsce gdzie mozna byc kims innym, przy kazdym logowaniu wlozyc inna maske...srednia przyjemnosc, jezeli okaze sie ze ktos nas oklamal.

moim zdaniem nie ma co szukać na siłę w ogóle, a w internecie już w szczególności...

to przyjdzie samo, jeśli będzie to prawdziwa druga połówka

Wpierw warto zaznaczyć co to jest ten praktykujący katolik. Dla mnie w każdym razie to coś o wiele więcej niż wypełnianie zewnętrznych rytuałów, wiara nie może być zatem bierna i tylko zewnętrzna. Skłaniam się do stwierdzenia że spotkać kogoś można wszędzie, ale niestety czasem potrzebna jest cierpliwość. Nie warto się nastawiać na sukces w swoich poszukiwaniach osiągnięty na wspólnotach, koncertach chrześcijańskich, czy gdziekolwiek indziej. Ja nawet sztywno nie wyznaczam sobie że ta osoba musi być taka i tak, bo to może być pułapka w którą sami wpadniemy, bo możemy z góry skreślić kogoś z kim czulibyśmy się dobrze, za to że jeszcze ta osoba nie znalazła Boga. To trochę tak jak z ofertami pracy z których wszyscy się śmieją: młody wiek, doświadczenie i wykształcenie, dyspozycyjność itd. szeregu wymagań.

Ja byłam na przeznaczonych.pl jakiś czas i nic mi z tego nie wyszło, niestety.
W Połówkę poznałam przypadkiem, na pewnym forum.

na kółku różańcowym albo w kościele.. choć i tam mogą trafić sie bubble..
Lepiej jednak kółko. Do kościoła nawet Fejki chodzą.. na kółko to juz tylko zagorzalcy.

Sorry, ale wg mnie bzdurę wypisałeś powyżej! Znam kilka par, które 'skompletowały' się via Internet i niektóre z nich są b. szczęśliwymi małżeństwami.
I nic samo nie przychodzi. Jeżeli sami nie stworzymy szansy to i sprzyjające okoliczności zmarnujemy.

a Racja Racja.. ukłony co do tej wypowiedzi. Moja siostra z Jej mężem poznali sie przez internet. Są szcześliwym małżeństwem, mają śliczna juz prawie 5letnią córeczkę, a w ich domu najczęściej słyszane słowo to "kocham Cie" wymawiane do siebie nawzajem (słodkie jak nasza mała Ala mówi "tatuś, kocham Cie")

raczej bardziej chodzi o to, zeby nie szukac na sile.
znam tez kogos kto prowadzi taki bezprzyszlosciowy zwiazek z osoba poznana w internecie.
dzieli ich caly kraj, widza sie raz w roku, no ale to jest "zwiazek"
mi jednak w rozmowach bardzo przeszkadzalby monitor.

Ja nie wierzę w związki na odległość, mimo że mieszkam z dziewczyną, której narzeczony mieszka na stałe w Szwajcarii. Widują się raz, czy dwa w miesiącu.

Ale znam też parę (jeszcze nie małżeństwo), która na początku utrzymywała tylko internetowe kontakty - Poznali się w autobusie jadącym na lotnisko.
On w PL, ona na Islandii. Po pół roku on rzucił wszystko i pojechał do niej.

wszytsko i tak zalezy od ludzi...
jednym sie ulozy innym nie.
chociaz na forum czy w interneci emozna szukac ludzi o podobnych zainteresowaniach.choc do mnie to i tak nadal nie przemawia.

A ja miałam szczęście, że poznałam swojego faceta na forum.
W realu nigdy bym na niego nie zwróciła uwagi.
Absolutnie nie mój typ. W dodatku nie umie się "sprzedać".. W nowym środowisku siedzi cicho w kącie, tak że ciężko go zauważyć.
Natomiast w necie poznałam jego poglądy, jego mądrość i masę innych cech, które mi imponują.
Nie myślałam o nim jak o przyszłym mężu, nie! To był tylko kolega.. (na początku).
Jestem pewna, że gdyby mi go ktoś w realu przedstawił, nie zamienilibyśmy ze sobą ni słowa.

w sumie zazwyczaj przy pierwszej ocenie kierujemy sie wygladem.ja tez sie na tym lapie czesto.z wygladu fajny facet a jak porozmawiasz to...no juz nie taki fajny.
z mojego doswiadczenia, to powiem tylko ze sie troche w ten internetowy sposob kolokwialni emowiac przejechalam, bo poznalam kogos, duzo rozmawialismy, nawet pisalismy do siebie takie tradycyjne listy, potem kontakt sie nagle urwal, próbowalam sie z ta osoba skontaktowac, ale widocznie uznala ze hm, w sume to nie wiem, ale tak zeby zakonczyc znajomosc cisza, bez wyjasnienia zadnego...
cos takiego wlasnie uznalabym za niebezpieczenstwo poznawania ludzi w internecie, a z drugiej strony dobra rzecza jest to o czym mówi Szarotka.

p.s na pielgrzymce, tam duzo ludzis ie poznaje, a szczegolnie jezeli autorowi tematu chodzi o praktykujacych katolików...
idąc pieszo do Częstochowy, napewno mozna poznac wielu ciekawych ludzi.

Oczywiście, że w taki sposób można poznać kogoś z kim się będzie przez całe życie i będzie się szczęśliwym małżeństwem. Mnie chodziło jedynie o to, żeby nie szukać drugiej połówki na siłę, tylko w miarę możliwości czas, kiedy jest się singlem wykorzystywać na rozwój i poprawianie relacji z Bogiem i znajomymi nie ma przecież musu bycia w związku